รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 225

“ความสัมพันธ์แบบเพื่อนไง” เว่ยเจินกล่าว

“ลูกศิษย์หญิงของศาสตราจารย์หูมีจำนวนมากขนาดนั้น คุณไม่ได้ใกล้ชิดกับเสิ่นอวี๋แบบนี้ด้วยงั้นเหรอ?” ฟู่สือถิงพูดยั่วเขา “คุณชอบฉินอันอันใช่หรือเปล่า?”

เว่ยเจินสัมผัสได้ถึงเจตนาของความศัตรูอันแข็งแกร่งของเขา

“ฉินอันอันเริ่มต้นความสัมพันธ์ใหม่กับใครไม่ได้เลยเหรอ?” เว่ยเจินยิ้มอย่างอ่อนโยนราวกับหยก “คุณฟู่ ที่คบกับเสิ่นอวี๋ ฉินอันอันเคยพูดอะไรหรือเปล่า?”

ดวงตาของฟู่สือถิงเย็นยะเยือก “มีเรื่องหนึ่งที่แปลกมากสำหรับผม หลังจากที่ศาสตราจารย์หูเสียชีวิต ผมขอให้คุณช่วยตามหาว่าลูกศิษย์ที่ศาสตราจารย์หูพูดถึงคือใคร คุณกลับให้รายชื่อมาเท่านั้น ทำไมคุณไม่บอกผมตรง ๆ ว่าคน ๆ นั้นคือเสิ่นอวี๋? เสิ่นอวี๋บอกว่าเธอรู้จักคุณ คุณก็น่าจะรู้จักเธอใช่ไหม?”

เว่ยเจินคิดไม่ถึงว่าเขาจะไม่ใช่คนที่ไร้สมองโดยสิ้นเชิง

“แน่นอนว่าผมรู้จักเธอ เพียงแค่เธอเรียนจบไปหลายปีแล้ว ผมเลยไม่กล้าตัดสินทักษะทางการแพทย์ในปัจจุบันของเธอ ดังนั้นผมเลยให้รายชื่อกับคุณ ให้คุณไปค้นหาเอาเอง”

ฟู่สือถิงไม่ยอมคล้อยตามคำตอบของเขา

“ศาสตราจารย์หูไม่เคยพูดถึงเธอกับคุณเลยเหรอ? ศาสตราจารย์หูไม่กล้าผ่าตัดให้อิ๋นอิ๋น แต่กลับบอกว่าลูกศิษย์คนหนึ่งของเขาทำได้ เขาน่าจะพึงพอใจกับลูกศิษย์คนนี้อย่างมาก…กับลูกศิษย์ที่เก่งขนาดนี้ เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่เคยพูดเรื่องนี้กับคุณ”

เว่ยเจินถูกถามกลับจนพูดไม่ออกไปชั่วขณะ ด้วยความตื่นตระหนก เขาหยิบแก้วน้ำขึ้นมาจิบน้ำ

“คุณเว่ย ผมคิดว่าคุณจงใจที่จะไม่บอกผมมากกว่า” ฟู่สือถิงเห็นความรู้สึกผิดในสายตาเขา “คุณโกหกผมเพราะฉินอันอันหรือเปล่า?”

“ไม่เกี่ยวกับฉินอันอัน” เว่ยเจินอธิบายทันที “ศาสตราจารย์หูไม่ได้พูดกับผมทุกอย่างหรอกนะครับ ภารกิจที่คุณมอบหมายให้เขา เขาก็ไม่เคยเปิดเผยกับผมเลย ดังนั้นเรื่องระหว่างคุณกับเขา ผมจึงไม่รู้อะไรทั้งนั้น ผมเป็นคนที่มีนิสัยระมัดระวัง ถึงแม้ผมจะรู้ว่าเสิ่นอวี๋เก่งแค่ไหน ผมก็ไม่กล้าบอกคุณว่า ‘เธอคือคนที่คุณตามหา’”

ฟู่สือถิงมองเขาเงียบ ๆ

“ก็เหมือนกับที่ผมชอบฉินอันอัน แต่ผมจะไม่พูดมันออกมา” เพื่อเพิ่มความน่าเชื่อถือ เว่ยเจินไม่ลังเลที่จะเปิดเผยความรู้สึกของตัวเอง “เพราะผมรู้ว่าเธอคิดกับผมแค่พี่ชายคนหนึ่งเท่านั้น”

ความหนาวเย็นในดวงตาของฟู่สือถิงหายไปในชั่วพริบตา

“ดึกมากแล้ว คุณกลับไปก่อนเถอะ! ตื่นแล้วเธอจะติดต่อพวกคุณเอง” ฟู่สือถิงไล่แขก

หลังจากเว่ยเจินกลับไปแล้ว ฟู่สือถิงก็ก้าวเท้าไปยังห้องนอนใหญ่

ประตูห้องเปิดอยู่ อิ๋นอิ๋นนั่งอยู่บนขอบเตียง จ้องมองฉินอันอันที่นอนอยู่บนเตียง

ฟู่สือถิงก้าวไปอยู่ข้าง ๆ อิ๋นอิ๋น มองดูดวงตาที่ไร้เดียงสาและอยากรู้อยากเห็นของเธอ