รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 145

หลี่เสี่ยวเถียนตกใจและมองเธอครู่หนึ่ง “รายได้ของเธอมันเท่าไหร่กัน?!”

ฉินอันอัน “การสร้างบริษัทของพ่อฉันขึ้นมาใหม่เป็นความฝันของฉัน ความฝันเข้าใจไหม? มันอาจจะไม่เป็นจริงก็ได้"

หลีเสี่ยวเถียนถอนหายใจด้วยความโล่งอก “ต่อหน้าเธอ ฉันกับเฮ่อจุนจือเหมือนคนไร้สาระไปวัน ๆ งั้นฉันต้องจับขาของเธอไว้ให้ดี ๆ...หรือจะให้ฉันหาคู่ให้ดีล่ะ? ฉันมีลูกพี่ลูกน้องคนหนึ่งทั้งหล่อทั้งหนุ่ม ปีนี้เขาอายุแค่สิบเก้าปีเอง ที่สำคัญคือ เขานิสัยดีมาก...”

ฉินอันอันกุมขมับ “หลีเสี่ยวเถียน อย่าทำร้ายฉันเลย”

“เธอไม่ชอบหญ้าอ่อนเหรอ? หรือเธอชอบหญ้าแก่? แก่ก็ได้อยู่นะ! ปีนี้เทรนเนอร์ฟิตเนสของฉันอายุสี่สิบปี ถึงจะแก่แต่กล้ามของเขาก็ทำฉันน้ำลายไหลทุกครั้งที่เห็น.....เธอจับเขาไว้ ให้เขาทำงานบ้านทุกวัน เช่น ซักผ้า ทำอาหาร อุ่นเตียง....”

ฉินอันอันถอนหายใจ

หลังจากเลิกกับฟู่ซื่อถิงเธอก็ไม่สนใจในผู้ชายเลย

ไม่ว่าจะเป็นลูกสุนัขหรือหมาป่าตัวใหญ่ เธอก็ไม่ต้องการอะไรทั้งนั้น

หลังจากจิบชายามบ่าย ฉินอันอันกับหลีเสี่ยวเถียนไปที่ร้านโฟร์เอสเพื่อซื้อรถยนต์

หลีเสี่ยวเถียนบอกให้เธอซื้อเมอร์เซเดสเบนซ์ แต่เธอชอบแลนด์โรเวอร์

“คันนี้เป็นยังไงบ้าง? สวยดีนะ” ฉินอันอันถามหลีเสี่ยวเถียนแล้วชี้ไปที่แลนด์โรเวอร์สปอร์ต

หลีเสี่ยวเถียนชี้ไปที่ป้ายราคาบนรถ “ฉินอันอัน ตราบใดที่กระเป๋าเงินของเธอยังไหว รถคันนี้ดีมากแน่นอน! รถราคาหลักล้านจะไม่ดีได้ยังไงล่ะ?”

ฉินอันอันหยิบบัตรธนาคารออกมาแล้วยื่นให้กับพนักงานขาย “เอาคันนี้ค่ะ”

เธอจะต้องไปรับเสี่ยวหานที่โรงเรียน ถ้านั่งแท็กซี่คงไม่สะดวก

……

ตอนเย็น

ฉินอันอันขับรถไปที่โรงเรียนนานาชาติแองเจลา

ครูส่งเสี่ยวหานให้ฉินอันอันแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม “เสี่ยวหานเป็นเด็กดีมากเลยค่ะ ฉันเข้ากับเขาได้เป็นอย่างดี”