รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 28

“...ฉันไม่รู้รหัสผ่านค่ะ พ่อไม่ได้บอกรหัสผ่านก่อนที่เขาจะเสียชีวิต” ฉินอันอันขมวดคิ้วพร้อมส่ายหน้า

เธอไม่ได้โกหก

ก่อนที่ฉินเจี๋ยจะเสียชีวิต เขาไม่ได้บอกอะไรเกี่ยวกับบริษัทเลยด้วยซ้ำ ยิ่งเป็นเรื่องรหัสผ่านยิ่งไม่ต้องพูดถึง

ตอนนั้นมีคนอยู่ในห้องหลายคน ถ้าฉินเจี๋ยพูด เธอก็ไม่ใช่คนเดียวที่รู้

“ลุงโจว หรือฉันกลับไปถามแม่ดู!” ฉินอันอันพูดกับรองประธาน “ครั้งสุดท้ายที่ฉันเจอพ่อ เขาพูดกับฉันแค่สองสามคำก่อนจะจากไป แม่ของฉันอาจจะรู้มากกว่านี้ก็ได้ค่ะ”

รองประธานไม่สงสัยเรื่องอื่นเลย นอกจากเรื่องนี้ “โอเค อย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้กับใครนะ นี่เป็นความลับสุดยอดของบริษัทของเรา เพราะเธอเป็นผู้สืบทอดที่ประธานฉินแต่งตั้ง ฉันถึงได้บอกเธอ”

ฉินอันอันมองไปที่ตู้เซฟ เสียงเงียบขรึมภายในใจเตือนเธอ

พวกเขาต้องบอกความลับนี้กับเธอ เพราะหาใครมาเปิดตู้เซฟไม่ได้

ถ้าพวกเขาแอบเปิดตู้เซฟได้ จะต้องขโมยของในตู้อย่างแน่นอน และคงไม่แจ้งเรื่องนี้ให้เธอรู้

“ค่ะ ฉันจะไม่บอกเรื่องนี้กับใครแน่นอน ลุงโจว นอกจากลุงแล้วมีใครรู้เรื่องนี้อีกบ้างคะ?” ฉินอันอันคุยกับรองประธานพลางเดินไปที่ประตู

รองประธานเดินตามไปที่ประตู

“ยังมีช่างอีกสองคน พวกเขาอยู่กับพ่อของเธอมาหลายปีแล้ว และเป็นคนที่พ่อของเธอไว้ใจมาก พอถึงเวลาเราก็มาแบ่งเงินกันสามคน เธอว่าไง?” ถามรองประธาน

ฉินอันอันพยักหน้า “งั้นฉันจะกลับไปคิดเรื่องรหัสผ่านก่อนนะคะ”

“ได้ อันอัน ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากสานต่อนะ แต่ไม่มีใครสนใจบริษัทของพ่อเธอและทีมของเราเลย พวกเขาต้องการแค่ระบบที่เราพัฒนาขึ้นมา พอถึงเวลานั้น พวกเราจะต้องถูกไล่ออกอย่างแน่นอน การตัดสินใจครั้งนี้สำหรับฉัน มันยากมาก”

“อ๋อ ลุงโจว แล้วถ้าฉันคิดรหัสผ่านไม่ได้ล่ะ?” ฉินอันอันเงยหน้าขึ้นมองรองประธาน

เธอกังวลมาก

จางหยุนถอนหายใจด้วยความโล่งอก “พอลูกโตขึ้นก็ไม่ค่อยเล่าเรื่องอะไรให้แม่ฟังเลย อย่างเช่น เรื่องที่ลูกท้อง...ถ้าฟู่ซื่อถิงไม่บังคับให้ทำแท้ง ลูกคิดจะบอกแม่เมื่อไหร่?”

ฉินอันอันเดินไปหาแม่แล้วกอด “แม่คะ เรื่องท้อง หนูก็เพิ่งรู้เหมือนกันค่ะ จริงสิ แล้วแม่รู้ไหมว่าข้าวของของพ่ออยู่ที่ไหน?”

จางหยุนชะงักก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงอึดอัด “อันอัน พ่อกับแม่หย่ากันนานแล้ว หลังจากที่เขาเสียชีวิต แม่ไม่มีสิทธิ์ไปจัดการข้าวของของเขาได้หรอก แล้วทำไมจู่ ๆ ถามถึงเรื่องนี้ล่ะ?”

เธอเล่าให้แม่ฟังถึงสิ่งที่เกิดขึ้น

“รหัสผ่านหกหลัก พ่อจะตั้งอะไรนะ? เขาได้บอกแม่หรือเปล่า?” เธอครุ่นคิด

จางหยุนส่ายหน้า “เขาไม่ได้บอกแม่เรื่องรหัสผ่านเลย เขาเอาแต่พูดขอโทษแม่และร้องไห้...พูดตามตรง ตอนแรกแม่ก็เกลียดเขา แต่ทุกครั้งที่แม่คิดถึงเรื่องราวก่อนที่เขาจะเสียชีวิต แม่ก็ใจอ่อน...เฮ้อ คนก็ไม่อยู่แล้ว ไม่รู้จะเกลียดให้ได้อะไรขึ้นมา”

“แม่คะ รองประธานโจวบอกหนูว่าพ่อยกบริษัทให้หนู ไม่ใช่เพราะเขาอยากให้หนูชดใช้หนี้ เขาบอกว่าระบบที่พ่อพัฒนา สามารถเอาไปขายได้เงินจำนวนมาก” ฉินอันอันรู้สึกเสียใจและสับสนเป็นอย่างมาก