รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 362

สรุปบท บทที่ 362: รอวันหย่า คุณสามีร้าย

อ่านสรุป บทที่ 362 จาก รอวันหย่า คุณสามีร้าย โดย เงียบสงัด

บทที่ บทที่ 362 คืออีกหนึ่งตอนเด่นในนิยายโรแมนติก รอวันหย่า คุณสามีร้าย ที่นักอ่านห้ามพลาด การดำเนินเรื่องในตอนนี้จะทำให้คุณเข้าใจตัวละครมากขึ้น พร้อมกับพลิกสถานการณ์ที่ไม่มีใครคาดคิด เขียนโดย เงียบสงัด อย่างเฉียบคมและลึกซึ้ง

ภายใต้แสงไฟสลัว เขาสวมเสื้อโอเวอร์โค้ทสีน้ำตาลอ่อนเด่นซึ่งสะดุดตาเป็นพิเศษ

โดยปกติ เขาจะสวมเสื้อผ้าสีเข้ม ดังนั้นพอจู่ ๆ เขาเปลี่ยนสไตล์ มันจึงดึงดูดความสนใจ

เพราะการปรากฏตัวของเขา บรรยากาศในลานหน้าบ้านจึงเปลี่ยนไปทันที

หลีเสี่ยวเถียนเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน สองมือกำหมัดแน่น คิดจะเข้าไปทุบเฮ่อจุ่นจือในวินาทีถัดไป

เห็นได้ชัดว่าเฮ่อจุ่นจือพาฟู่สือถิงมา

หลังจากฉินอันอันมองเห็นฟู่สือถิงแล้ว เธอถอนสายตากลับมาอย่างรวดเร็ว

ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ยังแจ่มชัดอยู่ในใจ

วันนี้ในบ้านมีคนมากมาย เธอเชื่อว่าเขาไม่กล้าทำอะไรซี้ซั้ว

ตอนนี้เขาวางตัวเองอยู่ในตำแหน่งเจ้าหนี้และเธอคือลูกหนี้

ดังนั้นถึงเธอไม่ได้เชิญเขา แต่เขาก็ยังหน้าด้านมาอยู่ดี

หลังจากทั้งสองเดินเข้ามาจากประตูทางเข้าลานหน้าบ้านแล้ว หลีเสี่ยวเถียนเอื้อมไปบิดแขนเฮ่อจุ่นจือ

เฮ่อจุ่นจือยักไหล่ ไม่รู้จะทำหน้าอย่างไรดี

สีหน้าของเขากำลังบอกว่า ‘กล่าวหากันแล้ว! ผมไม่ได้พาเขามา!’

หลีเสี่ยวเถียนผลักเขาไปทางฉินอันอันให้เขาอธิบายขอโทษกับฉินอันอัน!

เขาก้าวเท้าเดินไปหาทางฉินอันอัน

“อันอัน เอ่อ...เล็บของคุณสวยจังเลย! แบบเดียวกันกับเสี่ยวเถียนใช่ไหม?” เฮ่อจุ่นจือยิ้มขอโทษพร้อมกับจ้องมองเล็บของเธอ

ด้านข้าง โจวจื่ออี้จัดตำแหน่งให้ฟู่สือถิง

หลังจากที่นั่งลงแล้ว พอได้ยินคำพูดของเฮ่อจุ่นจือ เขาก็มองไปที่มือของฉินอันอัน

ภายใต้แสงสีส้ม เล็บของเธอเหมือนดวงตาแมว ใสดุจคริสตัล เปล่งแสงลึกลับและน่ากลัว

หลังจากที่เฮ่อจุ่นจือพูดประโยคข้างต้นเพื่อบรรเทาความกระอักกระอ่วนใจแล้ว เขาก็โน้มตัวไปที่หูของฉินอันอันแล้วกระซิบว่า “ผมไม่ได้พาเขามาจริง ๆ ผมแค่พูดว่าจะมาหาคุณที่นี่ พอเขาได้ยินแล้วก็ยืนกรานจะมาด้วยให้ได้...”

ฉินอันอัน “ฉันไม่ตำหนิคุณหรอกค่ะ”

เธอแบกรับความกดดันอันยิ่งใหญ่และพูดกับฟู่สือถิงว่า “ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ”

เธอไม่อยากเจอเขา เด็กทั้งสองคนก็ไม่อยากเจอเขาเหมือนกัน

หลังจากเขาปรากฏตัว เด็กสองคนกำหมัดเล็ก ๆ ไว้แน่น และไม่ยอมกินอะไรเลย

หลังจากที่เธอออกปากไล่แขก สายตาของทุกคนก็เบนไปที่ใบหน้าของฟู่สือถิง

ขอแค่เขาเห็นแก่หน้าตัวเองสักหน่อย เขาก็น่าจะลุกขึ้นทันทีแล้วหันหลังจากไป

ทว่า เขาไม่มีความคิดเช่นนั้น

“ผมก็ไม่ต้องการให้คุณต้อนรับ” ฟู่สือถิงนั่งบนเก้าอี้นิ่งไม่ขยับและพูดด้วยเสียงทุ้มลึก “ชีวิตคนเราไม่มีอะไรได้ดั่งใจทุกอย่างหรอก ย่อมมีสิ่งที่คุณไม่อยากทำแต่ต้องทำ แม้นไม่อยากเจอที่คนที่เกลียดแต่ก็ต้องเจอแน่นอน”

ทุกคนอึ้งไป

‘เขากำลังสอนทุกคนอยู่งั้นเหรอ?’

ไมค์ได้ยินแล้วอยากจะยกตะแกรงขึ้นฟาด

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รอวันหย่า คุณสามีร้าย