รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 15

สตรีมีครรภ์รับประทานแคลเซียมเม็ดเช่นเดียวกันกับคนวัยกลางคน ผู้สูงอายุ และผู้ที่ขาดแคลเซียม

นั้นคือสิ่งที่เขียนบนขวดยาแคลเซียมเม็ด

“ต้องมาบอกคนอื่นเกี่ยวกับยาที่ตัวเองกินด้วยเหรอ?” ฉินอันอันหน้าแดง แต่น้ำเสียงของเธอยังนิ่งอยู่

หลังจากพูดอย่างนั้น เธอก็วิ่งหนีไปทันที

เธอเอาเม็ดแคลเซียมกลับห้องของเธอใส่ไว้ในลิ้นชัก แล้วเข้าห้องน้ำล้างหน้า

เธออยู่แบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว ถ้าเธอไม่รีบไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุด สักวันหนึ่งความลับของเธอจะต้องถูกเปิดเผยแน่

เอกสารตรวจสุขภาพก่อนคลอดของเธอทั้งหมดอยู่ในห้อง ถ้าฟู่ซื่อถิงเข้ามาค้นหาห้องเธอเขาจะรู้ทุกอย่าง

แม้ว่าจิตใต้สำนึกของเธอจะบอกว่า ฟู่ซื่อถิงแม้จะบ้าไปแล้ว แต่เขาก็คงยังไม่ไปถึงขั้นนั้น ดังนั้นเขาอาจจะไม่มาค้นห้องเธอก็ได้

ยิ่งกว่านั้น ถ้าเขายังไม่พูดเรื่องหย่า เธอก็หย่ากับเขาไม่ได้

ยิ่งไปกว่านั้น ทางเธอก็รับของหมั้นมาไม่น้อยด้วย

เธอนั่งอยู่ข้างเตียง คิดฟุ้งซ่านไปหมด จนลืมว่าหิวด้วยซ้ำ

หลังจากนั้นไม่นาน ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

ความมีเหตุผลของเธอกลับคืนสู่ร่างกายของเธอ และเธอก็เดินไปที่ประตูแล้วเปิดประตู

“คุณนาย นายท่านกลับห้องไปแล้ว ไปกินข้าวเถอะ!” รอยยิ้มของป้าจางมีน้ำใจมาก

ความกังวลของเธอเมื่อกี้ผ่อนคลายลงมาก ทุกคนในคฤหาสน์หลังนี้ใจดีกับเธอมาก ยกเว้นฟู่ซื่อถิง

อาจเป็นเพราะเธอยังเด็ก พวกเขาจึงดูแลเธออย่างดี

เธอเดินตามป้าจางไปที่ห้องอาหาร มีอาหารวางไว้อยู่บนโต๊ะแล้ว

“ป้าจาง ฉันกินคนเดียวได้ไม่มากนักหรอก ทำไมไม่มากินข้าวกับฉันล่ะค่ะ”

ป้าจางยิ้มแล้วพูดว่า "คุณนาย คุณกินตามสบายเลยนะคะ มีกฎในบ้าน ดิฉันไม่สามารถละเมิดกฏได้ค่ะ"

“โอ้...ปัามีลูกไหมคะ?” เพราะฟู่ซื่อถิงไม่อยู่ที่นี่ ฉินอันอันจึงรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น

“มีค่ะ ลูกของฉันเรียนมหาวิทยาลัยแล้ว! อายุพอ ๆ กับคุณนายเลยค่ะ ทำไมจู่ ๆ ถึงถามขึ้นมาล่ะคะ?”

ฉินอันอันหน้าแดงเล็กน้อย และเธอก็ยิ้มมา "เล่าให้ฟังหน่อยสิคะ... ฉันได้ยินมาว่าพอท้องแล้วจะหุ่นไม่ได้ แต่ฉันคิดว่าหุ่นป้าค่อนข้างดีเลย!"

“อ๋อ ตอนท้องฉันกินอะไรไม่ค่อยได้ ตอนที่คลอดแล้วน้ำหนักก็หนักไม่ถึงห้าสิบกิโล รูปร่างของฉันก็เลยไม่ค่อยเปลี่ยนไปมากนัก”

“แล้วตอนท้อง ก็เห็นท้องไม่ค่อยชัดเหรอ?”

“ใช่แล้วค่ะ ตอนที่ฉันท้องได้ประมาณเจ็ดหรือแปดเดือน ก็เหมือนคนอื่น ๆ ที่ท้องได้ห้าหรือหกเดือนค่ะ ถ้าฉันสวมเสื้อผ้าหลวม ๆ คนอื่นก็มองไม่ออกว่าฉันท้อง”

เมื่อฉินอันอันได้ยินก็เห็นทางสว่างขึ้นมาทันที

เธอกินข้าวในชามเล็ก ๆ เสร็จแล้ววางชามและตะเกียบลง

เธออยากจะรักษารูปร่างและท้องของเธอให้เล็กที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้

“คุณนาย ทำไมไม่กินข้าวแล้วล่ะค่ะ?” ป้าจางเห็นว่าเธอหยุดกินหลังจากกินไปได้นิดเดียว รู้สึกว่าเธอดูผิดปกติไปเล็กน้อย

ฉินอันอันบอกว่า "ฉันไม่หิวน่ะค่ะ วันหลังหากเก็บมื้อเย็นไว้ให้ฉัน เหลือไว้นิดหน่อยก็ได้ ฉันกลัวอ้วน"

“คุณไม่อ้วนเลยนะคะ”

“ฉันไม่ค่อยชอบออกกำลังกายด้วย พยายามควบคุมอาหารไว้ดีกว่าค่ะ”

หลังจากออกมาจากห้องอาหาร เธอก็กลับมาที่ห้องและหยิบเอกสารตรวจสุขภาพครั้งล่าสุดออกมา

คราวที่แล้วหมอจดเวลาตรวจครรภ์ครั้งต่อไปไว้ในเอกสาร ท้องสามเดือนต้องไปตรวจที่โรงพยาบาลและทำเอกสาร

เหลือบดูวันที่เขียนไว้ในเอกสาร บังเอิญว่าเป็นวันพรุ่งนี้

เธอนอนบนเตียงวางมือลงบนท้อง พยายามสัมผัสปฏิกิริยาของทารก แต่เธอก็ไม่รู้สึกอะไรเลย

หลังจากตั้งครรภ์ แม้ว่าจะไม่ได้อาเจียนออกมาบ่อย แต่ความอยากอาหารของตัวเองก็ไม่เหมือนเมื่อก่อนจริง ๆ

ในช่วงเวลานี้ เธอลดน้ำหนักได้บ้าง หากเธอไม่ดินอะไรมากหน้าท้องคงไม่ออกมาสักเท่าไหร่

…