รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 737

รอยยิ้มแสดงความรักใคร่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าฟู่สือถิง “หลายวันมานี้พี่ยุ่งมากเลยไม่ได้กลับบ้าน ได้ยินว่าวันนี้เธอไปโรงพยาบาลแต่เช้า”

“ฉันตื่นเช้ามาก็นอนไม่หลับแล้วค่ะ แต่ว่าวันนี้นอนกลางวันนานเลย” วันนี้เธอพักผ่อนที่บ้านทั้งวัน ตอนนี้สีหน้าดูดีขึ้นกว่าตอนเช้า “พี่ชาย จื่อชิวเป็นยังไงบ้างคะ?”

“วันนี้พี่เอาเลือดกลับมาหนึ่งถุง จนถึงพรุ่งนี้เขาจะไม่เป็นไร” เมื่อเขาพูดคำเหล่านี้ ในใจอดกังวลไม่ได้

ถ้ามีแหล่งเลือดขนาดใหญ่ก็คงดี

ถ้าเป็นแบบนั้นจะได้ไม่ต้องกังวลว่าวันไหนจื่อชิวจะป่วยหนักอีก

“พี่ชาย พี่เก่งมากจริง ๆ” อิ๋นอิ๋นจับมือของเขาแล้วมองหน้าเขาชนิดตาไม่กะพริบ “พี่ชาย พี่ผอมมากเลย ฉันรู้สึกแย่จัง! ป้าหงเตรียมอาหารอร่อย ๆ ให้พี่ไว้แล้ว พี่ต้องกินเยอะ ๆ นะคะ!”

อิ๋นอิ๋นดึงมือเขาไปที่ห้องกินข้าว

“พี่ชาย จื่อชิวจะต้องไม่เป็นไร ฉันต้องสอนเขาเรียกฉันว่าอาด้วย!”

“เธอจะต้องเป็นคุณอาที่ดีแน่นอน” คิ้วสวยของฟู่สือถิงคลายออก

“งั้นพี่ก็ต้องเป็นคุณพ่อที่ดีที่สุด” อิ๋นอิ๋นเหลียวมองแล้วยิ้มให้เขา “เว่ยเจินบอกว่าจื่อชิวหน้าเหมือนพี่มาก แต่ฉันดูจากรูปแล้วมองไม่ออกเลย พี่ชาย จื่อชิวหน้าเหมือนพี่ตอนเด็ก ๆ จริงเหรอคะ?”

“ใช่”

ทันใดนั้นอิ๋นอิ๋นก็จินตนาการแล้วพูดว่า “ถ้าในอนาคตฉันมีลูก ลูกจะหน้าเหมือนฉันใช่ไหมคะ?”

คำพูดของอิ๋นอิ๋นทำให้ฟู่สือถิงรู้สึกตึงเครียด

เธอแค่พูดเรื่อยเปื่อย หรือว่าในใจอยากแต่งงานมีลูกจริง ๆ?

“อิ๋นอิ๋น เธออยากมีลูกกับใครเหรอ?” ฟู่สือถิงถามโดยแกล้งทำเป็นผ่อนคลาย

เขาไม่มีทางยอมให้อิ๋นอิ๋นมีลูก ไม่เพียงแต่การคลอดลูกจะทำให้เจ็บปวดอย่างมาก แต่ยังเป็นเพราะโรคของอิ๋นอิ๋นมีแนวโน้มที่จะส่งต่อยังรุ่นต่อไป

อิ๋นอิ๋นส่ายหน้า “พี่ชาย ฉันยังจำเป็นต้องมีคนดูแลอยู่เลย ฉันจะมีลูกได้ยังไงล่ะคะ?”

ฟู่สิอถิงถอนใจโล่งอก

เธอรู้สึกอึดอัดใจมาก แต่ไม่กล้าเถียงพี่ชาย

เธอเชื่อเขาจากก้นบึ้งของหัวใจ คำพูดของเขาย่อมถูกต้องอยู่แล้ว

เขาบอกว่าคนที่เว่ยเจินรักที่สุดคืออันอัน ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เธอก็ทำได้แค่เป็นเพื่อนกับเว่ยเจินไปตลอดชีวิต

ทำไมถึงรู้สึกเสียใจจัง?

“อิ๋นอิ๋น อย่าเศร้าไปเลย พี่ชายจะรักเธอตลอดไปนะ” ฟู่สือถิงกอดเธอไว้ในอ้อมแขน “พี่ไม่ไว้ใจให้เธออยู่กับใครอีกแล้ว เธออยู่ข้างกายพี่นะ ตกลงไหม?”

อิ๋นอิ๋นได้กลิ่นที่คุ้นเคยบนตัวของเขา ความเศร้าใจหายไปอย่างรวดเร็ว “อื้ม ฉันจะอยู่ข้างกายที่ชายตลอดไป เพราะว่าพี่ชายปกป้องฉันได้”

วันรุ่งขึ้น เวลาสิบโมงเช้า

ฟูสือถิงตื่นนอนแล้วหยิบโทรศัพท์ในมือมาเปิดดู…

ข้อความหนึ่งปรากฏขึ้นในทันที