รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 242

ฉินอันอันถูกคำพูดนี้ปิดกั้นโดยสมบูรณ์

ทั้งหมดคงต้องโทษตัวเอง!

ทำไมต้องไปรับของขวัญจากเขาด้วย?!

ถ้าไม่รับของขวัญจากเขา ตอนนี้ก็คงไม่ต้องกระอักกระอ่วนใจขนาดนี้

พูดสายจบ ฉินอันอันก็กดเบอร์ของไมค์ต่อ “นายอยากจัดปาร์ตี้วันเกิดให้ฉันอีกรอบ แต่ไม่บอกฉันก่อนเลยเหรอ?”

“บอกเธอก่อน แล้วจะทำยังไงถ้าเธอไม่เห็นด้วย?” ไมค์รู้จักเธอดีเกินไปแล้ว “ฉันบอกคนอื่น ๆ เสร็จแล้วค่อยบอกเธอ แบบนี้เธอก็ปฏิเสธไม่ได้แล้ว”

ฉินอันอันหัวเราะเยาะ “ถ้าอย่างนั้นนายก็สนุกกับคนอื่นไปแล้วกัน! ฉันไม่ไป!”

“แต่ฉันบอกฟู่สือถิงไปแล้วนะ! ผู้ชายคนนี้หน้าไม่อายจริง ๆ คิดไม่ถึงว่าจะตอบรับทันทีแบบนั้น!”

น้ำเสียงของไมค์ฟังดูเหน็บแนม “ทำไมสามีเก่าของเธอถึงได้หน้าหนาขนาดนี้? เพราะอะไรเธอถึงชอบผู้ชายประเภทนี้ได้?”

ฉินอันอันยกมือนวดขมับ จากนั้นก็วางสายไป

ในเวลาเพียงไม่ถึงหนึ่งนาที หลีเสี่ยวเถียนก็โทรมา

“อันอัน ฟู่สือถิงจะไปด้วยนะ! ทีแรกฉันคิดว่าคนจองหองแบบนั้นจะต้องถือโอกาสนี้ปฏิเสธเสียอีก!” หลีเสี่ยวเถียนพูดอย่างสงสัย “ฉันไม่เคยคาดเดาปฏิกิริยาตอบสนองของเขาได้เลยสักครั้ง หรือว่านี่เป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัวของคนที่ประสบความสำเร็จหรือเปล่านะ?”

ฉินอันอันตอบ “หลีเสี่ยวเถียน เธอคาดเดาปฏิกิริยาตอบสนองของคนบ้าไม่ได้หรอก เธอเลิกยกยอปอปั้นเขาสักทีได้ไหม?”

“ฮ่า ๆ ๆ! ทุกครั้งที่พูดถึงฟู่สือถิง น้ำเสียงของเธอดูพร้อมปะทะมากเลยนะ!” หลีเสี่ยวเถียนวิเคราะห์ “ดูเหมือนเธอจะยังรักเขาอยู่! ถ้าไม่รัก ก็คงไม่มีอารมณ์รุนแรงในใจขนาดนี้หรอก”

ฉินอันอันยกแก้วน้ำขึ้นจิบ จากนั้นก็คิดหาวิธีวางสาย

ทันใดนั้นก็คิดถึงวันที่ยุ่งมาก ๆ จนไม่มีเวลาก่อนหน้านี้

......

หลังจากที่ไมค์โทรบอกฟู่สือถิงแล้ว เขาก็ไประงับสติอารมณ์อยู่ในห้องน้ำหลายนาที

หลังจากสงบสติอารมณ์ได้แล้ว เขาก็ต่อสายหาโจวจื่ออี้

เขาลบเบอร์โทรศัพท์ของโจวจื่ออี้ไปตั้งนานแล้ว แต่ให้ตายเถอะ! เขากลับจำเบอร์โทรศัพท์ของโจวจื่ออี้ได้ขึ้นใจ

เมื่อต่อสายออกไป เสียงสัญญาณก็ดังอยู่สักพักก่อนปลายสายจะกดรับ

จะยุ่งอะไรนักหนา?

ฟู่สือถิงยังไม่พูดแบบนี้กับเขาด้วยซ้ำ!

ในฐานะที่ไมค์เป็นเจ้านายคนที่สองของฉินกรุ๊ป เขาเอาแต่พูดว่ายุ่งได้ยังไง?

ครู่หนึ่ง ไมค์ก็ดึงรายชื่อผู้อำนวยการและผู้จัดการตั้งเป็นกลุ่มแชทเล็ก ๆ ขึ้น

ชื่อกลุ่ม : ฆ่าฟู่สือถิงให้ตาย

เมื่อผู้อำนวยการและผู้จัดการเห็นชื่อกลุ่มก็รู้สึกสยอง ไม่มีใครกล้าส่งข้อความอะไรในกลุ่มเลย

ไมค์ : ปาร์ตี้วันเสาร์นี้ พวกเราจะฟาดฟู่สือถิงให้คว่ำ! พวกคุณมีความมั่นใจแค่ไหน?!

ผู้จัดการคนหนึ่ง : ทำยังไงเหรอครับ?

ไมค์ : มอมเหล้าเขาไงล่ะ! ไม่อย่างนั้นจะทำอะไรได้?

ทุกคนต่างพากันโล่งใจ