รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 20

เมื่อฉินอันอันคิดถึงเรื่องนี้ เธอก็รู้สึกเหมือนมีคนกำลังบีบคออยู่

เธอรู้สึกหายใจไม่ออกและเวียนหัว

เขาเป็นคุณซีได้อย่างไร?!

คุณซีโอนเงินให้เธอหน้าล้าน และต้องการลงทุนกับฉินกรุ๊ป ฟู่ซื่อถิงจะใจดีกับเธอขนาดนั้นได้อย่างไร?

แต่ถ้าเขาไม่ใช่คุณซี แล้วทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ?

ขณะที่เธอกำลังสับสน รถเข็นของเขา เสื้อสีเข้มของเขา และผิวขาวซีดของเขา ย้ำเตือนเธอว่าคนที่อยู่ตรงหน้าไม่สามารถเป็นคนอื่นได้ นอกจากฟู่ซื่อถิง

เธอหายใจไม่ออก และก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว

แต่ประตูห้องส่วนตัวปิดตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

“ยังไม่ทันทักทายจะไปแล้วเหรอ?” ฟู่ซื่อถิงมองเธอที่กำลังตื่นตระหนกพลางเปิดริมฝีปาก “คุณมาทำอะไรในที่แบบนี้?”

ฉินอันอันยกมือขึ้นทัดผมยาวไว้ข้างหู และพยายามสงบสติอารมณ์ “ฉัน...ฉันมาทานข้าวเย็นกับเพื่อนร่วมชั้นสองสามคน”

“ที่นี่คือสถานที่ดื่มเหล้า”

“โอ้...” ฉินอันอันมองไปรอบ ๆ ห้องส่วนตัว ห้องส่วนตัวมีขนาดใหญ่มาก และตกแต่งอย่างหรูหรา แต่เธอกลับรู้สึกเหมือนกำลังตกนรก “ฉัน ฉันน่าจะมาผิดห้อง ฉันไปหาเพื่อนก่อนนะ”

“ฉินอันอัน” เสียงของเขาฟังดูเย็นชาทุกคำ “เมื่อเช้าคุณไม่ได้ยินสิ่งที่ผมพูดเหรอ?”

ฉินอันอัน “ฉันจำได้ แต่ฉันไม่จำเป็นต้องทำตามคำพูดของคุณ”

สิ่งที่เกิดขึ้นครั้งล่าสุดยังคงชัดเจนอยู่ในใจ

เธอไม่ได้ดื่มกับคนอื่น แต่เขาบอกว่าเธอแต่งตัวเหมือนสาวสังคมแล้วไปดื่มเหล้ากับคนอื่น

คำตอบของเธอทำให้เขาขมวดคิ้ว

เขารู้ว่าเธอแตกต่างจากผู้หญิงคนอื่น เธอมีความคิดเป็นตัวเอง และไม่กลัวอำนาจ สิ่งสำคัญคือไม่ว่าเขาจะเตือนเธอด้วยวิธีรุนแรงแค่ไหน เธอก็ไม่มีวันนึกถึงคำพูดของเขา

มันก็เหมือนกับการไม่สนใจเขา

เขาหยิบแก้วไวน์ขึ้นมาจิบ

ฉินอันอันสูดหายใจเข้าแล้วถามอย่างลังเล “ฟู่ซื่อถิง ทำไมคุณถึงมาอยู่ที่นี่? คุณบอกว่าคืนนี้คุณจะไปทานอาหารเย็นที่บ้านเก่าไม่ใช่เหรอ?”

เธออยากถามว่าคุณซีเป็นคนจองห้องส่วนตัวนี้ แล้วคุณมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

หรือว่าฟู่ซื่อถิง คุณคือคุณซี?

แต่เธอไม่กล้าพูดตามตรง ๆ แบบนั้น

เพราะเธอเดาไม่ออกว่าคำตอบของเขาจะเป็นอย่างไร

ถ้าเขาคือคุณซีจริง ๆ แล้วต่อไปเราจะหารืองานยังไง?

ถ้าเขาไม่ใช่คุณซี คำที่เธอโกหกเขาเมื่อเช้า จะทำอย่างไร?

“มาดื่มกับผม” เขาเงยหน้าขึ้นด้วยแววตาแดงก่ำและสั่งเธอ

เธอขมวดคิ้ว

เขาหมายความว่าอะไร?

“ฉันดื่มเหล้าไม่ได้ค่ะ ฉันเคยบอกคุณแล้ว” ฉินอันอันคาดเดาสายตา เดาใจเขาไม่ออก เธอแค่อยากจะออกจากที่นี่ “คุณดื่มเถอะ ฉันขอตัวก่อน!”

เธอต้องการเปิดประตู แต่กลับพบว่าประตูถูกล็อกจากด้านนอก

ไม่ว่าเธอจะพยายามแค่ไหน เธอก็ไม่สามารถเปิดประตูได้

“นี่มันเรื่องอะไรกัน? ฟู่ซื่อถิง! ปล่อยฉันออกไปนะ!” แก้มของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดง ขณะที่เธอก็กล่าวว่าเขา

“ผมชวนคุณมาดื่มกับผม คุณไม่เข้าใจ หรือแกล้งไม่เข้าใจกันแน่?” สายตาของเขาคุกคาม และน้ำเสียงของเขายิ่งรุนแรงยิ่งขึ้น

ฉินอันอันเหงื่อไหลที่หลัง ข้อเท้าของเธออ่อนแรงเล็กน้อย

ถ้าเธอดื่มได้ เธอคงยอมดื่มกับเขา

แต่ตอนนี้เธอดื่มไม่ได้แล้ว!

ต่อให้เขาจะบีบคอเธอ แต่เธอก็ทำไม่ได้

ประตูถูกล็อก และเธอไม่สามารถออกไปได้

เธอทำได้เพียงเดินไปหาเขาเท่านั้น

เธอต้องการปรับความเข้าใจกับเขา

“เมื่อเช้าฉันโกหกคุณ” เธอเดินไปหาเขาพลางลดตาลงแล้วอธิบายให้เขาฟัง “คืนนี้ฉันมีงานต้องทำ แต่มันไม่เกี่ยวกับมหาลัย”

เมื่อสัปดาห์ที่แล้วฉันนัดกับคน ๆ หนึ่ง เพื่อเจอกันในคืนนี้ เขาบอกว่าเขาสนใจที่จะลงทุนกับบริษัทของพ่อฉัน”

“ใคร?” เขายกเปลือกตาขึ้นมองใบหน้าที่แดงระเรื่อของเธอ