ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 68

“รับทราบค่ะ มิสเตอร์ยอร์ก!” อีวอนน์พยักหน้า ในขณะเดียวกันเธอก็นึกสงสารตระกูลซิมเมอร์ พวกเขากล้ากลั่นแกล้งภรรยาของท่านประธานได้อย่างไร? พวกซิมเมอร์ไม่รู้จักทำตัวให้ดีเลยหรือไง

“นอกจากนี้ เรียกให้ไทสันมาพบฉันตอนบ่ายวันนี้ด้วย” ทันใดนั้นฮาร์วีย์ก็นึกถึงใครบางคน

อีวอนน์ตะลึง ไทสันเป็นนักเลงหัวไม้อันธพาลในนิอัมมี่ เขาไม่เคยติดต่อกับ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ มาก่อนเลย ทำไมท่านประธานถึง ...

“สั่งให้เขามา” ฮาร์วี่ย์พูดย้ำอีกครั้ง

อีวอนน์ดูเหมือนมีบางอย่างในใจของเธอ แต่เธอยังคงพยักหน้าตอบรับก่อนที่เธอจะออกจากห้องทำงานไป ท้ายที่สุดแล้วทุกคำสั่งของฮาร์วี่ย์ ใน ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ จะต้องปฏิบัติตามและดำเนินการทันทีไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม เธอแค่ต้องการทำงานให้สำเร็จและไม่ต้องถามหาเหตุผล

…

ไทสันมาถึงบริษัทแล้ว แต่มันเกินความคาดหมายของอีวอนน์ ไทสันที่มักจะดูน่ากลัวและมีอำนาจมากในนิอัมมี่ หลังจากที่เขารับสายเขาก็มาที่ ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ ทันทีในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เขาก็รออยู่ที่นั่นอย่างให้เกียรติ สิ่งสำคัญอีกอย่างคือเขาไม่กล้าเข้าไปในห้องทำงานของฮาร์วี่ย์เมื่อยังไม่ถึงเวลา

เขารอจนถึงบ่ายสามโมง จากนั้นอีวอนน์ก็พาไปที่ห้องทำงานของฮาร์วี่ย์ เขาเข้ามาในห้องทำงานอย่างกุก ๆ กัก ๆ เมื่อเขาเห็นฮาร์วี่ย์เขาวางมือไว้ข้างตัวและไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมา

หลังจากนั้นฮาร์วี่ย์ก็โบกมือให้อีวอนน์ส่งสัญญาณให้เธอออกจากห้องไป จากนั้นฮาร์วี่ย์ก็รินน้ำหนึ่งแก้วให้ไทสันด้วยตนเอง เขาพูดอย่างนิ่งครึมว่า “นั่งเถอะ เราเป็นเพื่อนกัน ทำไมต้องทำตัวเคารพฉันขนาดนั้น? ถ้านายปล่อยให้ลูกน้องเห็นนายในสภาพแบบนี้ นายจะเป็นเจ้านายของพวกเขาได้อย่างไร?”

"ท่านครับ ผมสามารถที่จะทำตัวเหมือนเป็นเจ้านายต่อหน้าคุณได้อย่างไร? ผมเป็นแค่ลูกน้องของท่าน” ไทสันปาดเหงื่อของเขา จากนั้นเขาก็ยกแก้วน้ำด้วยมือทั้งสองข้างและพูดว่า “เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตระกูลซิมเมอร์เมื่อวันก่น ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้นจริง ๆ ถ้าผมรู้ว่าเป็นท่าน…”

.

เมื่อพูดถึงเรื่องนั้นไทสันก็อยากบีบคอดอนให้ตายจริง ๆ ในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาเขาไม่ได้รับข่าวใด ๆ จากฮาร์วี่ย์ซึ่งมันทำให้เขากังวลเป็นอย่างมาก เขาถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อได้รับโทรศัพท์จากอีวอนน์ในเช้าวันนี้

ฮาร์วี่ย์นั่งลงและพูดว่า “ฉันไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก แต่ไทสัน นายทำให้ฉันผิดหวังจริง ๆ นายอยู่ที่นิอัมมี่มาหลายปีแล้ว แต่นายกลับกลายเป็นอันธพาลและทำร้ายคนอื่นได้อย่างไร?”

ร่างของไทสันที่เต็มไปด้วยเหงื่อเย็น ๆ และพูดว่า “ท่านครับ ครั้งเดียวเท่านั้น จริง ๆ นะครับ ผมทำมันลงไปเพียงครั้งเดียว ปกติแล้วผมไม่เคยทำพวกนี้ มีเพียงลูกน้องของผมเท่านั้นที่มักจะทำแบบนั้น”

ฮาร์วี่ย์ตอบกลับอย่างใจเย็นว่า “ฉันไม่สนใจว่าปกติแล้วนายจะมีวิธียังไงกับลูกน้องของนาย แต่ในนี้ถึงเวลาแล้วที่เราต้องใช้สติปัญญาแทนการใช้กำลัง หากเรารู้เพียงแค่ใช้กำลังในการจัดการกับสิ่งต่างๆก็จะมีปัญหาตามมา นายเข้าใจที่ฉันพูดไหม?”

ไทสันพยักหน้ารับทันทีและพูดว่า “ท่านครับ สิ่งที่ท่านพูดเป็นถูกต้องที่สุด ผมจะจดจำเอาไว้ครับ”

"นั่งลงเถอะ ฉันขอให้นายนั่งลงก่อน” ฮาร์วี่ย์พูด “เร็ว ๆ นี้ฉันต้องการให้นายจัดการบางอย่างให้ฉัน”

“ได้ครับท่าน! ผมพร้อมรับใช้ท่านครับ” ไทสันดูเคารพและให้เกียรติฮาร์วี่ย์เป็นอย่างมาก ‘ถ้ามิสเตอร์ยอร์กขอให้ฉันทำอะไรให้เขาแสดงว่าเขาไม่ได้โกรธแล้ว’

ฮาร์วี่ย์ทิ้งเอกสารในมือลงบนโต๊ะทำงานโครมคราม เขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ พวกเขาแต่งงานกันมาสามปีแล้วและนี่เป็นครั้งแรกที่แมนดี้ขอให้เขาไปช้อปปิ้งกับเธอ ไม่ต้องพูดถึงแค่เรื่องช้อปปิ้งหรอก เธอมักจะรู้สึกลำบากใจหากต้องพาเขาไปที่ไหน ๆ

“ได้สิครับ!” ฮาร์วี่ย์ไม่ได้ปฏิเสธเธอ สุดท้ายแล้วเขาก็ออกคำสั่งให้คนอื่นจัดการต่อ และตอนนี้ก็ยังไม่มีปัญหาใหญ่ในบริษัทให้จัดการแก้ไข

หลังจากนั้นประมาณสิบนาทีฮาร์วี่ย์ก็ขี่รถจักรยานไฟฟ้ามาถึงย่านถนนคนเดิน ช่วยไม่ได้จริง ๆ เพราะเนื่องจากเขามีเวลาไม่มากนัก เขาไม่มีเวลาไปเปลี่ยนเป็นรถปอร์เช่ของเขา

ถนนคนเดินนั้นเป็นย่านที่เจริญรุ่งเรืองและมีชีวิตชีวาที่สุดในนิอั่มมี่ มีศูนย์การค้าขนาดใหญ่ทุกประเภทอยู่ทั่วถนน มันแออัดเกินไปด้วยเช่นกัน

หลังจากที่ฮาร์วี่ย์จอดรถจักรยานไฟฟ้าของเขาเรียบร้อยแล้วไม่นานเขาก็เห็นแมนดี้ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงชน เธอมีเสน่ห์และโดดเด่นมาก แวบแรกใคร ๆ ก็จำเธอได้อย่างง่ายดาย

แมนดี้เห็นรถจักรยานไฟฟ้าของฮาร์วี่ย์ด้วยเช่นกัน เธอโบกมือให้ฮาร์วีย์

แมนดี้สวมเสื้อยืดสีขาวเรียบง่ายกับกระโปรงพลีทและรองเท้าส้นสูงแบบสบาย ๆ ชุดของเธอเน้นโชว์รูปร่างที่สมบูรณ์แบบของเธอ ไม่แปลกที่ผู้ชายคนอื่น ๆ ที่นั่นอดไม่ได้ที่จะหันกลับมามองเธอ

ถ้าพวกเขามีภรรยาแบบนี้ พวกเขาคงจะมีความสุขมากและอาจจะละเมอหัวเราะอย่างสุขใจแม้พวกเขาจะหลับสนิทแล้วก็ตาม