รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 190

”อย่าแตะตัวผม!” เสี่ยวหานตะโกนเสียงดัง!

เขาสวมหมวกกลับเข้าไปใหม่

แม่บ้านจางตกตะลึงกับเสียงตวาด

ฟู่สือถิงและฟู่สืออิ๋นมองเสี่ยวหานตาไม่กระพริบ

ฟู่สืออิ๋นตกใจกลัวกับเสียงที่แผดก้องของเขา

เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ฟู่สือถิงได้เห็นใบหน้าของเสี่ยวหาน ยิ่งไปกว่านั้นยังเห็นเงาของตัวเองบนใบหน้าของเด็กชายด้วย…

“ถ้าอย่างนั้นหนูเช็ดเอง ตกลงไหมจ๊ะ?” แม่บ้านจางบิดผ้าเช็ดตัวแล้วยื่นให้เขา “หน้าของหนูมีเหงื่อออก ล้างหน้าแล้วจะได้สบายขึ้น”

เสี่ยวหานรับผ้าหนูมา จากนั้นก็โยนลงไปในอ่าง!

เมื่องแม่บ้านจางเห็นว่าเด็กคนนี้อารมณ์ไม่ดี ก็ยกอ่างน้ำออกไปทันที

“ถ้านายไม่บอกว่านายกับอิ๋นอิ๋นรู้จักกันตอนไหน ทำไมถึงทะเลาะกัน คืนนี้อย่าคิดว่าจะได้กลับบ้าน” ฟู่สือถิงที่กลับมาสงบสติอารมณ์ได้แล้ว พูดขู่เขา

เสี่ยวหานทำเป็นไม่ได้ยิน แล้วเดินไปทางประตู

ด้านนอกประตู บอดี้การ์ดสองคนปรากฏตัวขึ้น ขวางทางเขาเอาไว้

เสี่ยวหานเงยหน้าขึ้นแล้วจ้องมองพวกเขา!

บอดี้การ์ดจ้องไปที่ใบหน้าของเสี่ยวหาน ยิ่งมองยิ่งรู้สึกผิดในใจ…

‘ทำไมดวงตาของเด็กคนนี้ ถึงได้…ดุร้ายขนาดนี้?’

‘เขาไม่เหมือนเด็กคนอื่น เด็กคนอื่นเวลาโมโหก็จะดุร้ายแบบเด็กน้อย’

‘เขาดุร้ายจริง ๆ!’

ยิ่งไปกว่านั้น บนหน้าของเขายังมีออร่าที่คล้ายกับฟู่สือถิง ซึ่งสร้างแรงกดดันที่มองไม่เห็นให้กับบอดี้การ์ด

เสี่ยวหานเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ

ตอนนี้เป็นเวลาสี่โมงห้าสิบแล้ว

รอจนห้าโมงครึ่งถ้าคุณยายไปรับเขาที่โรงเรียนแล้วไม่เจอเขา คุณยายจะต้องบอกแม่

แล้วแม่ก็จะตามหาเขาอย่างแน่นอน

เขาแค่ต้องอดทนรอจนกว่าแม่จะมาก็พอ

ฟู่สือถิงเห็นเขานั่งลงที่ประตูด้วยท่าทางสบาย ๆ ขณะที่มองดูแผ่นหลังเล็ก ๆของเขา ในใจก็สรุปได้แล้วว่า เขาแพ้แล้ว!