รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 424

เมื่อบอดี้การ์ดเฝ้ายามที่ประตูมองเห็นฉินอันอันแล้ว พวกเขาต่างก็คิดว่าตัวเองตาลาย

หลังจากที่สร้างปัญหาให้ฟู่สือถิงแล้ว เธอยังกล้าโผล่หน้ามาอีกเหรอ?

ก่อนหน้านี้ถ้าบอดี้การ์ดเห็นเธอมา เขาจะเปิดประตูให้เลยในทันที

แต่ตอนนี้บอดี้การ์ดไม่เปิดประตูให้เธออีกแล้ว เขาโทรไปห้องนั่งเล่นที่อยู่ชั้นหนึ่ง

ป้าจางรับสาย

“ฉินอันอันมาครับ ยืนอยู่นอกประตูลานบ้าน” บอดี้การ์ดพูด

ป้าจางตกตะลึง “โอ้ ฉันจะรีบออกไปดูเดี๋ยวนี้เลย”

เมื่อวางสายแล้ว ป้าจางก็รีบก้าวเท้าเดินไปทางประตู

ก่อนหน้านี้ท้องฟ้าไม่มีเมฆ ตอนนี้กลับมีเมฆครึ้มปรากฏขึ้น

ป้าจางไม่ได้ให้ฉินอันอันเข้ามา แต่เธอเดินออกไปที่นอกประตูลานบ้าน

“อันอัน” ป้าจางพูดด้วยสีหน้าจริงจัง “คุณมาพบคุณผู้ชายเหรอคะ?”

ป้าจางรู้ว่าฉินอันอันเป็นคนทำให้ฟู่สือถิงบาดเจ็บ ดังนั้นป้าจางไม่มีทางที่จะคิดถึงความรู้สึกเก่า ๆ ที่มีต่อเธอได้ ฟู่สือถิงเกือบตายจากการบาดเจ็บครั้งนี้ เขาไม่อยากเจอเธอแน่นอน

ฉินอันอันพยักหน้า “เขาอยู่บ้านไหมคะ?”

“อยู่ค่ะ หลังจากออกจากโรงพยาบาล เขาพักฟื้นอยู่ที่บ้านมาตลอด” ป้าจางตอบ “คุณหมอให้เขาพักอยู่ที่บ้านอย่างน้อยหนึ่งเดือนค่ะ”

หลังจากที่ฉินอันอันคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก็พูดตามความจริงว่า “ฉันมีเรื่องอยากพบกับเขาค่ะ”

ป้าจาง “อันอัน คุณมีเรื่องอะไรถึงอยากเจอเขา? ตอนนี้เขาอยู่ในสภาพที่จำเป็นต้องพักผ่อน คุณหมอกำชับดิฉันซ้ำแล้วซ้ำอีกว่า ถ้าไม่มีเรื่องจำเป็นอะไร ก็อย่าได้รบกวนเขา”

ฉินอันอันเข้าใจว่าป้าจางหมายความว่าอะไร

ตอนนี้เขาต้องพักผ่อนจริง ๆ

“อันอัน ขอโทษด้วยนะคะ ไม่ใช่ดิฉันไม่ยอมให้คุณเข้าไปแล้วก็ไม่ใช่ว่าไม่ยอมให้คุณเจอเขา…ถึงดิฉันไปแจ้งเขา เขาเองก็ไม่อยากเจอคุณ” ป้าจางเห็นประกายความผิดหวังฉายแวบขึ้นมาในดวงตาฉินอันอัน จึงอธิบายอย่างอดทน

ฉินอันอันพยักหน้าและพูดอย่างสงบ “ฉันไม่โทษป้าจางหรอกค่ะ”

เห็นเธอเป็นแบบนี้ ป้าจางใจอ่อนทันที “งั้นคุณรอตรงนี้นะคะ ดิฉันจะไปถามเขาเดี๋ยวนี้แหละ”

“ไม่ต้องหรอกค่ะ ให้เขาพักผ่อนเถอะ!” ฉินอันอันใจเย็นลงแล้ว

อาการขณะนี้ของฟู่สือถิง ไม่เหมาะที่จะได้รับการกระตุ้นใด ๆ เลยจริง ๆ

เหตุผลหลักที่เธอไม่อยากรับร่มมาเพราะไม่อยากเอามาคืน

วันนี้เธอตื่นเต้นกับข่าวการตั้งครรภ์ถึงได้รีบมาที่นี่

หลังจากสิ่งที่เกิดขึ้นครั้งที่แล้ว ดูเหมือนว่าพวกเขาสองคนไม่จำเป็นต้องติดต่อกันอีกต่อไป

บางทีเขาอาจจะไม่ได้สนใจเลยด้วยซ้ำว่าเธอท้องหรือไม่

เขาคงจะยอมแพ้จากเธอโดยสมบูรณ์แล้ว

ฉินอันอันเร่งความเร็วฝีเท้าและจากไปกลางสายฝน

ป้าจางถือร่มแล้วเดินกลับมาอย่างผิดหวัง

บนชั้นสองระเบียงคฤหาสน์

ร่างสูงของฟู่สือถิงยืนอยู่และมองดูร่างของฉินอันอันที่เดินไกลออกไปด้วยดวงตาลึกล้ำ

‘เธอมาทำอะไร?’

หลังจากคำถามนี้โผล่พรวดขึ้นในใจ หัวใจของเขาก็เจ็บปวดทันที