รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 143

เธอไม่อยากไปเจอฟู่ซื่อถิงจริง ๆ

รถโรลส์รอยซ์ที่เธอเห็นที่โรงเรียนนานาชาติแองเจลาวันนี้แตกต่างจากรถโรลส์รอยซ์เมื่อสี่ปีก่อน

สุดท้ายเขาก็ขับรถไม่ได้เป็นเวลาสี่ปี

แต่คนขับยังเป็นคนเดิม

‘ทำไมเขาถึงไปที่โรงเรียนพิเศษนั่น?’

‘หรือว่า...เขาจะเป็นเจ้าของโรงเรียนแห่งนั้น?’

แต่ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นเจ้าของ เขาก็คงไม่สนใจการดำเนินงานของโรงเรียนเป็นพิเศษหรอก

เพราะสุดท้ายแล้ว มีบริษัทใหญ่อย่างเอสทีกรุ๊ปก็เพียงพอแล้ว

……

เวลาอาหารกลางวัน

โจวจื่ออี้เห็นสีหน้าเย็นชาของฟู่ซื่อถิง เขาขมวดคิ้วและจึงอธิบายว่า “นายครับ แม้ว่าศาสตราจารย์หูจะมีลูกศิษย์มากมาย แต่ถ้าเราลองหาทีละคน เราก็จะต้องเจอบุคคลที่ศาสตราจารย์หูกล่าวถึงอย่างแน่นอน”

ฟู่ซื่อถิง “ฉินอันอันกลับมาที่นี่แล้ว”

เสียงของเขาเยือกเย็นและราบเรียบ

ดูเหมือนไร้ซึ่งอารมณ์ใด ๆ แต่ก็กลับเต็มไปด้วยอารมณ์มากมาย

จู่ ๆ โจวจื่ออี้ก็กลับมามีสติอีกครั้ง “เธอได้ติดต่อคุณหรือเปล่า?”

“ไม่ แต่เร็ว ๆ นี้แหละ” ฟู่ซื่อถิงพลันหยิบตะเกียบขึ้นมา “เธอต้องการหย่ากับฉัน ฉันบอกให้ทนายของเธอกลับไปบอกเธอว่า ถ้าเธอต้องการหย่า ก็ให้เธอมาหาฉันเอง”

โจวจื่ออี้ “แล้วถ้าเธอไม่มาหาคุณล่ะ? ท้ายที่สุดแล้ว ไม่ว่าคุณจะหย่าหรือไม่ ก็ดูเหมือนมันไม่ส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ที่แยกกันอยู่ของคุณทั้งสอง”

ฟู่ซื่อถิงมองเขาด้วยสายตาที่เย็นชา

โจวจื่ออี้หุบปากลงทันที

เซิ่งเป่ยสั่งไวน์หนึ่งขวดแล้วถามเขาว่า “ซื่อถิง ตอนนี้นายคิดยังไงกับเธอ? ถ้าฉันเป็นนาย ฉันคงจะเกลียดเธอแน่ แต่ฉันรู้สึกว่านายไม่เพียงแต่ไม่ได้เกลียดเท่านั้น แต่กลับอยากเจอเธอมาก......”

เมื่อไวน์มาเสิร์ฟ ฟู่ซื่อถิงก็รินไวน์ให้ตัวเอง

หลังจากจิบไวน์แล้ว เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงชัดเจน “ยังไม่ถึงขั้นเกลียด แต่ไม่ได้รักแล้ว”