รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 342

ไม่รู้ว่าจูบนี้ดำเนินไปนานเท่าไหร่

กระทั่งมีเสียง ‘ปึง ๆ’ ดังขึ้น เขาถึงได้ปล่อยเธออย่างไม่เต็มใจ

นอกหน้าต่างรถ ไมค์กำลังมองเข้ามาด้านในด้วยสีหน้างงงวย

ฉินอันอันตกใจจนหน้าถอดสี!

เธอเปิดประตูรถแล้วหวังจะออกไป

ฟู่สือถิงดึงเธอเอาไว้พูดเสียงแหบพร่า “ติดฟิล์มป้องกันความเป็นส่วนตัวไว้แล้ว เขามองไม่เห็นพวกเราหรอก”

เธอถอนหายใจโล่งอก!

จูบที่เพิ่งเกิดขึ้นทำให้เธอรู้สึกสับสน

แก้มบนหน้าของเธอแดงผิดปกติ ผมเผ้ายุ่งเหยิงอีกต่างหาก นอกจากนี้เขาเพิ่งถอดเสื้อคลุมของเธอออกแล้วโยนลงบนพื้น!

เธอเก็บเสื้อคลุมขึ้นมา

เขาคลายเกลียวฝาขวดน้ำแล้วยื่นให้เธอ

“ฉันไม่เอา!” เธอจ้องเขาอย่างเย็นชา

เมื่อคิดถึงสิ่งที่เขาเพิ่งทำกับเธอ เธอโกรธจนปวดหัว

ถึงแม้จะกระหายน้ำแทบตาย เธอก็ไม่ดื่มน้ำจากเขา

เขาเมินเฉยต่อสายตาเกลียดชังของเธอที่ตวัดใส่เขา

ความโกรธและอารมณ์เดือดดาลในตัวเขาละลายหายไปเพราะจูบเมื่อกี้

ปรากฏว่าความทุกข์ที่มีมายาวนานเกิดจากการคิดถึงรสชาติของเธองั้นเหรอ?

“ฉินอันอัน เมื่อกี้คุณไม่ได้รู้สึกเคลิบเคลิ้มเลยเหรอ?” เขาดื่มน้ำแล้วใช้นิ้วเช็ดคราบน้ำบนริมฝีปากบางของเขาอย่างสง่างาม “คุณไม่ได้คบหาผู้ชายมาตลอดคงค่อนข้างเหงาเลยใช่ไหม? จากนี้ถ้าคุณต้องการ ผมช่วยคุณได้ฟรี ๆ นะ”

“ฟู่สือถิง! ไสหัวไปให้พ้นเลยนะ!” ฉินอันอันหนีลงจากรถราวกับถูกทำร้าย

หลังจากกระแทกประตูรถให้ปิด เธอก็ยกขาขึ้นเตะรถหรูของเขา!

ไมค์ “ให้ตายเถอะ! ฉินอันอัน! ทำไมเธอถึงไปอยู่ในรถของฟู่สือถิงล่ะ?! พวกเธอคงไม่ได้ทะเลาะกันอยู่ข้างในใช่ไหม? เธอเตะรถเขาไปเพื่ออะไร? เธอต้องเตะตัวเขาสิ!”

ฉินอันอัน “นายคิดว่าฉันไม่อยากเตะตัวเขาเหรอ? ในรถมันแคบมาก ง่ายอย่างที่พูดเสียที!”

อารมณ์ของฉินอันอันซับซ้อน

จิ้นซือเหนียนทำแบบนี้ ถึงแม้ช่วยเหลือเธอได้ แต่เขาก็ต้องเปิดเผยตัวเช่นกัน

เธอไม่อยากให้เขาเสียสละขนาดนี้

แต่เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว เธอทำได้เพียงยอมรับน้ำใจของเขาเท่านั้น

“ฉินอันอัน เธอทำอะไรในรถกับไอ้สารเลวฟู่สือถิงนั่น?” จู่ ๆ ไมค์ก็มองเธออย่างจริงจัง “ปากของเธอทำไมทั้งแดงทั้งบวม?! อย่างกับไปฉีดปากมาเลย!”

ฉินอันอันพูดไม่ออก

เธอล่ะอยากจะเอาเทปกาวมาปิดปากที่พูดจ้อไม่หยุดของเขาจริง ๆ!

......

บ้านเดิมตระกูลฟู่

หลังจากกลับมาจากโรงแรม แม่เฒ่าฟู่คอยปลอบใจเสิ่นอวี๋อยู่ตลอด

ภายในใจของเสิ่นอวี๋แตกสลายอย่างมาก แต่ไม่อยากให้คนอื่นหัวเราะเยาะ ดังนั้นเธอจึงรักษากิริยาภายนอกอยู่ตลอดเวลา