ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3897

"โอเค! ตกลงตามนั้น!”

“ผมหวังว่าคุณคงจะไม่กลับคำพูดนะ"

ฮาร์วีย์หยิบโทรศัพท์ของเขาออกมาอย่างใจเย็นก่อนจะกดหมายเลข

“เขายังพยายามเสแสร้งอยู่อีกเหรอ? เราจะได้เห็นกันว่าเขาจะทำอย่างนี้ได้อีกนานแค่ไหน!

“เขาคิดว่าเขาสามารถจัดการกับปัญหานี้ได้ด้วยการโทรศัพท์เพียงครั้งเดียวเหรอ? เขาคิดว่าเขาเป็นใครเหรอ? เจ้าชายแห่งราชวงศ์หรือนายน้อยจากสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้กันแน่?

“ช่วงนี้ประเทศ H มีอำนาจมาก แต่เขาเป็นเพียงคนนอกเท่านั้นเอง! เขากล้าดียังไงมาทำอวดเก่งในประเทศของเรา?

“ถ้าเขาสามารถแก้ไขวิกฤติของเราได้ด้วยการโทรศัพท์เพียงครั้งเดียว ฉันจะนั่งคุกเข่าต่อหน้าเขาเลย!”

ทุกคนต่างทำเสียงเยาะเย้ยเมื่อเห็นฮาร์วีย์กดโทรศัพท์อย่างใจเย็น

ไม่มีใครคาดหวังว่าฮาร์วีย์จะทำอย่างนั้นได้จริง ๆ

หลังจากนั้นไม่นานฮาร์วีย์ก็โทรออกไป

บี๊บ บี๊บ บี๊บ!

“ใครโทรมาครับ?”

เสียงชายหนุ่มดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง คน ๆ นั้นคือเทรย์

“ผมเอง ฮาร์วีย์" ฮาร์วีย์ตอบอย่างใจเย็น

ผู้มีความสามารถชั้นยอดตัวสั่นเทาขึ้นมาทันที

เขายังให้ความเคารพอย่างมากแม้จะไม่ได้ยืนอยู่ตรงหน้าฮาร์วีย์ก็ตาม

“คุณมีอะไรจะสั่งผมเหรอครับคุณยอร์ก?

“ผมได้ยินมาว่าสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้ได้ตัดสิทธิ์ในการจัดหาสินค้าของตระกูลคอบบ์ออกไปแล้ว ผมรู้สึกไม่พอใจกับเรื่องนี้เป็นอย่างมาก"

“ผมเข้าใจครับ!” เทรย์ตอบอย่างไม่ลังเล

จากนั้นฮาร์วีย์ก็วางสายโทรศัพท์อย่างไม่ใส่ใจ

คนของตระกูลคอบบ์ต่างมองหน้ากัน

วาเลรี่ตัวแข็งทื่อก่อนจะหัวเราะออกมาอย่างเยือกเย็น

“แค่นั้นเองเหรอ? อย่างน้อย ๆ ก็น่าจะแสดงโชว์ให้ดีกว่านี้หน่อยสิถ้าคุณจะทำอะไรแบบนี้!”

อีเดนทำสีหน้าเยาะเย้ยออกมาด้วย

“แกบอกว่าแกไม่พอใจกับเรื่องนี้เหรอ? แกพูดราวกับว่าแกเป็นเจ้านายของเขาอย่างงั้นแหละ!

ตึ๊ด ตึ๊ด ตึ๊ด!

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของพ่อบ้านประจำตระกูลคนหนึ่งสั่นเตือนขึ้นอย่างรุนแรง

“พ่อบ้านหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา จากนั้นก็ตัวสั่นเทา เขายืนนิ่งในขณะอุทานออกมาว่า "อะไรนะ! เราได้สิทธิ์ในการจัดหาสินค้ากลับคืนมาแล้วเหรอ?

“พวกเขาต้องการสินค้าพวกนั้นในบ่ายวันนี้!

“พวกเขาจะนำเช็คมาให้ด้วยเหรอ?

ผู้คนหลายสิบคนต่างตะลึงงันไปทันที

“เป็น-เป็นไปไม่ได้!”

สีหน้าของอีเดนและวาเลรี่เปลี่ยนไป

พวกเขารีบหยิบโทรศัพท์ออกมาก่อนที่จะโทรศัพท์ออกไป

เหล่าผู้อาวุโสต่างก็ทำแบบเดียวกัน ภายในห้องประชุมแห่งนั้นกำลังตกอยู่ในความสับสนวุ่นวายเป็นอย่างมาก

“เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้นที่นี่เหรอ?”

แม้แต่คุณย่าคอบบ์ก็ไม่สามารถทำใจเย็นได้