ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3896

เป็นธรรมดาที่ตระกูลคอบบ์ทั้งหมดต่างไม่คิดว่าฮาร์วีย์จะมีอำนาจที่จะทำอย่างนั้นได้

ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาต่างเชื่อว่าพวกเขารู้แล้วว่าภูมิหลังของฮาร์วีย์เป็นยังไง

'สุดท้ายแล้วเขาก็เป็นแค่นักท่องเที่ยวจากประเทศ H เท่านั้นแหละ'

'คนแบบนั้นจะจัดการกับสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้ได้ยังไง?'

'นอกจากนี้เขายังทำร้ายกาเอลซึ่งเป็นผู้มีความสามารถชั้นยอดขององค์กรแห่งนี้ด้วย!'

'เขาคงฝันไปล่ะสิที่คิดว่าจะสามารถแก้ไขสถานการณ์ตรงจุดนี้ได้!'

“แกอยากจะจัดการกับสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้เหรอ?”

วาเลรี่ทำเสียงเยาะเย้ย

“แกไม่รู้ตื้นลึกหนาบางอะไรที่นี่เลย แต่ยังมีหน้ามาบอกว่าจะสามารถแก้ปัญหานี้ได้เหรอ?”

อีเดนจ้องมองฮาร์วีย์เช่นกัน

“ถ้าแกสามารถจัดการกับเรื่องนี้ได้ ฉันจะหมอบกราบเคทีเพื่อเป็นการขอโทษเลย ฉันยอมรับว่าทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันทำในวันนี้ล้วนมาจากแรงกระตุ้นและความเชื่อว่าจะเป็นจริง!

“เฮ้ เฮ้! ไอ้เด็กคนนี้คุยโวมากเลย! เขาคิดว่าเขาจะสามารถแก้ปัญหานี้ได้เหรอ?

“แต่ดูเขาสิ! เมื่อกี๊ฉันเห็นเขาจ้องมองขาของฉัน! เขาคิดว่าเขาจะทำอะไรได้เหรอ?

“แม้แต่นายน้อยจากตระกูลโมเรโน่และตระกูลลียังไม่กล้าพูดอะไรที่ไร้สาระขนาดนี้เลย!

“เขาเป็นแค่คนบ้านนอก! เขาไปเอาความกล้าทั้งหมดนั้นมาจากไหนเหรอ?

“เฮ้อ! ผู้ชายคนนี้ช่างเป็นไอ้ขี้แพ้ซะจริง ๆ เลย! เขาจ้องมองเรามาตลอดเวลา!

“เขาคงไม่เคยเห็นผู้หญิงสวย ๆ อย่างพวกเราหรอก!

“เขากำลังจับตามองพวกเราอยู่! เรากำลังเผชิญหน้ากับความสูญเสียในทุกวินาทีที่ผ่านไป!”

ฝูงชนต่างดูถูกดูแคลนฮาร์วีย์อย่างไร้ความปรานีในขณะที่จ้องมองเขาอย่างดูถูกเหยียดหยาม

เหล่าผู้อาวุโสก็จ้องมองด้วยสายตาเย้ยหยันเช่นกัน โดยคิดว่าเขาเป็นแค่คนที่ชอบเอาอกเอาใจคนอื่นที่พยายามจะอวดเบ่งเท่านั้นแหละ

หลังจากได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์ เคทีก็ยืนตัวแข็งทื่อในขณะจับมือของเขาไว้

“คุณยอร์กคะ คุณ...”

“ไม่ต้องเป็นห่วง ผมจัดการในเรื่องนี้ได้"

ฮาร์วีย์แตะมือเคทีเบา ๆ เพื่อปลอบโยนเธอ

จากนั้นเขาก็จ้องมองอีเดนและคนอื่น ๆ อย่างเย็นชา

“ฉันขอถามคุณอีกครั้ง ถ้าผมจัดการเรื่องสิทธิ์ในการจัดหาสินค้าได้ คุณจะปล่อยให้เรื่องทั้งหมดนี้ผ่านไปใช่ไหม?

“และถ้าผมสามารถจัดการกับสินค้าที่กำลังจะหมดอายุของคุณได้ คุณจะให้ความไว้วางใจเคทีสำหรับเรื่องนั้นด้วยหรือเปล่า?”

ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้าแล้วจ้องมองคุณย่าคอบบ์อย่างดุดัน

“ถ้าตระกูลของคุณอยากจะพบกับความเจริญรุ่งเรือง อย่างน้อยคุณก็ควรลงโทษและชมเชยใครตามความเหมาะสมใช่ไหมล่ะ?

“คุณเรียกร้องให้เคทีชี้แจงเรื่องราวอย่างยุติธรรมมาโดยตลอด แต่...

“คุณจะให้อะไรเธอล่ะถ้าเธอสามารถจัดการกับเรื่องนี้ได้?”

“เธอคือฮาร์วีย์ ยอร์กใช่ไหม?”

คุณยาคอบบ์นั่งตัวตรงก่อนจะจ้องมองฮาร์วีย์อย่างดูถูกเหยียดหยาม

“เลิกสร้างความวุ่นวายจากเรื่องนี้ได้แล้ว เธอเป็นลิงเหรอ?

“ฉันไม่รู้ว่าใครทำให้เธอกล้าพูดเรื่องไร้สาระที่นี่...

“แต่ถ้าเธออยากจะตายใจจะขาดล่ะก็ ฉันก็จะสนองความต้องการของเธอให้!

“ถ้าเธอทำได้ก็จัดการกับเรื่องนี้ต่อหน้าคนทั้งตระกูลไปเลยสิ!

“ถ้าเธอทำได้ฉันก็จะประกาศให้ทุกคนรู้...

“...เคทีจะกลายเป็นทายาทคนต่อไปของตระกูลนี้!

“แต่ถ้าเธอทำไม่ได้...

“ฉันจะไม่เพียงส่งเคทีไปให้ตระกูลแพดโลว์เท่านั้น แต่ฉันจะหักขาเธอแล้วโยนเธอไปให้ตระกูลนั้นด้วย!

“เธอกล้าเดิมพันไหมล่ะ?”

แน่นอนว่าคุณย่าคอบบ์ไม่เชื่อว่าฮาร์วีย์จะแก้ไขสถานการณ์นี้ได้ด้วยตัวเอง

ถึงแม้จะเป็นหนึ่งในตระกูลที่ยิ่งใหญ่แห่งทะเลใต้ แต่ตระกูลคอบบ์ก็ยังหวาดกลัวสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้เป็นอย่างมาก

'คนนอกจะทำยังไงกับปัญหานี้?'

'เขาจะพูดจาเรื่อยเปื่อยต่อหน้าตระกูลแพดโลว์เหรอ?'