รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 292

ฉินอันอันหยิบโทรศัพท์มือถือจากมือลูกสาว

เมื่อเห็นว่าเป็นสายของเว่ยเจิน เธอก็รีบรับสายทันที

“อันอัน สวัสดีปีใหม่!” เสียงของเว่ยเจินกล่าวอย่างมีความสุข

ฉินอันอันใบหน้าปรากฏรอยยิ้ม “พี่เว่ย สุขสันต์วันส่งท้ายปีค่ะ! สวัสดีปีใหม่เก็บไว้พูดพรุ่งนี้”

“ฮ่าฮ่าฮ่า! เธอกินข้าวหรือยัง? ตอนแรกฉันตั้งใจว่าจะโทรหาเธอทีหลัง แต่ตอนนี้มีข่าวดีจากโรงพยาบาล ฉันก็เลยทนไม่ไหว อยากบอกเธอ” เว่ยเจินหยุดแล้วพูดต่อ “ซือเหนียนลุกขึ้นนั่งได้แล้วนะ! การรับรู้ของเขาก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ!”

ฉินอันอัน “ดีจังเลยค่ะ!”

“อันอัน เขากับครอบครัวอยากขอบคุณเธอมาก พวกเขาบอกว่าหลังปีใหม่จะไปหาเธอด้วยตนเอง” เว่ยเจินเล่าให้เธอฟัง

“ไม่จำเป็นต้องลำบากขนาดนั้นหรอก ไว้ฉันจะไปหาเขาเองหลังปีใหม่ ตอนนี้เขาแค่ทำใจให้สบาย ๆ แล้วรักษาตัว อย่างอื่นแค่เรื่องเล็กน้อย”

“ทำไมถึงเป็นเรื่องเล็กน้อยล่ะ? พวกเขาต้องการจ่ายค่ารักษาคืนให้เธอ และยังถามฉันอีกว่าเท่าไหร่จะถึงเวลานั้น ฉันก็เลยบอกให้พวกเขาไปถามเธอดู”

ฉินอันอันครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “ฉันทำงานที่ยังไม่เสร็จของศาสตราจารย์หูให้แล้ว ถ้าพวกเขาต้องการจ่ายค่ารักษา งั้นก็ควรมอบให้ครอบครัวของศาสตราจารย์หูตามที่ตกลงกับศาสตราจารย์หูไว้”

เว่ยเจินตอบ “ฉันรู้อยู่แล้วว่าเธอไม่เอา”

“การตายของศาสตราจารย์เป็นเรื่องที่ไม่คาดคิดจริง ๆ ” จู่ ๆ น้ำเสียงของฉินอันอันก็เปลี่ยนเป็นทุ่มต่ำ “ตอนนี้ฉันก็ยังรู้สึกว่ามันยากที่จะยอมรับ เขาช่วยชีวิตคนไว้มากมาย แต่สุดท้ายเขาก็มาด่วนจากไปแบบนี้”

“บางทีพระเจ้าคงเห็นว่าตอนที่ศาสตราจารย์ยังมีชีวิตอยู่คงเหนื่อยเกินไป จึงให้เขาไปพักผ่อน อันอัน เราลองคิดในแง่ดีและอย่าเศร้าไปเลย” เมื่อเว่ยเจินพูดประโยคนี้ เรื่องที่คุยก็เปลี่ยนไปทันที “หลังปีใหม่เธอว่างเมื่อไหร่? ฉันจะไปอวยพรให้เธอ”

“ฉันต่างหากล่ะที่ควรจะไปอวยพรปีใหม่พี่” ฉินอันอันพูด “ไว้ฉันจะพาลูก ๆ ทั้งสองคนไปด้วยนะ”

“ตกลง! ฉันว่างหลังวันที่สองเป็นต้นไป เธอมาได้ตลอด”

“ได้ค่ะ!”

หลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จ ฉินอันอันก็อุ้มลูกสาวกลับไปที่โต๊ะอาหารแล้วนั่งลง

จากงหยุนวางชามเกี๊ยวไว้ข้างหน้าเธอ

“วันนี้แม่ทำเกี๊ยวใหญ่มากเลยค่ะ” ฉินอันอันมองเกี๊ยวในชามแล้วยิ้ม “แม่เสิร์ฟเกี๊ยวห่อเหรียญทั้งหมดให้หนูใช่ไหมคะ?”

จางหยุนยิ้ม

ฉินอันอันหยิบเกี๊ยวขึ้นมาใส่ปากแล้วกัดเบา ๆ ก่อนจะกัดโดนอะไรอย่างแรง

เธอหยิบเหรียญออกมาจากเกี๊ยวด้วยสีหน้าที่มีความสุข “หนูรู้ว่าแม่รักหนูที่สุด! ปีใหม่นี้หนูต้องโชคดีแน่นอน!”

ไมค์หัวเราะและตักเกี๊ยวเข้าปากบ้าง

แล้วเขาก็หยิบเหรียญออกมาจากปากของเขา

“คุณป้าใส่เหรียญในเกี๊ยวทุกชิ้น ผมเห็นตอนที่คุณป้าใส่”

“ตกลงค่ะ!” ฉินอันอันเห็นเด็ก ๆ ทั้งสองคนตื่นเต้น เธอจึงตอบตกลง

ในเวลาเดียวกัน

ในรถโรลส์รอยซ์สีดำ อิ๋นอิ๋นกำลังมองหิมะตกนอกหน้าต่างด้วยสีหน้ามีความสุข

วันนี้ฟู่สือถิงเหมาปราสาทหิมะให้อิ๋นอิ๋นเล่นคนเดียว

อิ๋นอิ๋นชอบเล่นแต่ไม่กล้าไปในที่ที่มีคนพลุกพล่าน

ดังนั้นทุกครั้งที่ฟู่สือถิงพาเธอออกไปเที่ยวเล่น เขาจะจองสถานที่ไว้ล่วงหน้า

เสิ่นอวี๋ก็อยู่กับพวกเขาด้วย

ครั้งนี้ฟู่สือถิงเป็นคนชวน

เขาแทบไม่ได้มองเสิ่นอวี๋เลยด้วยซ้ำ แต่ถึงอย่างนั้น เขายังเห็นว่าเธอซูบลงกว่าเดิมมาก

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเหนื่อยที่อยู่กับเขา หรือเป็นเพราะแผนการรักษาอิ๋นอิ๋น

อีกไม่นาน อิ๋นอิ๋นก็จะได้ผ่าตัดครั้งที่สองแล้ว

เขาหวังว่าเสิ่นอวี๋จะสามารถรักษาสภาพจิตใจให้ดีและรับมือกับมันได้