รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 267

“ผมเปล่าครับ” เสี่ยวหานพูดท่าทางนิ่ง ๆ

"จริงเหรอ?” ฉินอันอันมองลูกชายแล้วถามซ้ำ

“เปล่าครับ” ใบหน้าของเสี่ยวหานไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ

ฉินอันอันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยอมแพ้

ถ้าเด็กไม่ได้เอาไปจริง ๆ แล้วเธอเอาแต่ถาม จะยิ่งทำให้เด็กรู้สึกว่าเธอไม่เชื่อใจพวกเขา

เสี่ยวหานพารุ่ยลาไปเก็บกระเป๋านักเรียนที่ห้อง

หลังจากเข้ามาในห้อง รุ่ยลาก็ถามเสียงเล็ก “ทำไมพี่ถึงโกหกคะ? เราจะโกหกแม่ไม่ได้นะ”

ก่อนหน้านี้ฉินอันอันไม่ได้ถาม เธอจึงสามารถอดกลั้นและไม่พูดอะไรได้

แต่ฉินอันอันถาม เธอไม่กล้าโกหก

“ฟู่สือถิงรู้ว่ากล่องหายไป เขาคงจะวิตกกังวลเป็นบ้าแน่ ๆ” เสี่ยวหานพูดอย่างเย็นชา “ถ้าเราคืนของให้เขา เขาจะตำหนิเรา ถ้าเราไม่คืน เขาจะได้กังวลต่อไปเรื่อย ๆ”

“อ๋อ... โอเค!” รุยล่าเห็นด้วย

ระหว่างพี่ชายของเธอกับพ่อตัวดี เธอก็ต้องอยู่ข้างพี่ชายอยู่แล้ว

เดิมทีกล่องนี้ถูกวางไว้ใต้เตียง แต่เมื่อวันก่อน พวกเขาเอากล่องไปฝังไว้ใต้ต้นไม้ในลานบ้าน

เพราะเสี่ยวหานรู้ว่ามีอะไรเขียนในกระดาษแผ่นนั้น

หลังจากรู้เนื้อหาในกระดาษแล้ว เขารู้สึกว่ากล่องนั้นสำคัญเกินกว่าจะทิ้งไว้ใต้เตียง

จึงได้ย้ายที่เก็บ

โชคดีที่ย้ายที่ไปก่อนแล้ว ไม่อย่างนั้นคงถูกหาเจอ

“แล้วถ้าเขากังวลแทบตายล่ะ?” รุ่ยลากังวลทันที “ยังไงเขาก็เป็นพ่อของเรานะ!”

เสี่ยวหาน “ไม่ต้องห่วงหรอก คนเลวไม่ตายง่าย ๆ อยู่แล้ว”

รุ่ยลาถอนหายใจโล่งอก

......

หลังจากฉินอันอันทานอาหารเย็นเสร็จ เธอก็ส่งข้อความถึงฟู่สือถิง ฉันถามเด็กทั้งสองคนแล้ว พวกเขาก็บอกว่าไม่ได้เอากล่องนั้นไป

เธอคิดว่าฟู่สือถิงกำลังหลับแล้ว แต่เขาตอบทันที : เข้าใจแล้ว