รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 296

เอี๊ยด!

ฉินอันอันเบรกรถและจอดข้างถนนกะทันหัน!

รถชน? เสียชีวิต?!

มีเสียงดังก้องอยู่ในหัวของเธอ!

แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาไม่หยุด!

“แม่! จอดรถทำไมคะ?!” รุ่ยลาตะโกน

เสี่ยวหานพูดด้วยน้ำเสียงประหม่า “แม่ร้องไห้ทำไมครับ?”

“แม่เป็นอะไรไป? อย่าร้องไห้นะคะ!” รุ่ยลาพูดติดอ่างและเธอก็เริ่มร้องไห้ออกมา

ฉินอันอันสูดลมหายใจลึก เมื่อได้ยินเสียงของเด็กสองคน

เธอปาดน้ำตาด้วยมือทั้งสองข้างและพูดเบา ๆ ว่า “แม่จะพาลูกไปส่งที่บ้านก่อน ลูกสองคนอยู่บ้านไปก่อนนะ แม่มีเรื่องต้องจัดการ”

รถกลับมาอยู่บนถนน

รุ่ยลากับเสี่ยวหานยังคงกังวลมาก

“แม่เกิดอะไรขึ้น? ทำไมแม่ถึงเสียใจขนาดนี้?”

ฉินอันอันสูดหายใจเข้าลึก ๆ และปกปิด “เกิดเรื่องกับเพื่อนของแม่คนหนึ่ง...ลูกกลับบ้านและต้องเชื่อฟังแม่นะ แม่อาจจะกลับไม่ดึกมาก ถ้าลุงไมค์ไม่อยู่บ้าน แม่จะโทรให้เขากลับมาดูแลลูก”

“ค่ะ...แม่อย่าร้องไห้นะ! เพื่อนของแม่จะต้องไม่เป็นไร!” รุ่ยลาปลอบใจ

“แม่อย่าร้องไห้นะ!” เสี่ยวหานปลอบ

ฉินอันอันตอบเบา ๆ

รถขับไปที่คฤหาสน์สตาร์ริเวอร์

ไมค์กับโจวจื่ออี้อยู่ที่บ้านและกำลังเพลิดเพลินกับอาหารเย็น

ฉินอันอันเปิดประตูแล้วบอกให้เด็ก ๆ ทั้งสองเข้าไปในบ้าน

เธอจากไปโดยไม่ได้เข้าบ้านด้วยซ้ำ

ตอนที่ไมค์ออกมาจากห้องอาหารเธอก็ขับรถออกไปแล้ว

“รุ่ยลา! แม่เธอไปไหนเหรอ? ทำไมตอนกลับมาเธอไม่เข้าบ้านล่ะ?” ไมค์สงสัย