“เพื่อนของผม ส่งมันมาให้ผม” ฮาร์วีย์อธิบายอย่างคลุมเครือจากนั้นพูดต่อว่า “ยังไงเราก็จะได้รู้ว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมดนี้แล้วเราก็จะออกไปอย่างปลอดภัย อย่างอื่นมันไม่สำคัญ โอเคไหม?”
แมนดี้เม้มริมฝีปากแน่น แต่ไม่พูดอะไร แม้ว่าวิดีโอนั่นจะทำให้เธอสับสน แต่เธอก็แค่อยากจะออกไปเพราะเธอกลัวที่นี่
สีหน้าของโควีย์เปลี่ยนไปและหลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “ฉันจะตกลงกับแกก็ได้ แต่ฉันต้องการยืนยันความจริงของเรื่องนี้ก่อนที่จะปล่อยแกไป
ฮาร์วีย์ส่ายหัวและพูดว่า “ไม่ ฉันจะยังอยู่ แต่แกต้องปล่อยภรรยาของฉันไปก่อน ฉันจะบอกคุณหลังจากที่เธอกลับบ้านอย่างปลอดภัย”
โควีย์ดูไม่พอใจและจ้องไปที่ฮาร์วีย์แต่ไม่พูดอะไร
ฮาร์วีย์พูดอย่างไม่ทุกข์ร้อน “มิสเตอร์แชด ฉันยังอยู่ที่นี่ นายจะยังกังวลว่าฉันจะไม่บอกนายอีกหรือไง? นอกจากนี้นายรอจนกว่านายสามารถยืนยันความจริงก่อนที่จะบอกฉันว่าใครอยู่เบื้องหลังก็ได้ แต่ให้ภรรยาของฉันไปก่อนเพื่อที่ฉันจะได้สบายใจ ไม่อย่างนั้นฉันไม่เชื่อนาย”
โควีย์เงียบแล้วหลังจากนั้นก็หัวเราะ “ตกลง ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันจะให้พี่สะใภ้ออกไปก่อน!”
แม้ว่าโควีย์จะเคยมืดมนจากความคิดชั่วร้ายมาก่อนและวิธีที่เขาจัดการสิ่งต่าง ๆ นั้นค่อนข้างรุนแรง แต่ตอนนี้เขาก็สงบลงแล้ว
สำหรับเขาตอนนี้ข้อมูลของฮาร์วีย์มีความสำคัญมากกว่า หากเขาไม่ตกลงเขาอาจจะลงเอยเหมือนเลียม สถานะ อำนาจ และผู้หญิง เขารู้ว่าสิ่งไหนที่เขาควรจัดลำดับความสำคัญอย่างไร
“ออกไปซะ!” โควีย์โบกมือส่งสัญญาณให้ลูกน้องของเขา
ลูกน้องของเขามองหน้ากันแล้วรีบเปิดประตู
“ฮาร์วีย์ คุณ…” แมนดี้ตะลึง ทำไมเขาถึงปล่อยเธอไปหลังจากที่ฮาร์วีย์พูดอะไรบางอย่างกับเขา? ฮาร์วีย์จะทำอะไรถ้าเธอออกไปแล้ว?
“กลับบ้านไปก่อนนะครับ ไม่ต้องกังวล ผมจะรีบกลับ ขับรถระวังนะครับ” ฮาร์วีย์ยิ้มและพูดอย่างอ่อนโยน จากนั้นเขาก็ส่งกุญแจรถให้แมนดี้
แมนดี้เม้มริมฝีปากของเธอและปฏิเสธที่จะไป
“ถ้าคุณอยู่ที่นี่มันจะเป็นปัญหาสำหรับผมแม้ว่าผมจะอยากหนีไปตอนหลังที่มีโอกาสก็ตาม จำไว้ว่าโทรหาผมเมื่อคุณกลับถึงบ้าน เชื่อผม ตกลงไหม?” ฮาร์วีย์พูดเบา ๆ
แมนดี้ลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนจะปล่อยมือจากแขนเสื้อและกระซิบว่า “ระวังตัวด้วย ฉันจะรีบกลับไปขอความช่วยเหลือ…”
“อย่า อย่าลืมโทรหาผมและรอฟังข่าวจากผม” ฮาร์วีย์พูดอย่างหนักแน่น หลังจากนั้นแมนดี้ก็ออกไปขึ้นรถปอร์เช่และขับออกไปอย่างรวดเร็ว
แมนดี้โทรหาเขาประมาณครึ่งชั่วโมงต่อมา ฮาร์วีย์ถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเธอบอกว่ากลับถึงบ้านแล้ว
เขารู้ดีว่าภารกิจในวันนี้จะไม่ง่าย แต่เขาไม่คิดว่าโควีย์จะเป็นฝ่ายยุ่งเกี่ยวกับพวกเขา
โควีย์พูดอย่างไม่สบอารมณ์หลังจากที่ฮาร์วีย์วางสาย “เฮ้ ฉันปล่อยภรรยาของแกไปตามที่ตกลงกันแล้ว บอกฉันทีว่าใครฆ่าเลียม”
แม้ว่าโควีย์จะเป็นคนใจร้อน แต่เขาก็ค่อนข้างประหม่าเช่นกัน เขาเคยถามเรื่องนี้ผ่านแหล่งข่าวก่อนหน้านี้และแม้ว่าสถานการณ์จะค่อนข้างตึงเครียดมาก แต่เขาก็มั่นใจว่าเลียมถูกฆ่าตายแล้ว
โควีย์แค่แสร้งทำเป็นสงบ
“นายรู้อยู่แล้วว่าข่าวนั้นเป็นความจริง นายจะกลัวอะไร? ฉันจะบอกนายแน่นอน” ฮาร์วีย์ยิ้ม จากนั้นเขาก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาและกดปุ่มบันทึก “นายบอกฉันได้ไหมว่าใครสั่งให้นายมาก่อควานวุ่นวายตระกูลซิมเมอร์? มันเป็นใคร? เหตุผลของพวกเขาคืออะไร?”
“ฮาร์วีย์ อย่ามาล้อฉันเล่น! ฉันให้เวลากับนายมากพอแล้ว!” สีหน้าของโควีย์มืดลง “ฉันจะให้แกอีกหน่อย ถ้าแกยังไม่พูดอะไร ฉันจะจัดการกับแกจนกว่าแกจะพูดออกมา!”
“รีบร้อนไปทำไม? ฉันบอกนายเหรอว่าจะไม่บอกนาย? ฮาร์วีย์ยิ้มแล้วปรบมือเป็นสัยญาณเบา ๆ
เสียงฝีเท้าดังมาจากทุกทิศทางทันที
ผู้คนหลายร้อยคนมาถึงและพื้นที่ก็ดูแน่นขนัดไปในทันที
แม้ว่าโควีย์จะมีลูกน้องมากกว่ายี่สิบคน แต่ก็ยังไม่สามารถเปรียบเทียบกับคนหลายร้อยคนได้
โควีย์ตะลึง คนเหล่านี้มาจากไหน? วันนี้ยังปั่นป่วนไม่จบสิ้นอีกงั้นเหรอ? เหตุใดจึงมีผู้คนจำนวนมากมาที่นี่?
ในขณะนั้นไทสันค่อย ๆ เดินออกมาจากฝูงชน
สีหน้าของโควีย์เปลี่ยนไปเมื่อเขาเห็นใบหน้าของไทสัน “ไทสัน วูดส์ นี่หมายความว่าไง? พวกนี้เป็นลูกน้องของนายงั้นเหรอ?”
“โควีย์ เกิดอะไรกับนาย? นายกล้ายั่วโมโหเขาได้ยังไง” ไทสันแสยะยิ้มเล็กน้อย
“นายหมายถึงอะไร?” โควีย์รู้สึกสับสน เขาตามระรานตระกูลซิมเมอร์เพราะแซ็คขอให้เขาทำ เป็นไปได้ไหมที่แซ็คและไทสันกำลังร่วมมือกันกำจัดเขา? อย่างไรก็ตามแซ็คจะไม่ได้อะไรจากเรื่องนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก
ยังไม่จบใข่ไหมครับ...
ผมอ่านสองตอนวันนี้แล้วเริ่มเวียนหัว... บท... เวียนไปวนมา... ว่าจะหยุดหล่ะครับ บาย...
ผมขอเสนอแนะครับ แปลได้ 10 ตอน แล้วมาลงทีเดียวดีไหมครับ ระยะหลังมานี้ ลงครั้งละ 2 ตอน อ่านไม่ถึง 5 นาทีครับ ยังไม่ได้อรรถรสเลย บทนิยายหมดแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ...
เนื้อเรื่องโรงพยาบาลซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบละ แค่เปลี่ยนชื่อบุคคล สถานที่ เรื่องราวนิดหน่อย อ่านมามีแต่น้ำ เนื้อเรื่องจริงๆแทบไม่กระดิกไปไหน...
เย้ๆๆ มาแล้ว ขอบคุณคับ...
นานจังรออ่านอยู่ครับ...
รออ่านหลายสัปดาห์แล้วครับ รีบๆแปลให้อ่านหน่อย...
เป็นนิยายที่หลังๆเป็นเกาเหลา(มีแต่น้ำ) จะง้างทีต้องอธิบายกันไปถึงอีกฝ่ายแอบเป็นริดสีดวง สู้กับแค่คนๆเดียวไม่ยอมจบ มาหลังๆนี้รู้เลยยิ่งไม่เคยจบ ต้องพาศิษย์ผู้พี่ ผู้น้อง ลุงป้าน้าอา ไหนจะอธิบายความในใจ สรุป นิยายดึง จบไม่เป็นไปต่อไม่ได้ จุดขายคือรอพระเแกตบ...
หลายวันเลย ไม่มีมาซักตอน เป็นกำลังใจให้ ครับ...
เช้าวันนี้ ได้อ่าน 10 ตอน บวกเพิ่มอีก 2 ตอน รวมเป็น 12 ตอน ขอบคุณอย่างมากเลยครับ...