ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 133

ตึงตัง!

ทันใดนั้นกลุ่มคนก็ปรากฏตัวขึ้นที่ประตู เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายสิบคนล้อมรอบหัวหน้าผู้จัดการขณะที่เขาลูบท้องใหญ่โตของเขา

ตาของเขากระตุกเมื่อเห็นความวุ่นวายรตรงหน้าเขา เขาไม่คาดคิดมากขนาดนี้ว่าจะเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นในช่วงเวลาที่เขากำลังโทรออก อย่างไรก็ตามท่านประธานกำลังจะมาถึงในไม่ช้า เขามีเสาที่มั่นคงให้พึ่งพิงและนั่นจะทำให้เขาสงบสติอารมณ์ได้

“เฮ้ ไอหนู ตอนแรกเราแค่ต้องส่งนายไปที่สถานีตำรวจข้อหาขโมยบัตรธนาคารนั้น อย่างมากนายจะต้องทนอยู่ในคุกเพียงไม่กี่วัน” หัวหน้าผู้จัดการพูดขึ้นในขณะที่ยิ้มด้วยความดีใจ “ตอนนี้เรื่องมันเกิดขึ้นแล้วฉันกลัวว่าเรื่องต่าง ๆ จะไม่ง่ายสำหรับคุณอีกต่อไป”

ฮาร์วีย์เงยหน้าขึ้นมองด้วยรอยยิ้ม “มาแล้วเหรอ คุณหัวหน้าผู้จัดการ? ผมมีคำถามสำหรับคุณ คุณไม่กลัวหรือว่าคุณจะไม่ประสบความสำเร็จในสิ่งที่คุณคิดไว้? ด้วยความเย่อหยิ่งมากขนาดนี้ผมกลัวว่าคุณจะไม่สามารถช่วยตัวเองได้ไม่ว่าคุณจะร้องขอความเมตตามากแค่ไหนในภายหลังก็ตาม!”

หัวหน้าผู้จัดการหัวเราะเบา ๆ “พ่อหนุ่ม ฉันยอมรับว่านายมีความสามารถมากทีเดียว ทักษะการต่อสู้ของนายค่อนข้างน่าประทับใจ…”

“อย่างไรก็ตามนั่นไม่ใช่สิ่งทีโลกเป็นอยู่ นายไม่ได้อยู่ในจุดสูงสุดของโลกเพียงเพราะสามารถต่อสู้ได้ดี ไม่ว่าทักษะการต่อสู้ของนายจะน่าทึ่งแค่ไหนนายสามารถเอาชนะปืนได้หรือไม่? จะสู้ร้อยคนได้ไหม?”

“มีเพียงสองสิ่งที่ทรงพลังที่สุดในโลกคือเงินและอำนาจ เพียงแค่ผมอะไรออกไป คุณจะไม่สามารถเคลื่อนไหวได้เลยตลอดชีวิต คุณเข้าใจหลักการพื้นฐานนี้ใช่ไหม?”

ช่วงเวลาแห่งการเยาะเย้ยของฮาร์วีย์เกิดขึ้น “นี่คือหลักการทั่วไป! พูดง่าย ๆ ถ้าคุณเป็นคนที่มีเงินและมีอำนาจที่นี่ นั่นทำให้คุณมีอิทธิพลมากที่สุด”

หัวหน้าผู้จัดการตกตะลึงเล็กน้อยกับคำพูดของเขา แต่ก็ยิ้มออกมาอย่างรวดเร็ว “นายพูดถูก ตอนนี้ฉันเป็นคนที่มีเงินและอำนาจ แน่นอนฉันมีอิทธิพลมากที่สุด”

“ผมอาจไม่มีอิทธิพล แต่ผมมีเงินมากมาย” ฮาร์วีย์จ้องมองไปที่หัวหน้าผู้จัดการที่ยิ้มกว้าง “คุณคงไม่กล้าพูดอะไรถ้าธนาคารของคุณพังทลายเป็นฝุ่นผงหรอกใช่ไหม?”

"ถูกตัอง ตราบใดที่นายมีเงินฉันก็ไม่รังเกียจที่จะคุกเข่าให้นายแม้ว่านายจะทำลายธนาคารนี้ แต่ช่างเป็นอะไรที่น่าเสียดาย นายมีเงินงั้นเหรอ? ฉันสงสัยจริง ๆ ” หัวหน้าผู้จัดการก็ปรบมือ “พอซะที พ่อหนุ่ม อย่าเสียเวลาและพลังงานของฉันอีกต่อไป ปล่อยให้คนของฉันจับตัวซะอย่างเชื่อฟัง ฉันสัญญาว่าจะแค่ลงโทษนายและจะไม่ส่งนายไปที่สถานีตำรวจ นายคิดว่าดีไหม?"

ฮาร์วีย์พยักหน้าและตอบว่า “ดีมาก คุณปฏิบัติต่อผมอย่างดีและผมก็รู้สึกขอบคุณมากสำหรับสิ่งนั้น แล้วเรื่องนี้ล่ะ? เราไม่ได้มีฝีมือระดับเดียวกัน ผมสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายคุณ แต่คุณจะต้องสละตำแหน่งหัวหน้าผู้จัดการ”

หัวหน้าผู้จัดการและเชอรีต่างก็ตกตะลึงจนไม่รู้ว่าจะตอบสนองออกมาอย่างไร นี่มันบ้าไปแล้วเหรอ? เขายังมีหน้ามาทำตัวหยิ่งผยองได้อีกอย่างไร?

เชอรีพูดอย่างเย็นชา “เฮ้ หัวขโมยหยุดพูดถึงหัวหน้าผู้จัดการ ทิ้งไว้นั่นแหละ!”