รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 417

เซิ่งเป่ยยืนเล่าสถานการณ์ให้เขาฟังอยู่ข้างเตียง

หลังจากได้ยิน ใบหน้าของเขายังคงสงบนิ่ง

‘ก็จริง’

‘เขากล้าตาย ยังมีอะไรที่เขายังปล่อยวางไม่ได้อีก?’

‘ถ้าเขาตาย ก็มีคนมาช่วยเธอดูแลอิ๋นอิ๋นอยู่แล้ว’

หลังจากนั้นไม่นาน หมอก็เข้ามาตรวจร่างกายแล้วพูดว่า “คุณฟู่ ร่างกายของคุณอ่อนแอมาก คุณต้องเข้าอยู่รักษาตัวที่โรงพยาบาล ช่วงนี้หากคุณรู้สึกไม่สบาย คุณสามารถบอกผมได้ตลอดเวลาเลยนะครับ”

ฟู่สือถิงหลับตาลง

เซิ่งเป่ยเรียกหมอออกไปคุยข้างนอก

“เขาพ้นขีดอันตรายแล้วใช่ไหมครับ?” เซิ่งเป่ยถาม

หมอ “ถ้าเขาให้ความร่วมมือในการรักษาก็ไม่น่าจะมีอะไร แต่สภาพจิตใจของเขาไม่แข็งแรงซึ่งเป็นอันตรายต่อการฟื้นตัวของเขา”

เซิ่งเป่ยเม้มริมฝีปากแล้วพยักหน้า “ผมจะลองหาทางดูครับ”

กว่าหนึ่งชั่วโมงต่อมา เซิ่งเป่ยพาอิ๋นอิ๋นไปโรงพยาบาล

“อิ๋นอิ๋น พี่ของเธอได้รับบาดเจ็บสาหัส เธอไปปลอบเขาหน่อย ตกลงไหม?”

อิ๋นอิ๋นกระพริบตาและขมวดคิ้ว “ทำไมเขาถึงได้รับบาดเจ็บคะ?”

“...มันเป็นอาการบาดเจ็บทางจิตใจ!”

“บาดเจ็บทางจิตใจคืออะไรคะ?”

“ก็คือ...เขาทะเลาะกับฉินอันอันอย่างรุนแรง” เซิ่งเป่ยบอกเธอด้วยอุปมาที่เข้าใจง่าย “ผลก็คือ เขาไม่อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป เขาแค่อยากตาย สิ่งที่เธอต้องทำคืออย่าปล่อยให้เขาตาย”

อิ๋นอิ๋นสีหน้าบูดบึ้ง “ทำไมไม่โทรตามอันอันล่ะคะ? ฉันกลัวว่าเขาจะไม่ฟังฉัน”

เซิ่งเป่ย “พวกเขาทะเลาะกัน เขาไม่อยากเจอฉินอันอัน ต่อไปเธอก็อย่าไปหาฉินอันอันอีก ทั้งสองคนทะเลาะกันครั้งนี้ เป็นการตัดขาดความสัมพันธ์กันโดยสิ้นเชิง!”

อิ๋นอิ๋น “งั้นฉันก็ไปหารุ่ยลากับเสี่ยวหานไม่ได้แล้วน่ะสิ?”

เซิ่งเป่ย “พี่ชายของเธอกำลังจะตาย เธอยังสนใจเรื่องอื่นอีกเหรอ?”

อิ๋นอิ๋นอุทาน อ้าว “แล้วฉันต้องทำยังไงถึงจะไม่ให้เขาตายคะ? พี่เซิ่งเป่ยช่วยสอนฉันหน่อยสิ!”

เซิ่งเป่ยสูดหายใจ “เธอแค่อยู่ข้าง ๆ เขาและจ้องมองเขาเท่านั้น”