ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 407

“ฮ่า…” พนักงานคนนั้นหัวเราะ

หลังจากมองสำรวจฮาร์วีย์ เขาก็ชี้ไปที่รถหรูข้าง ๆ เขาแล้วพูดว่า “คุณผู้ชายครับ ดูรถที่คุณกำลังขับและชุดที่คุณสวมใส่อยู่ แล้วมองดูรถที่ลานจอดรถของเราสิ คุณคิดว่าคุณมีคุณสมบัติที่จะใช้บริการที่นี่หรือเปล่า?”

“เงินที่ใช้ไปในหนึ่งคืนสำหรับที่นี่ ผมเกรงว่าคุณจะไม่มีเงินมากขนาดนั้นในตลอดชีวิตของคุณ!”

“ใครเป็นคนกำหนดว่าจะต้องขับรถหรูเพื่อมาร่วมงานชุมนุมกัน? มันจะเป็นไรไปถ้าจะขี่จักรยานยนต์ไฟฟ้า?” ฮาร์วีย์ยิ้มเย็นออกมาอย่างช่วยไม่ได้ เขาคงจะขับรถปอร์เช่มาถ้าเขารู้ว่าพนักงานในคลับเฮาส์ส่วนตัวจะเป็นคนหัวสูงแบบนี้

“พี่ชาย ให้ผมบอกความจริงอะไรคุณไหม ผมไม่สนใจว่าคุณอยากจะโอ้อวดหรืออยากจะจีบผู้หญิง ผมพูดได้เลยว่าที่นี่ไม่เหมาะกับคุณ!” พนักงานคนนั้นพูดอย่างจริงจัง

“ที่นี่คือคลับเฮาส์ส่วนตัว ต้องจองการบริการทั้งหมดล่วงหน้า คุณคิดว่าคุณมีสิทธิ์ที่จะทำการจองล่วงหน้าได้งั้นเหรอ?”

“คุณแน่ใจได้อย่างไรว่าผมไม่มีคุณสมบัติที่จะทำการจองได้?” ฮาร์วีย์ถาม

พนักงานคนนั้นถอนหายใจและพูดว่า “เฮ้ หยุดก่อความวุ่นวายที่นี่ได้ไหม? คลับเฮาส์ของเราถูกจองไว้แล้วในคืนนี้ และเรามีแขกที่มีชื่อเสียงมากร่วม!”

“คนที่มาที่นี่เพื่อเข้าร่วมงานชุมนุมในคืนนี้ล้วนเป็นคนชนชั้นสูงของคนรุ่นใหม่ในนิอัมมี่ คุณคิดว่าคุณสามารถมีส่วนร่วมในงานชุมนุมด้วยสภาพของคุณแบบนี้เหรอ?”

นั่นเพราะว่าพนักงานยกกระเป๋าเป็นคนจริงจัง เขาไม่สามารถซ่อนอาการดูถูกเหยียดหยามได้

ฮาร์วีย์พูดไม่ออกสำหรับคนแบบนี้ ‘นายเกิดมาบนความยากจนด้วยซ้ำ ไหงนายถึงมาทำแบบนี้’

‘สุดท้ายแล้ว นายไม่ได้ทำเงินได้มากมายด้วยซ้ำ แต่นายคิดดูถูกคน มันพูดไม่ออกจริง ๆ’

ปอร์เช่ 718 ขับผ่านขณะที่ทั้งสองคุยกัน

“เฮ้ เบลล์บอย ตาบอดเหรอ? รีบหาที่จอดรถให้ฉันสิ!” คนในรถโผล่ศีรษะออกนอกหน้าต่าง แล้วตะโกนใส่พนักงานยกกระเป๋าอย่างหมดความอดทน

พนักงานยกกระเป๋าไม่กล้าแสดงอาการโกรธเคืองใด ๆ แต่เขากลับวิ่งไปหาและพูดว่า “พี่ชาย อย่าเพิ่งโกรธเลยครับ มีที่จอดรถครับ ผมจะให้คนขับรถคันนี้ไปจอดให้ครับ!”

พนักงานยกกระเป๋าเดินไปหาฮาร์วีย์หลังจากที่เขาพูดจบ ใบหน้าของเขาเย็นชาและพูดว่า “เอาล่ะออกไปจากที่นี่เดี๋ยวนี้ หากเราบริการแขกล่าช้า คุณคงไม่สามารถรับผิดชอบได้!”

เขาผลักประตูรถและเดินลงไปพร้อมกับสบถ “บัดซบ! ฉันบอกให้แกออกไปให้พ้นทาง ไม่ได้ยินหรือไง? ฉันจะให้เวลาแกหนึ่งนาที ถ้าแกไม่เอารถของแกออกไปแล้วไหัวไปซะ เชื่อไหม ฉันจะขับรถชนแกซะเดี๋ยวนี้!”

“ลองดูสิ” ฮาร์วีย์พูดอย่างไม่ใส่ใจโดยไม่หันกลับมามอง

ชายหนุ่มรู้สึกโกรธที่ฮาร์วีย์ไม่สนใจเขา เขารีบเดินตามหลังฮาร์วีย์และคว้าไหล่ฮาร์วีย์

“ไอ้ขี้แพ้ แกรู้ไหมว่าแกจะโดนอะไรที่ทำตัวกับฉันแบบนี้? คุกเข่าขอโทษฉันซะ ไม่อย่างนั้นฉันจะฆ่าแกเดี๋ยวนี้เลย” ชายหนุ่มขู่

“แล้วถ้าฉันไม่ทำล่ะ?”

“ไม่งั้นเหรอ?” ชายหนุ่มเยาะเย้ยซ้ำแล้วซ้ำเล่า “งั้นฉันจะจัดการแกให้ตายเดี๋ยวนี้!”

เขาเตะฮาร์วีย์ทันทีที่พูดจบ