ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 2680

“ผมรู้ว่าคุณคงไม่สนใจเรื่องนี้หรอก น้องยอร์ก

“ถึงยังไงด้วยทักษะและจิตใจที่กว้างขวางของคุณ คุณไม่ต้องการของสิ่งนี้ด้วยซ้ำ

“แต่นี่เป็นเพียงการแสดงความขอบคุณเล็กน้อยจากผม คุณต้องรับมันไว้ ไม่งั้นผมคงนอนไม่หลับ!”

ดีน คอบบ์ดูเคร่งขรึมในขณะที่เขาผลักตราไปที่มือของฮาร์วีย์ ยอร์ก

คิมและคนอื่น ๆ ตกใจเป็นอย่างมากหลังจากได้ยินคำพูดเหล่านั้น

ไม่มีใครคิดว่าสิบแปดมงกุฎคนนี้จะโดดเด่นจนถึงขนาดที่เขาได้รับตราคอบบ์ไป

เมื่อมีตรานี้ในครอบครอง ทั่วทั้งทะเลตะวันออกเฉียงใต้จะไม่มีใครกล้าท้าทายเขาอีกต่อไป

ฮาร์วีย์ตัวแข็งเล็กน้อย เขาไม่คิดว่าดีนจะใจกว้างขนาดนี้

เขาส่ายหน้า

“นี่มันมากเกินไป ผู้อาวุโสคอบบ์ ผมรับมันไว้ไม่ได้หรอก”

ฮาร์วีย์ล่วงรู้ถึงความหมายของสิ่งของตรงหน้าดี

ดีนเป็นเทพสงครามแห่งหนานหยาง เขาเป็นตำนานอยู่ทั่วน่านน้ำตะวันออกเฉียงใต้ทั้งหมด

หากเขากลับประเทศไป ชาวตะวันออกเฉียงใต้ทั้งหมดจะต้องแสดงความเคารพต่อหนานหยาง

หากเป็นเช่นนั้น พลังของตราคอบบ์เป็นสิ่งที่ใครก็ไม่อาจจินตนาการได้!

ฮาร์วีย์รู้สึกว่าเขาไม่จำเป็นต้องมีป้ายนี้เลยแม้แต่น้อย เพราะเขาคิดว่ามันไม่มีประโยชน์สำหรับเขา

แต่ถ้ามันไปอยู่ในมือของเคธี่ก็จะดีกว่ามาก

เคธี่ตัวแข็งเล็กน้อยหลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ เธอรู้สึกสับสน

แม้แต่วินซ์ ยอร์กก็ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ได้ตรานี้ไปไว้ในครอบครอง

แต่ฮาร์วีย์กลับไม่สนใจ ตราคอบบ์ อันล้ำค่าและทรงพลังชิ้นนี้เลยแม้แต่น้อย

ผู้ชายคนนี้เต็มไปด้วยความลึกลับและเสน่ห์อย่างแท้จริง

ฮาร์วีย์ผลักตรากลับด้วยความเคารพ มีรอยยิ้มอบอุ่น

ดีนหัวเราะเยาะ

“ตั้งแต่โบราณกาล ผู้ปกครองก็คือพ่อสื่อพ่อชัก!

“คราวนี้ปู่จะจัดการทุกอย่างให้หลานเอง!

“ฮาร์วีย์เป็นคนดี! ถ้าหลานได้แต่งงานกับเขาปู่คงโล่งใจ!

“ถ้าเขาเต็มใจที่จะเป็นลูกเขยของครอบครัวเรา ปู่จะแต่งตั้งให้เขาเป็นผู้นำตระกูลคอบบ์ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป!”

ดวงตาของฮาร์วีย์กระตุกอย่างบ้าคลั่ง ก่อนที่เขาจะคว้าเหรียญตราคอบบ์ไป

“ผู้อาวุโสคอบบ์ ผมคิดว่าตรานี้มันจำเป็นสำหรับผมจริง ๆ! การมีมันอยู่ในครอบครองจะทำให้ผมทำอะไรก็ได้ในน่านน้ำตะวันออกเฉียงใต้!

"ขอบคุณมาก!

"ตายแล้ว! พรุ่งนี้ผมยังมีเรื่องใหญ่ที่ต้องจัดการอีกด้วย! ผมต้องไปแล้วล่ะ! พวกคนสองคนคุยกันไปนะ…”

ฮาร์วีย์วิ่งหนีไปในทันที ปัญหาเรื่องผู้หญิงในชีวิตเขาเริ่มใหญ่โตลุกลามขึ้นเรื่อย ๆ เพื่อกันไม่ให้ตัวเองต้องปวดหัวไปมากกว่านี้ เขาจึงหลีกหนีจากสถานการณ์นั้นทันที