ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก นิยาย บท 868

เช้าวันรุ่งขึ้น แมนดี้มาถึงสถานที่ก่อสร้างซิลเวอร์ นิมบัส เมาท์เทน รีสอร์ตในช่วงเวลาเช้าตรู่ตามปกติ

อย่างไรก็ตาม แมนดี้ไม่รู้ว่าควรที่จะรู้สึกอย่างไรเมื่อมองไปที่สถานที่ก่อสร้างที่ว่างเปล่า ไม่ใช่แค่ไม่มีคนงานก่อสร้าง แม้แต่พนักงานสักคนก็ยังไม่มา

เมื่อฮาร์วีย์บอกว่าทุกอย่างจะคลี่คลายในวันนี้ เธอก็แอบตั้งตารอคอยมันอยู่บ้าง

อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ในวันนี้ก็เหมือนกับเมื่อวานทุกประการ

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ แมนดี้ก็ยิ้มเยาะกับตัวเอง

'แมนดี้ แมนดี้ เธอกำลังคิดอะไรอยู่กันเนี่ย?'

ถ้าฮาร์วีย์มีความสามารถมากขนาดนั้น เขาจะยังคงเป็นเพียงลูกเขยที่อาศัยอยู่ที่บ้านของภรรยาอยู่ได้อย่างไร?

บางครั้งแมนดี้ก็ไม่เข้าใจเช่นกัน ฮาร์วีย์ทำได้อย่างไร? เขาทนต่อการวิพากษ์วิจารณ์และดูถูกอย่างไม่ลดละจากตระกูลซิมเมอร์ได้อย่างไร?

เมื่อแมนดี้ถอนหายใจอีกครั้ง รถตู้ก็เข้าจอดอยู่ข้างถนนอย่างเงียบ ๆ มีคนในรถกำลังสอดแนมแมนดี้ด้วยกล้องส่องทางไกล

“พี่แฟรงค์ นั่นคือแมนดี้ ซิมเมอร์”

“ไปและรีบไปพาเธอมา พนักงานคนอื่นยังไม่ได้มาทำงาน ถ้าคนเยอะจะรับมือยาก”

แฟรงค์พูดอย่างมุ่งร้ายพร้อม ๆ กับคาบบุหรี่ไว้ในปาก

รถตู้จอดอยู่ที่ประตูของสถานที่ก่อสร้าง แมนดี้หันกลับมามองอย่างสนใจ หรืออาจจะเป็นก่อสร้าง?

อย่างไรก็ตาม แมนดี้รู้สึกทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติเมื่อเห็นคนที่ออกมาจากรถตู้นั้น

พวกเขาดูเหมือนชายอันธพาล แวบหนึ่งในหัวของเธอได้บอกเธอว่าพวกเขาไม่ใช่คนดีแน่นอน และพวกเขาก็ไม่ใช่ลูกน้องของโอลด์ ไนเนอร์อีกด้วย

คนของโอลด์ ไนเนอร์มักจะเจียมเนื้อเจียมตัวไม่มีท่าทางที่ดูอันธพาลเช่นนี้ พวกเขาจะไปมีความกล้าที่จะผิวปากในขณะที่เดินแบบนี้ได้อย่างไร?

แมนดี้มองไปรอบ ๆ และรู้สึกเสียใจที่เธอมาเพียงแค่คนเดียว

เธอพยายามสงบสติอารมณ์และพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่นว่า “คุณเป็นใคร? คุณไม่รู้หรือว่านี่คือสถานที่ก่อสร้างคนนอกห้ามเข้า? ฉันจะเรียก รปภ.ถ้าคุณเข้ามาที่นี่ตามอำเภอใจเช่นนี้!”