ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 134

นี่หมายความว่าเจ้าของโทรศัพท์เครื่องนี้เป็นวีไอพีที่สำคัญที่สุดคนหนึ่งของธนาคาร

บัตรเอเม็กซ์แบล็คการ์ดและหมายเลขบนหน้าจอโทรศัพท์ แม้ว่าชายที่อยู่ตรงหน้าเขาจะดูเป็นชายที่ยากจน แต่หัวหน้าผู้จัดการก็ยังหวาดผวา

มีความบังเอิญเกิดขึ้นจริงในโลกนี้ บัตรเอเม็กซ์แบล็คการ์ดอาจปรากฏในมือของชายผู้ที่ยากจนคนนี้ ฝ่ายบริการลูกค้าส่วนตัวอาจโทรผิด อย่างไรก็ตามเมื่อความบังเอิญสองอย่างที่ไม่น่าจะเกิดขึ้นพร้อมกันความจริงบางอย่างก็เริ่มปรากฏชัดขึ้น

เขาเริ่มที่จะหลั่งเหงื่อออกมา หัวหน้าผู้จัดการซึ่งตอนแรกหยิ่งผยองเกินกว่าจะพูดได้ตอนนี้ชุ่มไปด้วยเหงื่อ เสื้อเชิ้ตสีขาวของเขากำลังเปียกชุ่มอยู่บนร่างกายของเขา

เขาเงยหน้าขึ้นมองฮาร์วีย์กด้วยความลำบาก ฮาร์วีย์เหวี่ยงหัวหน้าทีม รปภ. ออกไปด้านข้าง ใบหน้าของเขาดูกระวนกระวายขณะที่เขานั่งบนเก้าอี้

ฟุบ!

หัวหน้าผู้จัดการคุกเข่าลงทันที "ท่าน ท่านครับ ไม่ ไม่ ไม่ ไม่สิ มิสเตอร์ซีอีโอ ผมตาบอดสนิทและดูถูกคนเหมือนสุนัข ผมต้องขอโทษด้วย ผมขอโทษ ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วย!"

เขาไม่สนใจผู้คนที่อยู่รอบตัวเขา เขายกมือขึ้นและตบสองแก้มทั้งสองข้างของตัวเอง

เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนที่อยู่ข้างหลังเขาสบตากัน พวกเขาอยู่ที่ธนาคารแห่งนี้มาเป็นเวลานานและสามารถรับรู้ถึงการเปลี่ยนแปลงในอำนาจหน้าที่ พวกเขาได้ยินเสียงดังหลายครั้งติด ๆ กัน พวกเขาทั้งหมดเริ่มคุกเข่าโดยไม่ลังเลใด ๆ ไม่ว่าความจริงจะเป็นอย่างไรหากหัวหน้าผู้จัดการคุกเข่าพวกเขาก็ต้องปฏิบัติตาม

“อา…” หัวหน้าทีมรักษาความปลอดภัยเฝ้าดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ใบหน้าถูกฉาบไปด้วยความตกใจช็อก “หัวหน้าผู้จัดการทำไมคุณถึงคุกเข่าต่อหน้าโจรคนนี้? คุณกำลังทำอะไร? เอาคนมาหักขามันเพื่อล้างแค้นให้ฉัน!”

“กะ...เกิดอะไรขึ้น” ดวงตาของเชอรีเบิกกว้างและเธอไม่สามารถระงับความรู้สึกของตัวเองได้ ความสับสนทำให้ใบหน้าของเธอบิดเบี้ยว หัวหน้าผู้จัดการเป็นคนที่หยิ่งผยอง ไม่น่าเชื่อที่จู่ ๆ เขาจะคุกเข่าด้วยท่าทางเชื่อฟังเช่นนี้ได้อย่างไร?

ปัง!

ในเวลานี้เองประตูห้องรักษาความปลอดภัยเปิดออก คนที่ร่างแข็งแกร่งและกำยำหลายสิบคนรุมเข้ามาค่อนข้างน่ากลัว

ในกลุ่มมีชายวัยกลางคนสวมชุดสูทสีดำการปรากฏตัวขึ้นด้วยออร่าที่ดึงดูด สายตาของเขากวาดไปทั่วห้องทันทีที่เขาเดินเข้ามาเมื่อเขาเห็นว่าฮาร์วีย์ไม่ได้รับบาดเจ็บเขาก็ถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก

เขาไม่ได้เหลือบมองเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่กระจายอยู่ทั่วพื้น