ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 1988

เคลลี่มาโลนรู้สึกหมดเรี่ยวแรง และคนอื่น ๆ ก็มีสีหน้าแปลก ๆ เช่นกัน

จูน ลีและเฮเซล มาโลนจ้องมองฮาร์วีย์ ยอร์กอย่างเย้ยหยัน

มิวะ ฟูจิฮาระและเหล่าอินฟลูเอนเซอร์คนอื่น ๆ ทำถ้าเรากลับพวกเขากำลังมองดูคนงี่เง่า เพราะเขาทำราวกับว่าเพิ่งได้ยินเรื่องตลกร้ายที่สุดในโลกเข้า

แกรี่ ดันเคนเอ่ยปากอย่างใจเย็นว่า “ฮาร์วีย์ ไม่ ไม่ ฉันควรเรียกนายว่าคุณยอร์กแทนสินะ นายอาศัยอยู่ในวิลล่าหมายเลข 1 จริงเหรอ?

“แน่ใจนะว่าไม่ได้อาศัยอยู่ในป้อมยาม?”

แกรี่จำได้ลาง ๆ ว่าเฮเซลบอกว่าฮาร์วีย์เป็นเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยและคิดว่าเขาเหมาะที่จะอยู่ในห้องพักของเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยเท่านั้น

เคลลี่ดึงสติกลับมาได้ แต่สีหน้าของเขาดูแย่มาก เขารู้สึกผิดหวังมากเพราะไม่อาจพูดให้ฮาร์วีย์เข้าใจความรู้สึกของเขาได้

“ลุงบอกหลานกี่ครั้งแล้ว ฮาร์วีย์” เคลลี่พูดด้วยเสียงทุ้ม

“หลานต้องอยู่กับความเป็นจริง!

“เรื่องบางเรื่องจะพูดออกไปมั่ว ๆ ไม่ได้!

“ขอบคุณพระเจ้าที่ทุกคนที่นี่ล้วนรู้จักกันทั้งนั้น ไม่อย่างนั้น หลานคงได้สร้างความวุ่นวายครั้งใหญ่อีกแน่!”

ฮาร์วีย์รู้สึกหมดคำจะพูด

“ผมบอกคุณลุงแล้ว คุณลุงมาโลน ผมอาศัยอยู่ในวิลล่าหมายเลข 1 จริง ๆ”

“ถ้าอย่างนั้นแล้วมาขออาศัยอยู่บ้านเราทำไม? วิลล่าหมายเลข 1 มีระดับมากกว่าวิลล่าหมายเลข 11 อย่างน้อยสิบเท่าเลยนะ” จูนพูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว

“ถ้าอยากจะอวดตัวเอง อย่างน้อยก็พยายามทำให้มันดูเป็นไปได้หน่อย!”

ฮาร์วีย์ถอนหายใจ

“เมื่อเร็ว ๆ นี้เวลาได้รับการปรับปรุง และในนั้นก็รกมากทีเดียว นั่นเป็นเหตุผลที่ผมขออยู่ที่นี่ด้วย

“แต่ถ้าพวกคุณไม่สะดวกก็ไม่เป็นไร ที่วิลล่าของผมยังมีที่ว่างอยู่อีกมาก”

“อ๋อเหรอ! กำลังปรับปรุงอยู่งั้นสินะ? รกขนาดนั้นเลยหรอ?”

จูนไม่เปิดโอกาสให้เคลลี่ได้พูดอะไรสักคำ

“ถ้าเป็นอย่างนั้น ขอเราไปเดินดูรอบ ๆ วิลล่าของของนายหน่อยจะเป็นไร?” จูนพูดอย่างเย็นชา

"ไม่ต้องห่วง เแม้ว่าวิลล่าจะยังอยู่ระหว่างการปรับปรุงแต่เราก็ไม่กลัวว่าจะต้องตัวเปื้อนฝุ่นหรอกนะ!”

เคลลี่ยืนนิ่งอย่างงุ่มง่ามในขณะที่ใบหน้าของเขามืดมนราวกับกลางคืน

ในทางกลับกัน เฮเซลกลับมองฮาร์วีย์ด้วยความผิดหวัง

เธอยังรู้สึกแย่กับฮาร์วีย์ไม่หาย แต่หลังจากเห็นฮาร์วีย์รนหาที่ตายเพราะความเย่อหยิ่งของเขา เธอก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะพูดอะไร

อีวอนน์ ซาเวียร์ยิ้มโดยไม่พูดอะไร เธอไม่คิดที่จะช่วยให้ฮาร์วีย์ให้พ้นจากสถานการณ์นี้ เธอรู้ดีว่าต่อให้เธอเข้าไปแทรกแซงก็คงช่วยอะไรไม่ได้

ในที่สุด เคลลี่ก็เอ่ยปากออกมาด้วยหัวใจที่แตกสลาย “ฮาร์วีย์ ลุงหวังเสมอว่าหลานจะทำตัวให้ดี ๆ เพราะเห็นแก่พ่อแม่ของหลาน!

“แต่ดูหลานสิ! ยังไม่รู้จักโตสักที!

“อย่างน้อยก็คิดดูสักหน่อยสิว่าวิลล่าหลังที่ 1 เป็นของใคร?

“ชาวมอร์ดูทุกคนรู้ว่าวิลล่าหลังนั้นเป็นของนายท่านลินช์!

“หยุดคุยโวโอ้อวดสักทีไม่ได้หรือไง? หลานจะทำให้ตัวเองอับอายขายขี้หน้าไปถึงเมื่อไหร่?”