ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 155

"การหักมุมทดสอบความแท้" เป็นทักษะเฉพาะของผู้เชี่ยวชาญด้านการประเมินที่มีชื่อเสียงในช่วงปี 1900 ว่ากันว่านั่นเป็นวิธีที่ผู้ประเมินขั้นปรมาจารย์ก็สามารถระบุความถูกต้องของโบราณวัตถุและภาพวาดที่มีชื่อเสียงได้

ปัจจุบันมีเพียงไม่กี่คนที่รู้เทคนิคนี้ เหตุผลที่โรซาลีรู้นั่นเป็นเพราะปู่ของเธอก็รู้เทคนิคนั้นเช่นกัน อย่างไรก็ตามผู้อาวุโสไนส์เวลล์ได้สัญญากับคนที่สอนเทคนิคนั้นให้เขาว่าจะไม่ส่งต่อเทคนิคนั้นให้ใครอีก ดังนั้นเขาเป็นคนเดียวที่เชี่ยวชาญเรื่องนี้ของตระกูลไนส์เวลล์

แต่ตอนนี้เทคนิคนี้กำลังถูกทดสอบด้วยลูกเขยอย่างเขา โรซาลีรู้สึกว่ามันน่าขันเกินไปและรู้สึกเหมือนกำลังอยู่ในฝัน

"อะไร? การหักมุมทดสอบเหรอ?”

หลายคนในตอนนี้ได้ยินสิ่งที่โรซาลีพูด พวกเขามึนงงเล็กน้อย หมายความว่าลูกเขยที่ไร้ค่าคนนี้มีความสามารถบางอย่างจริงหรือ?

ทั้งไวแอตต์และเจคมองหน้ากันอย่างช่วยไม่ได้ พวกเขาไม่รู้ว่าควรพูดอะไร

พวกเขาก็เคยได้ยินมาว่าผู้อาวุโสไนส์เวลล์รู้จักวิธีนี้ แต่คนอื่น ๆ จากในตระกูลไนส์เวลล์ ไม่มีใครมีทักษะดังกล่าว

เป็นไปได้อย่างไรที่ลูกเขยอย่างฮาร์วีย์รู้เทคนิคดังกล่าว?

ฮาร์วีย์เป็นคนเดียวที่ไม่รู้สึกอะไรเลยจากการแสดงออกของทุกคนในตอนนี้ คนจากตระกูลยอร์กจากเซาท์ไลท์เป็นตระกูลใหญ่และมีอิทธิพลด้วยคุณสมบัติและธุรกิจที่โดดเด่น เขามีประสบการณ์ในอดีตไม่เพียงแต่ด้านศิลปะการต่อสู้เท่านั้น แต่ยังมีเทคนิคการประเมินค่า เล่นเปียโน นักขี่ม้า และอื่น ๆ อีกด้วย

แต่ถึงแม้เขาจะมีประสบการณ์เพียงเล็กน้อยกับสิ่งเหล่านั้น แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะทำได้ มันค่อนข้างพิเศษมากเพราะปรมาจารย์ที่คนตระกูลยอร์กว่าจ้างมักจะเป็นคนที่โดดเด่นที่สุดจากทั่วทุกมุมโลก

ปรมาจารย์ที่สอนวิธีการประเมินก่อนหน้านี้ จนถึงตอนนี้เขาไม่รู้แม้แต่ชื่อของชายคนนั้น เขารู้เพียงแค่ว่าเขาเป็นชายชราที่มีอายุเกือบร้อยปี ปรมาจารย์มีเทคนิคการประเมินและข้อมูลเชิงลึกที่โดดเด่นที่สุด เขาเคยพูดว่าฮาร์วีย์ยังเก่งกว่าเขาที่เป็นอาจารย์เสียอีก

อย่างไรก็ตามฮาร์วีย์ไม่ได้สนใจเรื่องการประเมินราคามากนัก ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ใช้เวลาทั้งหมดนี้ไปกับมัน

วันนั้นเขาใช้กลอุบายเล็ก ๆ น้อย ๆ เท่านั้นและมันก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่สำหรับเขา

จากนั้นเขาก็แตะที่รอยที่เขาพับเบา ๆ หันไปมองโรซาลี เขายิ้มจาง ๆ และพูดว่า “มิสไนส์เวลล์ เมื่อกี้คุณบอกว่าคุณจะเรียกผมว่าว่าพ่อถ้าภาพวาดของผมเป็นของจริง ใช่ไหม?”

ในขณะนั้นโรซาลีไม่กล้าดูถูกฮาร์วีย์อีกต่อไปเพราะไม่ใช่ทุกคนที่จะใช้วิธีนี้ทดสอบได้

แต่โรซาลีค่อนข้างเชื่อในสัญชาตญาณของตัวเอง อย่างน้อยเธอก็เกือบจะมั่นใจแล้วว่า “ภาพวาดยอดเขาแลนเดอร์ เทือกเขาร็อกกี” เป็นของจำลอง