รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 367

ตอนที่เธอปิดไฟ เขาเห็นน้ำตาของเธอไหลลงมาจากหางตา

ถึงแม้เขาจะพึงพอใจทางร่างกาย แต่ในใจกลับรู้สึกหดหู่

การที่เธอไม่ร้องเอะอะโวยวายแบบนี้ กลับทำให้เขาไม่สบายใจ

ในห้องนั้นมืดสนิท มีเพียงแค่แสงสลัวจากไฟถนนที่ชั้นล่างส่องผ่านเข้ามา

เขามองแผ่นหลังของเธอแล้วขมวดคิ้วแน่นขึ้นเรื่อย ๆ

ร่างกายต้องการเข้าใกล้เธอตามสัญชาตญาณ ไม่ใช่อยู่ห่างกันแบบนี้

เขาขยับเข้าหาเธอ เหยียดแขนยาวออกแล้วดึงเธอเข้ามาในอ้อมแขน

วินาทีที่เธอสัมผัสอุณหภูมิร่างกายเขา เธอก็ผลักเขาออกสุดกำลัง!

“ปล่อยฉันนะ!” เธอตะโกนเสียงแหบแห้ง

“ไม่ปล่อย” แขนของเขากระชับกอดเธอแน่น วางคางบนไหล่เรียบเนียนของเธอ พร้อมกับสูดกลิ่นหอมบนตัวเธอ “คืนนี้ผมไม่กลับ”

เธอรู้สึกเหมือนตัวเองถูกมัดด้วยเชือกไพล่หลังรั้งคอ ขยับตัวไม่ได้

เขาไม่อ่อนโยนเลยสักนิด แต่ก็ไม่ได้หยาบคายเหมือนครั้งก่อน

ไม่ว่าเขาจะมาหรือไป เขาเคยร้องขอความเห็นจากเธอเมื่อไหร่?

ความคิดเห็นของเธอ มีประโยชน์อะไรกับเขาอีก?

เขาไม่ต้องพูดเลย!

ถึงยังไงเขาก็จะทำอย่างที่เขาต้องการ!

……

วันรุ่งขึ้น

ฉินอันอันตื่นนอนตอนเจ็ดโมงเช้าตามปกติในวันทำงาน

ตอนที่เธอตื่นขึ้น ชายหนุ่มบนเตียงเพียงแค่ลืมตาเหลือบมองเธอ จากนั้นก็พลิกตัวหลับต่อ

เธอรีบแต่งตัวแล้วออกมาจากห้อง

เด็กทั้งสองคนตื่นแล้ว

เสี่ยวหานถือหวีอยู่และกำลังหวีผมให้น้องสาว

ฉินอันอันรู้สึกเจ็บปวดเมื่อคิดถึงเสียงร้องตะโกนของพวกเด็ก ๆ เมื่อคืนนี้