รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 426

เธอยังคงไม่วางใจเรื่องเด็กในท้องของเธอ

เธอต้องแน่ใจก่อนว่าเด็กแข็งแรงหรือไม่? เธอถึงจะชดใช้ให้เขาได้

ไม่ว่าจะสายเกินไปหรือไม่ก็ตาม อย่างน้อยในใจของเธอก็รู้สึกดีขึ้นมาบ้างแล้ว

เธอสวมเสื้อคลุมแล้วออกไปพร้อมกับร่ม

หลังจากเดินออกมาชุมชนประมาณสามนาที ก็มีร้านขายยา

เธอซื้อกรดโฟลิกใส่ไว้กระเป๋าแล้วกางร่มเดินฝ่าฝน

ถึงแม้ฝนจะตกหนัก แต่ไม่หนาวมาก

ถึงฤดูใบไม้ผลิแล้ว

ฤดูใบไม้ผลิเป็นฤดูกาลที่ทุกสรรพสิ่งจะฟื้นคืนชีวิตกลับมาใหม่ รวมทั้งเป็นฤดูกาลที่เต็มไปด้วยความหวังเช่นกัน

เธอหวังเหลือเกินว่าลูกในท้องจะแข็งแรงเหมือนรุ่ยลาและเสี่ยวหาน

ขอเพียงเขาแข็งแรง เธอจะให้กำเนิดเขา

ฟู่สือถิงจะคิดอย่างไร ไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว

เมื่อเปียกปอนสายฝนในตอนเย็น ก็ทำให้เธอได้ครุ่นคิดหลายอย่าง

ชีวิตของเธอและเขา ท้ายที่สุดคือเส้นขนานสองเส้น

เธอควรใช้ชีวิตของตัวเองให้ดี ไม่ทำในสิ่งที่ต้องละอายใจต่อตัวเองก็พอ

เมื่อกลับถึงบ้าน เธอเก็บร่มและวางไว้ด้านนอกประตู ยังไม่ทันก้าวเท้าเข้าประตู เธอกลับได้ยินเสียงดังมาจากห้องนั่งเล่น

“คุณกำลังบีบคอผมอยู่!” น้ำเสียงฉุนเฉียวของโจวจื่ออี้ดังลอดออกมา

ไมค์ “ให้ตายเถอะเบาหน่อยสิ! อย่าปลุกอันอันตื่น!”

โจวจื่ออี้หายใจออกหนักหน่วง “คุณพาผมมาที่นี่ทำไม? รีบส่งผมกลับบ้านเลย!”

ไมค์นั่งบนโซฟาแล้วเกาหัว “ผมดื่มเหล้าไป แล้วจะส่งคุณกลับได้ยังไง? คืนนี้คุณนอนที่นี่แก้ขัดไปก่อนเถอะ!”

“คุณจะให้ผมนอนที่โซฟาเหรอ?!”

“นอนโซฟาแล้วยังไง? มีโซฟาให้นอนก็ดีแล้ว! ยังรังเกียจอีก! งั้นคุณอยากไปนอนห้องผมไหมล่ะ?”