รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 168

“ทำไมเด็กคนนั้นถึงขอยืมโทรศัพท์มือถือของแก?” ฟู่สือถิงพูดอย่างระแวดระวัง

“เธอหลงทางกับพ่อของเธอ ก็เลยมาขอยืมโทรศัพท์มือถือของผมโทรหาพ่อ นับตั้งแต่วันที่ผมได้เจอเด็กคนนั้น ไม่มีวันไหนที่ผมไม่โชคร้ายเลยสักวัน! ผมชักสงสัยแล้วว่าเด็กคนนั้นเป็นคนทำ!” ฟู่เย่เฉินแก้มบวม มีน้ำตาคลอเบ้าและดูเศร้าเป็นพิเศษ

ฟู่สือถิงมองท่าทางขี้ขลาดของเขาและเปิดริมฝีปากบาง ๆ “แกยังจำได้ไหมว่าเธอหน้าตาเป็นยังไง?”

ฟู่เย่เฉิน “จำได้ครับ! เธอน่ารักน่าชังมาก! ถ้าเธอไม่น่ารักขนาดนั้น ผมคงไม่ให้เธอยืมโทรศัพท์มือถือหรอก! ผมบอกแล้วไงว่าเธอหน้าเหมือนฉินอันอัน!”

เมื่อฟู่สือถิงได้ยินสามคำนี้ สีหน้าของเขาก็ขรึมขึ้น “ไปกินยาซะไป!”

“คุณอา ผมไม่ได้ป่วย...ผมอยากรู้ว่าโทรศัพท์ของผมโดนแฮกได้ยังไง! มันส่งรูปส่วนตัวของผมไปให้คู่หมั้นเองด้วย ทำให้การหมั้นต้องถูกยกเลิก ผมสงสัยว่ามันอาจจะแอบฟังได้ด้วย!” ฟู่เย่เฉินเจ็บใจ

เขาไม่รู้ว่าตัวเองตกเป็นเป้าของแฮกเกอร์ได้ยังไง

ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองไปทำให้ใครไม่พอใจ

“เย่เฉิน ลูกกลับไปที่ห้องก่อนและให้แม่เอายาให้กิน พ่อกับอามีเรื่องต้องคุยกัน” ฟู่ฮั่นกล่าว

ฟู่เย่เฉินลุกขึ้นและกลับไปที่ห้องของเขา

เมื่อเหลือเพียงสองพี่น้องในห้องนั่งเล่น ฟู่ฮั่นจึงกล่าวว่า “แฮกเกอร์คนนี้ฉลาดมาก ตอนแรกเขาติดตั้งไวรัสโทรจันบนโทรศัพท์ของเย่เฉินและแอบขโมยข้อมูลของเย่เฉิน จากนั้นก็แฮกเข้าไปในระบบโรงเรียนของอิ๋นอิ๋น นี่คือแผนการที่จัดเตรียมไว้หมดแล้ว! จริง ๆ แล้วพวกเขาลักพาตัวอิ๋นอิ๋นไปทำไม? นี่ก็ผ่านมาทั้งวันแล้ว พวกเขายังไม่เห็นได้ติดต่อมาเลย”

ปัญหานี้ก็เป็นสิ่งที่ฟู่สือถิงประสบอยู่เหมือนกัน

ถ้าพวกเขาต้องการเงิน เขาก็ให้ได้!

กลัวว่าพวกเขาจะทำร้ายอิ๋นอิ๋น!

“สือถิง นายไปทำอะไรให้ใครไม่พอใจหรือเปล่า?” ฟู่ฮั่นถาม

ฟู่สือถิง “คนที่ทำต้องเป็นคนในโรงเรียนแน่ ๆ ผมสั่งให้คนไปตรวจสอบบันทึกบุคลากรทั้งเดือนก่อนเกิดเหตุแล้ว”

“อืม ฉันเชื่อว่าการรักษาความปลอดภัยที่นั่นต้องเข้มงวดมาก ๆ ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา ฉันกับแม่ไม่เคยเห็นอิ๋นอิ๋นเลย คนนอกคงจะเข้าใกล้เธอได้ยากกว่าอีก” ฟู่ฮั่นถอนหายใจ “ถ้าอิ๋นอิ๋นไม่เดินออกไปเอง คงไม่เกิดเรื่อง”

“ไม่ใช่ความผิดของอิ๋นอิ๋น” ฟู่สือถิงกระชับข้อนิ้วของเขาขึ้นเล็กน้อยและพูดอย่างรู้สึกผิด “เธอแค่กลัว เธอก็เลยออกไป”

“ฉันไม่ได้ตั้งใจจะตำหนิเธอ เธอเป็นแค่เด็ก เธอจะไปเข้าใจอะไร?” ดวงตาของฟู่ฮั่นแดงเล็กน้อย “ฉันหวังว่าเธอยังมีชีวิตอยู่และสบายดี”

......