ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 3905

ฮาร์วีย์ทำเมินเฉยต่อสารวัตรหญิงคนนั้น แล้วเหลือบมองคุณย่าคอบบ์อย่างใจเย็น

“รอไปก่อนเถอะครับคุณย่าคอบบ์

“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับผมตั้งแต่แรกแล้ว แต่...

“คุณบีบบังคับให้เพื่อนของผมแต่งงาน พยายามวางยาพิษผู้อาวุโสคอบบ์ แล้วจะจับผมเข้าไปอยู่ในคุกด้วย

“ผมจะจดจำเรื่องทั้งหมดนี้เอาไว้"

ฮาร์วีย์มีสีหน้าเคร่งขรึม

“เมื่อผมได้ออกมาจากสถานีตำรวจเมื่อไหร่ ผมจะตอบแทนคุณเป็นร้อยเท่า

“ผมจะทำให้ตระกูลของคุณต้องล่มสลาย และจะบังคับให้คุณหักขาอีเดนเป็นการขอโทษด้วย!”

ฮาร์วีย์ไม่สนใจที่จะจัดการกับคนโสโครกอย่างอีเดนด้วยตัวเขาเอง

ฉะนั้นการใช้เวลาแก้แค้นตระกูลคอบบ์อย่างไม่รีบเร่งจึงเป็นวิธีที่ดีที่สุดสำหรับฮาร์วีย์

“แกอยากให้คุณย่าคอบบ์หักขาฉันเหรอ?! เมื่อกี๊แกพูดอะไรของแกวะ?”

อีเดนทำเสียงเยาะเย้ยด้วยท่าทีหยิ่งผยอง

“แกควรคิดหาวิธีออกจากคุกจะดีกว่านะ!

“ในที่สุดแกก็จะได้รู้ซะทีว่าการมาปีนเกลียวกับตระกูลคอบบ์นั้นจะส่งผลยังไงหลังจากนั้น!”

คุณย่าคอบบ์นั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างสงบ แล้วกระแทกไม้เท้าลงบนพื้น

“แกจะต้องคุกเข่าอยู่ต่อหน้าฉันในไม่ช้านี้...เคทีและฮาร์วีย์" เธอพูดหลังจากทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา

ฮาร์วีย์ยิ้มโดยไม่พูดอะไรอีก เขาทำไม้ทำมือส่งสัญญาณให้เคทีกลับเข้าบ้านไป แล้วปล่อยให้เขาจัดการกับส่วนที่เหลือเอง

เคทีมีสีหน้าเศร้าหมอง เมื่อมาถึงจุดนี้เธอรู้ว่าเธอไม่มีทางคืนดีกับคนของตระกูลนี้ได้อีกแล้ว

แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของตระกูลคอบบ์ เธอพยักหน้าให้ฮาร์วีย์อย่างใจเย็น หลังจากนั้นเธอก็ออกไปรวบรวมกำลังคนและทรัพย์สมบัติทันที

เธอจำได้ว่าจูเลียนมีสายสัมพันธ์ที่เกี่ยวข้องกับฮาร์วีย์ และรู้ว่าเขาคงจะรู้จักคนในสถานีตำรวจแห่งนั้นด้วย เมื่อคิดได้ดังนั้นเธอก็ไม่รู้สึกกังวลกับฮาร์วีย์มายมายนัก

ครึ่งชั่วโมงต่อมาภายในสถานีตำรวจแบล็คเบิร์น ซิตี้เขตตะวันออก

ฮาร์วีย์นั่งอยู่ในห้องสอบสวนด้วยสีหน้าสงสัย เขาขมวดคิ้วด้วยความรู้สึกดูหมิ่นเหยียดหยาม เมื่อสังเกตเห็นกาแฟที่อยู่ตรงหน้าเขามีกลิ่นแปลก ๆ

“ผมจะฟ้องสถานที่แห่งนี้!

“คุณเอากาแฟมาให้ผมเป็นถ้วยที่สามแล้วนะ! ที่นี่มันช่างเป็นอะไรที่สิ้นหวังอย่างนี้เหรอ?!”

สารวัตรสาวหน้ากลมคนนั้นกระแทกมือลงบนโต๊ะ สีหน้าของเธอดูดุดัน

“ฮาร์วีย์ใช่ไหม? คุณคิดว่าคุณมาเที่ยวพักผ่อนที่นี่อย่างนั้นเหรอ? คุณคิดว่าคุณเป็นลูกค้าของที่นี่หรือยังไง?!

“ฉันอุตส่าห์มีน้ำใจเอากาแฟมาให้!

“ทำไมยังบ่นนู่นบ่นนี่อยู่อีกล่ะ?

“ตอบคำถามมาได้แล้ว!

“ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่?

“คุณทำร้ายผู้คนไปมากมาย! ซึ่งคนพวกนั้นต่างก็เป็นคนของตระกูลคอบบ์ทั้งนั้น!

“คุณรู้ไหมว่าจะเกิดอะไรขึ้นหลังจากนี้?

“ถ้าข้อกล่าวหานั้นได้รับการพิสูจน์แล้วว่าเป็นจริง! คุณจะต้องนั่งอยู่ในคุกเป็นเวลาอย่างน้อยสองสามปีเลยนะ!”

สารวัตรหัวล้านที่นั่งอยู่ข้าง ๆ เธอมองฮาร์วีย์ด้วยความไม่พอใจ

“อย่าคิดว่าคุณมีภูมิคุ้มกันทางการทูตเพียงเพราะว่าคุณมาจากประเทศ H นะ! เมื่ออยู่ที่นี่คุณไม่มีสิทธิ์อย่างนั้นหรอก!

“ถ้าคุณตอบคำถามเราอย่างตรงไปตรงมา เราก็จะไม่ลงโทษคุณอย่างหนัก!”

ฮาร์วีย์เหลือบมองสารวัตรทั้งสองคนอย่างสงสัย

“ผมได้ยินมาว่าตำรวจที่นี่เทิดทูนอำนาจเงินมากกว่ากฎหมาย

“คุณจะปล่อยผมทันทีที่ผมให้เงินคุณใช่ไหม?”

“แกกล้าดียังไง?!”

สารวัตรสาวหน้ากลมรู้สึกเดือดดาลด้วยความโกรธ เธอรู้สึกอับอายขายหน้าเป็นอย่างมาก

แต่สารวัตรหัวล้านคนนั้นกลับตัวแข็งทื่อ จากนั้นเขาจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยสีหน้าจริงจัง

“คุณคิดว่าจะจ่ายเงินให้เราเท่าไหร่เหรอ?”