รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 127

‘หากเมื่อคืนเขาโดนรถชนตาย คนร้ายจะได้รับการโดนลงโทษไหม?’

‘แม้คนผิดจะโดนลงโทษ แล้วเขาจะฟื้นขึ้นมาไหม?’

‘ก็ไม่’

“ฟู่ซื่อถิง ฉันไม่ว่าคุณ… แต่ฉันก็รับไม่ได้กับวิธีการที่คุณจัดการเรื่องพวกนี้ได้…” เธอสูดหายใจ เสียงเธอนุ่มละมุมเหมือนก้อนนุ่น

“คุณไม่จำเป็นต้องรับให้ได้หรอก แค่รู้ว่าผมไม่มีทางทำร้ายคนบริสุทธิ์ก็พอ”

“อืม”

“มานอนเถอะ” เขาตบหลังเธอเบา ๆ เพื่อกล่อมให้เธอหลับ

เมื่ออยู่ในอ้อมแขนของเขา ได้กลิ่นเฉพาะกายของเขา เธอก็หลับไปอย่างรวดเร็ว

บ่ายห้าโมงเย็น

ฉินอันอันได้รับสายจากสถานีตำรวจ เพื่อบอกให้เธอไปที่สถานีตำรวจทันที

หลังจากวางสาย เธอก็คว้ากระเป๋าและออกไปโดยไม่ได้ร่ำลาฟู่ซื่อถิง

เมื่อเธอนั่งรถแท็กซี่ไปถึงสถานีตำรวจ เธอก็เห็นหวังหว่านจือตาแดงก่ำ

พอหวังหว่านจือเห็นเธอ แววตาก็เต็มไปด้วยประสงค์ร้าย

ทั้งสองคนถูกตำรวจเชิญตัวมาและจับให้นั่งแยกกัน

“หลังจากที่ตรวจดีเอนเอแล้ว ก็เป็นการยืนยันว่าผู้ตายนั้นคือฉินเค่อเคอจริง ๆ”

หวังหว่านจือร้องไห้โฮเมื่อได้ยินคำพูดพวกนี้ “ลูกสาวของฉันต้องโดนฆ่าแน่ ๆ เธอเป็นคนร่าเริงใจกว้าง ไม่มีทางที่จะฆ่าตัวตายแน่นอน”

ตำรวจบอกว่า “หลังจากการสอบสวนและเก็บรวบรวมหลักฐาน เราก็พบว่าฉินเค่อเคอต้องสงสัยบงการอุบัติเหตุทางรถที่เกิดขึ้นที่ถนนฉางหนิงเมื่อคืน เธอนั้นยังตกเป็นผู้ต้องสงสัยเรื่องเจตนาฆาตกรรมฟู่ซื่อถิง นี่คือหลักฐานครับ”

ปึกเอกสารและมือถือก็ถูกดันไปตรงหน้าหวังหว่านจือและฉินอันอัน

ฉินอันอันปรายตามองอย่างเย็นชาและไม่ตอบอะไร

หวังหว่านจือส่ายหน้าอย่างแรงและบอกว่า “เป็นไปไม่ได้ ลูกสาวฉันไม่มีความกล้าแบบนั้นหรอก เธอยังเรียนไม่จบมหาวิทยาลัยด้วยซ้ำ แล้วเธอจะฆ่าใครได้ยังไง?”