รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 134

ฉินอันอันรู้สึกถึงชายที่ยืนอยู่ข้างกาย และเธอก็รู้สึกว่าร่างแข็งทื่อขึ้นมาทันที

เสื้อผ้าที่เขาใส่มาวันนี้ทำให้เขาดูเด็กลงมาก

แต่เขาก็ยังถูกปฏิบัติเหมือนเป็นคนอายุมากกว่า ซึ่งนั่นน่าจะกวนใจเขาไม่น้อยเลย

“ผมเป็นคนของฉินอันอัน…” ฟู่ซื่อถิงพูด

“ฉันไม่รู้จักเพื่อนร่วมชั้นชายคนนี้นะ” ฉินอันอันฉวยโอกาสคว้ามือใหญ่ของฟู่ซื่อถิงมากุมไว้และอธิบายกับเขา “ข้างนอกนี่หนาวมาก เราเข้าไปในรถกันดีกว่า”

เวลาเดียวกันหลีเสี่ยวเถียนก็ดึงถึงเพื่อนร่วมชั้นชายคนนั้นออกไป

หลังจากที่ฉินอันอันมองหลีเสี่ยวเถียนอย่างขอบคุณแล้ว เธอก็ช่วยพยุงฟู่ซื่อถิงเดินกลับไปที่รถโรลสลอยส์คันสีดำ

“ฟู่ซื่อถิง ขาคุณยังไม่หายดี คุณเลยเดินไม่ถนัดนัก” ฉินอันอันพูดอย่างกังวล

“มันไม่ได้เจ็บแล้ว” สายตาเขาชำเลืองมองช่อดอกไม้ในมือของเธอ และน้ำเสียงเขาก็กระอักกระอ่วนเล็กน้อย “ในช่อดอกไม้มีของขวัญอยู่ด้วย”

“คะ?” เธอมองเขางง ๆ “คุณเตรียมของขวัญไว้ให้ฉันด้วยเหรอ? แต่ฉันไม่ได้เตรียมอะไรให้คุณเลย”

มีความรู้สึกเขินอายเจืออยู่ในอากาศ

อาทิตย์ที่ผ่านมาพวกเขาทั้งสองคนก็อยู่แต่ที่บ้านและไม่ได้ออกไปซื้อของ ก็เลยไม่มีเวลาเตรียมของขวัญ

ฟู่ซื่อถิงเปิดประตูรถด้านหลังและให้เธอเข้าไปก่อน “ผมไม่ได้ให้ของขวัญคุณเพราะต้องการของตอบแทนอะไรหรอกนะ”

น้ำเสียงของเขาทุ้มต่ำเย้ายวน และหัวใจของเธอก็เต้นผิดจังหวะ

หลังจากที่เข้าไปนั่งในรถพร้อมช่อดอกไม้ในอ้อมแขน เธอก็ค้นดู

เธอหยิบกล่องออกมาเปิด…

ด้านในมีสร้อยเพชรอยู่

รูปแบบก็ไม่ได้มีอะไรพิเศษแต่ว่าเพชรเม็ดนั้น… ใหญ่มาก

หลังจากที่ฟู่ซื่อถิงนั่งลงข้างเธอ เธอก็อดแหย่เขาไม่ได้ว่า “ฉันไม่คิดว่าคุณจะเป็นเหมือนพวกเศรษฐีใหม่เลย แต่ทำไมสไตล์ของคุณถึงได้ดูเอิกเกริกและฉูดฉาดแบบนี้ล่ะ?”

“ไม่ชอบเหรอ?” เขาสบตาเธอ “แล้วคุณชอบแบบไหนล่ะ?”

เขาคิดว่าพวกผู้หญิงจะชอบเพชร

และยิ่งเม็ดใหญ่เท่าไรก็ยิ่งชอบมากเท่านั้น

เธอหยิบสร้อยออกมาแล้วถือไว้ในอุ้งมือก่อนอวดให้เขาดู “คุณไม่คิดว่าเพชรมันใหญ่ไปหรอกเหรอคะ? พอมันใหญ่ขนาดนี้มันก็ดูเทอะทะน่ะ”

เขามองมือเล็ก ๆ อันขาวผ่องของเธอแล้วก็ไม่คิดว่าเพชรจะหนักเทอะทะอะไรสักนิด