“ลูกเขยของตระกูลซิมเมอร์อย่างฮาร์วีย์นั้นช่างเป็นตำนานน่าขายไปทั่วเมืองจริง ๆ ผมนึกไม่ออกด้วยซ้ำว่าผู้ชายคนนั้นจะไร้ค่าได้ขนาดไหนกัน ผมได้ยินมาว่าสถานะของเขาในครอบครัวของคุณนั้นต่ำและน่าสมเพชมาก เขาไม่เพียงแต่ต้องทำงานบ้านทุกอย่างเท่านั้น แต่ยังถูกคนอื่นดุและทุบตีอยู่เสมอ หากเขาต้องการเงินเขาก็จะไปขอเงินจากภรรยาของเขา คนแบบนี้สร้างความเสื่อมเสียให้กับผู้ชายทุกคนจริง ๆ !”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นแซ็คก็ยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า “ไม่เพียงแค่นั้น บราเทอร์แชด พี่ไม่รู้หรอกว่าเขาเป็นขยะไร้ค่าขนาดไหน เขาไม่เพียงซักเสื้อผ้าและทำอาหารเท่านั้น ผมได้ยินมาว่าเขาซักรองเท้าเหม็น ๆ ของเพื่อนสนิทของภรรยาด้วย นอกจากนี้เขายังไม่มีสิทธิ์รับประทานอาหารร่วมกับคนอื่น ๆ ที่โต๊ะอาหารด้วยซ้ำ เขากินของเหลือในครัวได้เท่านั้น”
พูดถึงแล้วแซ็คก็รู้สึกเบื่อหน่ายเช่นกัน
“บ้าที่สุด! ไร้ค่าอะไรอย่างนี้! ถ้าผมเจอคนแบบนั้นผมคงจะเข้าต่อยแรง ๆ สักที เขาสร้างความอับอายขายหน้าให้กับผู้ชาย! เขาเป็นความอัปยศอย่างยิ่งสำหรับพวกเรา!” โควีย์ดูเหมือนจะพูดไม่ออก ในความเป็นจริงเขาเป็นนักเลงและแน่นอนจะดูถูกคนที่เกาะผู้หญิงกิน ผู้ชายแบบนั้นช่างไร้ประโยชน์และไร้ค่า
แซ็คถอนหายใจด้วยความรู้สึกแน่นข้างใน จากนั้นเขาก็พูดว่า “นั่นเป็นเรื่องจริง คนอย่างเขาไม่มีสิทธิ์จะเป็นผู้ชายด้วยซ้ำ มีหลายครั้งที่ผมอยากจะฉีกกางเกงของเขาจนขาดเพื่อดูว่าเขาเป็นคนอย่างไร ในโลกกว้างใบนี้ไม่มีใครเหมือนเขาอีกแล้ว!”
“ยังไงซะ” โควีย์ครุ่นคิดอยู่ในใจลึก ๆ และพูดว่า “ผมได้ยินมาว่าลูกพี่ลูกน้องของคุณคนนี้เป็นสาวงามที่มีชื่อเสียงของซิมเมอร์ ลูกเขยคนนนั้นช่างโชคดีในเรื่องความรัก…”
“บัดซบ! มันมีสิทธิ์อะไรที่จะโชคดีแบบนั้น?” แซ็คยิ้มอย่างเย็นชาและพูดว่า “มันเป็นแค่ขยะไร้ค่า หลังจากแต่งงานกับแมนดี้มาสามปี เขาก็ไม่เคยได้แตะต้องมือเธอด้วยซ้ำ บางครั้งผมก็ไม่เข้าใจด้วยซ้ำว่าขยะไร้ค่าแบบไหนที่ต้องกลายมาเป็นแบบนี้”
เมื่อได้ยินเช่นนั้นโควีย์ก็มีใบหน้าที่สื่อความหมาย จากนั้นเขาก็พูดว่า “เขาไม่เคยได้แตะต้องมือเธอเลยหลังจากแต่งงานกับเธอมาสามปีแล้วงั้นหรือ? นั่นไม่ได้หมายความว่าเธออยู่คนเดียวในชีวิตแต่งงานของเธอ ใช้ชีวิตเหมือนแม่ม่ายงั้นหรือ? ลูกพี่ลูกน้องของคุณช่างน่าสงสารจริง ๆ…”
แซ็คขมวดคิ้วเล็กน้อย เขายิ้มออกมาหลังจากที่เข้าใจความหมายของโควีย์ ทั้งสองคนเป็นผู้ชายด้วยกัน ไม่จำเป็นต้องพูด นอกจากนี้เขายังเข้าใจว่าโควีย์กำลังคิดอะไรอยู่
แม้ว่าแซ็คจะไม่ชอบแมนดี้ แต่แมนดี้ก็เป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์ในมุมมองของผู้ชาย เธอไม่เพียงแต่มีหุ่นที่ดีเท่านั้น ทั้งรูปร่างหน้าตาและนิสัยของเธอก็ยอดเยี่ยมเช่นกัน ในช่วงเวลาที่เธอยังไม่ได้แต่งงานกับฮาร์วีย์มีผู้ชายไม่น้อยไปที่ซิมเมอร์เพื่อพยายามเข้าหาเธอ
ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นระหว่างโควีย์และแมนดี้ แซ็คจะสามารถไล่แมนดี้ออกจากซิมเมอร์ได้อย่างแน่นอน เนื่องจากเธอได้ทำลายชื่อเสียงของซิมเมอร์
เมื่อคิดอย่างนั้นแซ็คก็ยิ้มด้วยแววตาลามกอนาจารและพูดว่า “บราเทอร์แชด เข้าใจดีโดยไม่ต้องพูดอะไรและผมรู้เรื่องนี้เป็นอย่างดี ตราบใดที่พี่ชายเต็มใจช่วยผม ผมรับประกันได้ว่าพี่ชายจะพอใจกับมันมาก”
“ดี! เข้าใจง่าย ๆ ก็ดี! หากเป็นเช่นนั้นผมจะดำเนินการในวันพรุ่งนี้ตามคำสัญญาของเรา แต่ผมต้องบอกคุณตรง ๆ นี่คือญาติสนิทของคุณ ดังนั้นคุณต้องจ่ายเงินเพิ่ม!” โควีย์ยิ้มขณะที่เขาวางมือลงบนกองเงินตรงหน้าเขา
“ได้สิ ไม่มีปัญหา” แซ็คยิ้มอย่างเย็นชา แต่ดูเหมือนเขาจะมีความสุขมาก ตราบใดที่เขาสามารถไล่แมนดี้ออกจากซิมเมอร์ได้ และเขาได้รับอนุญาตให้เข้าดูแลโครงการศูนย์การค้า เขาไม่สนใจเงินไม่กี่แสนดอลลาร์เหล่านั้น
***
ที่ชานเมืองทางตะวันตกของนิอัมมี่ ในย่านที่มีทิวทัศน์สวยงาม มีอาคารคลาสสิกสูงสามชั้นข้างทะเลสาบที่สวยงาม
สถานที่แห่งนั้นมีภูมิทัศน์ที่สวยน่าทึ่งที่สุด ตั้งอยู่ในทำเลที่ดีเนื่องจากเป็นหนึ่งในสมบัติของไนส์เวลล์ในเมืองนิอัมมี่
แต่ซีโนเขาไม่เคยอาศัยอยู่ที่นี่เลยหลังจากที่ซื้อมา เขาอยากจะมอบสิ่งนั้นเป็นของขวัญให้กับผู้อาวุโสไนส์เวลล์มาโดยตลอด อย่างไรก็ตามเขาไม่มีโอกาสที่จะทำเช่นนั้น ในที่สุดโอกาสก็มาถึง
หลังจากที่ซีโนส่งพวกเขาที่นั่น เขาก็จัดแจงทุกอย่างให้เรียบร้อย เขาค่อนข้างเป็นคนค่อนข้างช่างสังเกต เขาไม่ได้ตั้งใจที่จะอยู่ที่นั่นนานดังนั้นเขาจึงออกจากที่นั่นทันที
นอกจากเชนและโรซาลีแล้ว ฮาร์วีย์ก็อยู่ที่นั่นด้วย
ฮาร์วีย์นั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่นรู้สึกไม่สบายใจ เขารู้ว่าเชนอาจมีบางอย่างที่อยากจะพูดเนื่องจากเชนยืนยันว่าเขาควรจะมาด้วย
เชนดูเหมือนตั้งใจมุ่งมั่น นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามโซฟา แม้ว่าศีรษะของเขาจะยังคงพันแผลอยู่ แต่เขาก็ดูมีอำนามากทีเดียว ในขณะนั้นเขามือไปที่ฮาร์วีย์ จากนั้นเขาก็ยิ้มทันทีและพูดว่า “ผมต้องขอบคุณจริง ๆ สำหรับสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนนี้”
“อาจารย์ไนส์เวลล์ ช่างถ่อมตัวเกินไป ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ไม่ต้องกล่าวถึงมัน” ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ
“ครั้งแรกที่ผมพบคุณ ผมรู้สึกว่าคุณเป็นเพียงผู้ประเมินวตถุโบราณที่ชาญฉลาดเท่านั้น แต่ครั้งที่สองที่ผมได้พบคุณ คุณทำให้ผมประหลาดใจมาก ผมได้ยินมาว่าโดยปกติแล้วผู้คนจะเรียนวิชาหวิงชุนในด้านการเคลื่อนไหวเพื่อการแสดงเท่านั้น มีเพียงคนที่มีความสามารถอย่างแท้จริงเท่านั้นที่สามารถเรียนรู้บรรลุศิลปะการต่อสู้นี้และใช้ท่าทางที่สง่างามในลักษณะได้โดดเด่นเช่นนี้ คุณเป็นคนที่มีความสามารถสูง มันเหนือจินตนาการของผมจริง ๆ” เชนพูดแล้วยิ้มอย่างมีความสุข
โรซาลีนั่งข้าง ๆ พวกเขารินชาให้ทั้งสองคน จากนั้นเธอก็เหลือบไปมองฮาร์วีย์ แม้ว่าเธอจะรู้ว่าเชนมีความคาดหวังสูงในตัวฮาร์วีย์ แต่เธอไม่ได้คาดหวังมากขนาดนั้น
“อาจารย์ไนส์เวลล์ คุณพาผมมาที่นี่ ไม่ทราบว่าผมพอจะช่วยอะไรคุณได้บ้าง” ฮาร์วีย์ยิ้มจาง ๆ และเขาไม่ใช่คนจริงใจอะไรมากแต่เพียงแค่พูดตรง ๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก
ยังไม่จบใข่ไหมครับ...
ผมอ่านสองตอนวันนี้แล้วเริ่มเวียนหัว... บท... เวียนไปวนมา... ว่าจะหยุดหล่ะครับ บาย...
ผมขอเสนอแนะครับ แปลได้ 10 ตอน แล้วมาลงทีเดียวดีไหมครับ ระยะหลังมานี้ ลงครั้งละ 2 ตอน อ่านไม่ถึง 5 นาทีครับ ยังไม่ได้อรรถรสเลย บทนิยายหมดแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ...
เนื้อเรื่องโรงพยาบาลซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบละ แค่เปลี่ยนชื่อบุคคล สถานที่ เรื่องราวนิดหน่อย อ่านมามีแต่น้ำ เนื้อเรื่องจริงๆแทบไม่กระดิกไปไหน...
เย้ๆๆ มาแล้ว ขอบคุณคับ...
นานจังรออ่านอยู่ครับ...
รออ่านหลายสัปดาห์แล้วครับ รีบๆแปลให้อ่านหน่อย...
เป็นนิยายที่หลังๆเป็นเกาเหลา(มีแต่น้ำ) จะง้างทีต้องอธิบายกันไปถึงอีกฝ่ายแอบเป็นริดสีดวง สู้กับแค่คนๆเดียวไม่ยอมจบ มาหลังๆนี้รู้เลยยิ่งไม่เคยจบ ต้องพาศิษย์ผู้พี่ ผู้น้อง ลุงป้าน้าอา ไหนจะอธิบายความในใจ สรุป นิยายดึง จบไม่เป็นไปต่อไม่ได้ จุดขายคือรอพระเแกตบ...
หลายวันเลย ไม่มีมาซักตอน เป็นกำลังใจให้ ครับ...
เช้าวันนี้ ได้อ่าน 10 ตอน บวกเพิ่มอีก 2 ตอน รวมเป็น 12 ตอน ขอบคุณอย่างมากเลยครับ...