รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 257

แต่มันเป็นเรื่องยากสำหรับเธอที่จะทิ้งอคติที่มีต่อเขา

......

“ประธาน เรากลับกันเถอะครับ!” บอดี้การ์ดแนะนำเขา “เสื้อผ้าของคุณเปียกไปหมดแล้ว ถ้าคุณไม่กลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า คุณอาจจะเป็นหวัดได้นะครับ”

เข้าสู่ช่วงต้นฤดูใบไม้ร่วงแล้ว ถึงแม้วันนี้พระอาทิตย์จะอยู่บนท้องฟ้า แต่อุณหภูมิก็ต่ำกว่ามาสักพักแล้ว

“ฉันไม่หนาว” เสียงของฟู่สือถิงหนักแน่น

บอดี้การ์ดเห็นว่าเขาดื้อรั้ง จึงรู้ว่าเขาไม่เปลี่ยนใจแน่นอน

จึงทำได้เพียงยืนรออยู่ข้างนอกเป็นเพื่อนเขา

ไม่นานหลังจากนั้น รถคาเยนน์คันสีแดงก็ขับเข้ามาช้า ๆ และจอดข้าง ๆ ฟู่สือถิง

หน้าต่างเลื่อนลง ไมค์โผล่หน้าออกมา

“อ้าว! คุณมาที่นี่ทำไมเหรอ?” ไมค์ตกใจเมื่อเห็นเขาตัวเปียกทั้งตัว “ที่นี่ฝนตกเหรอ!”

บอดี้การ์ดมองเขาสายตาโกรธเคือง “เจ้าเด็กเสี่ยวหานตัวแสบนั่นแหละที่สาดน้ำใส่!”

ไมค์ “โอ้...พี่หานของฉันนี่ร้ายจริง ๆ! มักทำสิ่งที่ฉันอยากทำแต่ไม่กล้าทำ!”

บอดี้การ์ดจ้องเขม็ง

ไมค์กระแอมเบา ๆ แล้วลงจากรถ “พวกคุณดูโง่เง่ามากที่ยืนอยู่แบบนี้! ผมพาพวกคุณเข้าไปเอง!”

หลังจากที่ไมค์พูดจบ เขาก็เดินไปที่ประตูคฤหาสน์

ฟู่สือถิงลังเลอยู่ครู่ก่อนจะเดินตามไป

ไมค์กดรหัสผ่านแล้วเปิดประตู

จางหยุนเห็นไมค์พาฟู่สือถิงเข้าบ้านด้วยใบหน้านิ่งและไม่พูดอะไร

“ป้าหยุน ผมจะพาเขาไปเปลี่ยนเสื้อผ้านะครับ ถ้าจะไล่เขาออกไปทีหลัง ผมก็ไม่ห้าม” ไมค์พูดกับจางหยุน

จางหยุนพยักหน้า

ไมค์พาฟู่สือถิงขึ้นไปที่ชั้นสอง

เสี่ยวหานกับรุ่ยลาได้ยินเสียงฝีเท้าจึงรีบวิ่งไปยืนที่หน้าประตูห้องแม่ทันที!

ให้ตายยังไงพวกเขาก็จะปกป้องแม่ให้ได้!

พวกเขาจะไม่ปล่อยให้พ่อใจร้ายเข้าใกล้แม้แต่ครึ่งก้าว!

หลังจากที่ฟู่สือขึ้นไปชั้นสอง เขาก็เห็นเด็กสองคนยืนอยู่หน้าประตู

การแสดงออกเล็กน้อยในแววตาของเขาเผยข้อมูลสำคัญ

ฟู่สือถิงรู้แล้วว่าห้องของฉินอันอันอยู่ไหน แต่เขาไม่เคยเข้าไป