รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 350

อีกฝั่งของโทรศัพท์เงียบไปครู่หนึ่ง

เขาไม่คิดว่าเธอจะเอะอะโวยวายขนาดนี้

“ฉินอันอัน นั่นคือชีวิตหนึ่งเลยนะ!” เขาตะโกนอย่างดุเดือด “คุณเลือดเย็นขนาดนี้ได้ยังไง?!”

“ลูกของคุณกับเสิ่นอวี๋ไม่อยู่แล้วเหรอ?” ฉินอันอันสูดหายใจเข้าลึก ๆ ปรับมุมมองที่มีต่อเสิ่นอวี๋อย่างนับถือใจของอีกฝ่าย “ตอนนี้เสิ่นอวี๋กำลังหัวเราะเยาะอยู่หรือเปล่า? เธอเสียสละชีวิตลูกของตัวเองเพื่อให้ได้อยู่ในสถานการณ์นี้ เธอคู่ควรกับการเป็นผู้หญิงข้างกายคุณทีเดียว!”

เธอเล่นสำนวน

ไม่เพียงแต่จะหมายความว่าเสิ่นอวี๋จะโหดเหี้ยมเท่านั้น แต่ยังบอกเป็นนัยว่าเขาเป็นคนประเภทเดียวกันด้วย

ใบหน้าของฟู่สือถิงชาไปหมด “เธอมีเลือดออกเยอะมากและกำลังได้รับการช่วยชีวิต ถ้านี่คือแผนร้ายของเธอ เธอจะไม่ใช่แค่สูญเสียลูกไปเท่านั้น แต่ยังเอาชีวิตของตัวเองไปเสี่ยงด้วย คุณคิดว่าการคาดเดาของคุณฉลาดมากนักเหรอ?!”

ริมฝีปากของฉินอันอันขยับ แต่เธอพูดไม่ออก

“ฉินอันอัน ครั้งนี้ผมจะไม่เห็นใจคุณแล้ว!” เขาพูดจบทีละคำและวางสายโทรศัพท์ทันที

ฉินอันอันถือโทรศัพท์ด้วยใบหน้าซีดเซียว ความแข็งแกร่งทั้งหมดในร่างกายเธอพลันหมดลง

ไมค์มองเธอด้วยสีหน้ากังวล สิ่งที่เธอเพิ่งพูดดูเหมือนจะไม่ใช่แค่เรื่องเล็กน้อย “อันอัน เกิดอะไรขึ้น?”

ฉินอันอันรีบปรับอารมณ์อย่างรวดเร็ว “ไม่มีอะไร นายไปกินข้าวเถอะ!”

“เกิดอะไรขึ้น?! ฉันได้ยินหมดแล้ว เสิ่นอวี๋แท้ง หล่อนกล่าวหาว่าเธอเป็นคนทำให้หล่อนแท้งเหรอ? ผู้หญิงหน้าด้านคนนี้ ต้องจัดการสักหน่อยแล้ว!” ไมค์กำหมัดแน่น เขาอารมณ์ร้อนจนทนไม่ไหว

“นายไม่จำเป็นต้องจัดการหรอก เธอมีเลือดออกเยอะและกำลังได้รับการช่วยชีวิต” ฉินอันอันพูดด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง “ฉันเริ่มสงสัยว่าฉันผลักเธอล้มโดยที่ไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ จนทำให้เธอแท้งและมีเลือดออกหรือเปล่า...ไม่อย่างนั้นเธอจะลงทุนขนาดนี้เลยเหรอ”

คำพูดของเธอทำให้ไมค์ขมวดคิ้ว “ฟู่สือถิงกำลังพยายามสร้างปัญหาให้เธอหรือเปล่า?”

“ไม่ต้องห่วงฉัน ถึงเขาจะมาหาฉัน เขาก็คงไม่ยอมให้ฉันถูกฝังไปกับลูกของเขาจริง ๆ หรอก” ฉินอันอันพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

“เขายังไม่มีลูกด้วยซ้ำ จริง ๆ ก็ถือว่าเขายังเป็นคนไม่เต็มตัวเลย! ฉันเคยเรียนกฎหมายมา!” ไมค์โอ้อวด “แต่เขาอาจจะตอบโต้เธอด้วยเรื่องนี้”

“อืม นายไปกินข้าวได้แล้ว!”

“แต่ฉันเป็นห่วงเธอ”

“นายเป็นห่วงฉัน แล้วเขาจะไม่ตอบโต้ฉันเหรอ?” ฉินอันอันเดินออกจากโต๊ะแล้วผลักเขาออกจากประตูห้องทำงาน “ซื้อของกินกลับมาให้ฉันด้วยนะ ขอบคุณ”