รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 390

ฉ่า!

อ่างน้ำเย็นเทลงบนร่างของฉินอันอัน!

เธอฟื้นจากการสลบแล้ว!

บาดแผลบนศีรษะของเธอดึงเส้นประสาททั้งหมดในร่างกาย ทำให้เธอหายใจแผ่วเบา

“ยังไม่ตาย” บอดี้การ์ดที่สาดน้ำขว้างอ่างออกไปแล้วพูดติดตลกว่า “คิดว่าตัวเองเหมือนในละครเหรอ แค่ชนนิดหน่อยก็ตายแล้ว? หึ! ตายง่ายขนาดนั้นเลย?!”

“เราจะทำยังไงต่อไปดี? ผู้หญิงคนนี้พูดจาแข็งกร้าวเกินไป ถ้าไม่ใช้มาตรการรุนแรง เกรงว่าเธอจะไม่พูด”

บอดี้การ์ดอีกคนพยักหน้า

ฉินอันอันกัดฟันและมองพวกเขาด้วยสายตาเย็นชา

ความกลัวทั้งหมดที่อยู่ในใจกลายเป็นความเกลียดชัง

ยิ่งฟู่สือถิงทำกับเธอแบบนี้มากเท่าไหร่ โอกาสที่เธอจะพูดออกมาก็จะน้อยลงมากเท่านั้น!

แม้ว่าคนของเขาจะลอกหนังคว้านเนื้อของเธอก็ตาม!

แม้ว่าเธอจะตาย เธอก็ไม่มีวันเล่าเรื่องลูกสองคนให้ฟัง!

ส่งเด็กสองคนไปสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า ดีกว่ามีพ่อเป็นปีศาจ!

บอดี้การ์ดทั้งสองคนปรึกษากันอย่างเงียบ ๆ ที่ด้านข้าง จากนั้น หนึ่งในนั้นก็เดินมาหาเธอและจับมือเธอไว้แล้วลากเธอไปข้างหน้าอย่างโหดเหี้ยม

“คุณฉิน อย่าคิดสั้นเลย...คุณสวยขนาดนี้ สามารถหาผู้ชายรวยหน้าตาได้...ไม่จำเป็นต้องทำให้ตัวเองเลวร้ายยิ่งกว่าความตายเพียงเพราะการเดิมพันหรอก...คุณพูดอะไรกับแม่เฒ่าฟู่ของเรากันแน่ แค่คุณบอกเรา เราก็จะปล่อยคุณไป!” บอดี้การ์ดขู่

ฉินอันอันรู้สึกวิงเวียนศีรษะ ภาพตรงหน้าเกิดภาพซ้อน

แม้ว่าการปะทะเมื่อสักครู่จะไม่ได้เป็นการฆ่าเธอ แต่มันก็ทำให้เธอได้รับบาดเจ็บสาหัส

เธอไม่กลัวความตายด้วยซ้ำ แล้วเธอจะกลัวการข่มขู่ของพวกเขาได้อย่างไร

เมื่อเห็นว่าใบหน้าของเธอเย็นชาราวกับน้ำค้างแข็ง ดวงตาลดลงเล็กน้อย และไม่ตอบสนองต่อการข่มขู่เลย บอดี้การ์ดก็กัดฟัน

ผู้หญิงคนนี้ไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา!

......

ฟู่สือถิงเข้าไปในห้องใต้ดินและรีบเดินไปหาบอดี้การ์ดทั้งสอง

“ฉินอันอันอยู่ไหน?!”

ลูกกระเดือกของเขากลิ้งไปมา อารมณ์ที่ซับซ้อนก็แวบขึ้นมาในดวงตาของเขา

‘ไม่รู้ว่าเธอถูกโยนเข้าไปในนั้นนานแค่ไหนแล้ว!’

‘ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอเป็นยังไงบ้าง!’

......

เขาไม่ยอมรับว่าตัวเองเสียใจ แต่เขากลับคิดถึงเธอจนแทบบ้าอีกแล้ว!

คิดถึงเสียงและรอยยิ้มของเธอ อุณหภูมิร่างกายอันอบอุ่นของเธอ และมือเล็ก ๆ ที่อ่อนนุ่มของเธอ...

บอดี้การ์ดสองคนจับร่างของฉินอันอันแล้วลากเธอไปหาเขา

“คุณฟู่! เธอหมดสติไปเพราะหนาว! แต่เธอยังไม่ตาย! เธอยังหายใจอยู่!” บอดี้การ์ดพูด!

ดวงตาที่คมชัดเหมือนหมึกของฟู่สือถิงมองไปที่ผมและเสื้อผ้าของเธอที่แข็งไปหมดแล้ว!

แม้แต่เลือดบนหน้าผากของเธอก็แข็งตัว!

ใบหน้าซีดเผือดของเธอตรงกันข้ามกับคราบเลือดสีแดงสดที่เกรอะกรังอยู่