รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 300

คฤหาสน์สตาร์ริเวอร์

หลังอาหารเช้า ไมค์เล่าเรื่องการตายของจางหยุนให้เด็กทั้งสองคนฟัง

“ลุงรู้ว่าพวกเธอจะต้องเสียใจมาก ลุงเองก็เสียใจเหมือนกัน แต่คุณยายของพวกเธอจากไปไม่กลับมาแล้ว และลุงหวังว่าเธอจะเข้มแข็ง เพราะตอนนี้แม่ของเธอเสียใจมาก ถ้าพวกเธออ่อนแอ แม่ก็จะยิ่งเสียใจ”

ไมค์กอดเด็ก ๆ ไว้ด้วยมือข้างหนึ่ง หลังจากพูดจบ เขาก็จูบที่หัวเด็ก ๆ ทั้งสองคน

รุ่ยลาทำใจไม่ได้

เธอน้ำตาไหล ปากเล็ก ๆ ของเธอขยับไม่หยุด เธอพูดเสียงแผ่วเบา “หนูต้องการคุณยาย...หนูจะไปหาคุณยาย...ฮือฮือฮือ...”

ดวงตาของเสี่ยวหานก็ชื้นเช่นกัน แต่เขาเข้มแข็งมาก

เขาไม่เพียงแค่ไม่ร้องไห้เท่านั้น เขายังกอดน้องสาวแล้วพูดว่า “รุ่ยลาอย่าร้องไห้ พี่จะอยู่กับเธอเอง”

“หนูไม่อยากเสียคุณยายไป...ถ้าไม่มีคุณยายเราจะทำยังไง?” รุ่ยลารู้สึกเหมือนฟ้ากำลังจะถล่ม

ทุก ๆ วัน คุณยายของเธอจะพาเธอไปส่งโรงเรียน ทำอาหารอร่อย ๆ และพาพวกเขาออกไปเที่ยวเล่น

“รุ่ยลา ไม่ต้องกลัว ถึงไม่มีคุณยายเราก็อยู่ได้สบายมาก...เดี๋ยวแม่ก็กลับมา อย่าร้องไห้ให้แม่เห็นได้ไหม?” ไมค์เกลี้ยกล่อม “ไว้ลุงจะพาไปเที่ยว พาไปกินของอร่อย ๆ กัน...”

“หนูต้องการคุณยาย...คนที่ตายไปแล้วเขาไปอยู่ที่ไหนคะ? หนูจะไปพาคุณยายกลับมา...” รุ่ยลาขยี้ตา มือของเธอชุ่มไปด้วยน้ำตา

ไมค์เห็นเธอเศร้าจึงตัดสินใจบอกความจริงกับเธอ

อย่างไรความเจ็บปวดระยะยาวนั้นแย่กว่าความเจ็บปวดระยะสั้น

“คนที่ตายแล้วจะหายไป คุณยายของเธอจะไม่กลับมาแล้ว เธอหายไปจากโลกที่เราอาศัยอยู่”

หลังจากได้ยิน รุ่ยลาก็กอดพี่ชายพลางร้องไห้ดังขึ้น

ไมค์วางมือบนหน้าผาก หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เขาก็โทรหาเว่ยเจิน

“ไมค์ เด็ก ๆ เป็นยังไงบ้าง?” หลังจากเว่ยเจินถาม เขาก็ได้ยินเสียงร้องไห้ของรุ่ยลา

ไมค์ “ไม่ค่อยดี คุณก็รู้ว่าพวกเขาสนิทกับคุณป้ามาก ฉินอันอันอยู่ที่ไหน?”

เว่ยเจินเหลือบมองฉินอันอันแล้วตอบ “ตอนนี้เราอยู่ที่สุสานแล้ว คุณป้าถูกฝังเรียบร้อย แต่อันอันยังไม่ได้นอนทั้งคืน ผมกังวลว่าเธอจะไม่ไหว”