ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2572

“เรากำลังจะเดินทางไปยังงานประมูลที่จัดขึ้นที่โรงแรม ทรี ซีซั่นเป็นจุดหมายต่อไป

“เลิกมาทำตัวน่ารังเกียจที่นี่เสียที ไสหัวไปได้แล้ว!”

เมอร์ฟี่ค่อนข้างหัวเสียและเหลือบมองเรือนร่างที่สวยงามของเลสลี่เป็นครั้งสุดท้าย ก่อนจะหันหลังกลับและกำลังจะจากไปพร้อมกับชารอน

ช่วยไม่ได้ การเป็นชนชั้นสูงของดินแดนพระอาทิตย์ไม่เคยตกดินและการได้รับโอกาสในการสืบสันตติวงศ์คือความฝันอันสูงสุดของเขา

แม้ว่าจุดที่เขาอยู่จะห่างไกลจากสิทธิ์ในการสืบสันตติวงศ์ แต่เขาก็ยังมีความสุขมาก

ฮาร์วีย์หรี่ตามองไปยังเมอร์ฟีอย่างคุมตัวเองไม่ได้ เขาเอ่ยปากขู่อย่างเย็นชา “นี่ คุณอีแวนส์ คุณไม่รู้หรอว่ากลิ่นปากตัวเองเหม็นขนาดไหน?”

ใบหน้าของเมอร์ฟีบิดเบี้ยวด้วยความโกรธที่ฮาร์วีย์ดูแคลน

ถึงอย่างนั้นเลสลี่ก็ไม่ต้องการให้ฮาร์วีย์เอาตัวเข้าไปอยู่ในปัญหา เธอดึงฮาร์วีย์ไว้ทันทีและรีบแนะนำเขาว่า “นายน้อยยอร์ก ช่างมันเถอะ ไม่จำเป็นต้องไปใส่ใจผู้ชายอย่างเขาหรอก”

“สุดท้ายแล้วเขานั่นแหละที่เราต้องเป็นคนมาคุกเข่าอ้อนวอนฉัน”

เมื่อเห็นท่าทีที่แน่วแน่ของเลสลี่ ฮาร์วีย์ก็ไม่ได้พูดอะไรอีกหลังจากนั้น สุดท้ายแล้วนี่เป็นปัญหาส่วนตัวของเธอ ถ้าเขาเข้าไปยุ่งยากมากเกินไปคงไม่ดีนะ

ทันใดนั้นเอง การเอ่ยชื่อฮาร์วีย์ทำให้เมอร์ฟีตะลึงเล็กน้อย เขาโพล่งออกมาโดยไม่ทันคิดว่า “เดี๋ยวก่อน นายคือแมงดาไร้มารยาทที่ทำตัวกักขฬะในฮ่องกงที่คิดไปเองว่าตระกูลดอนจะสนับสนุนนายใช่หรือเปล่า? นายคือฮาร์วีย์ใช่ไหม?”

“แมงดา?” ฮาร์วีย์มองเมอร์ฟีด้วยท่าทางเฉยเมย รู้สึกไม่พอใจ เขาไม่แน่ใจว่าทำไมเมอร์ฟีถึงพูดกับเขาแบบนี้

“ก็นายเป็นแมงดาไม่ใช่เหรอ?”

เมอร์ฟีส่งสายตาเหยียดหยามฮาร์วีย์

“เพียงเพราะตระกูลดอนหนุนหลังนายอยู่ นายถึงได้กล้าทำร้ายแขกกิตติมศักดิ์จากประเทศหมู่เกาะและอดีตผู้ว่าการฮ่องกง!”

“นายไม่ได้มีอำนาจเป็นของตัวเองเลยแม้แต่น้อย แต่นายก็ยังกล้าอวดเบ่งตัวเองไปทั่วอยากจะเป็นคนใหญ่คนโต!”

“นายน่ะมันเป็นพวกไม่มีสมองแน่ ๆ!”

“คิดว่าตัวเองเป็นคนสำคัญจริง ๆ หรือไง?”

ฮาร์วีย์ไม่แยแสต่อคำเสียดแทงของเมอร์ฟี "ทำไม? นายไม่พอใจที่ฉันตบหน้าผู้อาวุโสของนายเหรอ?”

เมอร์ฟีคำรามอย่างเย็นชา “ฉันไม่เคยพูดว่านายทำให้ฉันไม่พอใจ ไม่ว่านายจะสมควรได้รับมันหรือไม่ก็ตาม!