รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 440

คำตอบของเขาทำให้เซิ่งเป่ยประหลาดใจ

“นายทำใจได้แล้วเหรอ?” เซิ่งเป่ยแซว “นายควรทำใจได้ตั้งนานแล้ว นายรู้ไหมว่าเธอพูดอะไรกับจื่ออี้? เธอบอกว่าเสื้อกันหนาวสีขาวตัวนั้นที่นายคืนให้เธอ เธออยากใส่ตอนไหนก็ได้ เธอพูดไม่มีผิด แต่เธอบอกว่ามาที่นี่เธออาจจะใส่เสื้อกันหนาวตัวนั้นไปออกเดทในอนาคต”

นิ้วของฟู่สือถิงที่จับตะเกียบเปลี่ยนเป็นสีขาว

“นายคิดว่าฉันจะสนใจเหรอ?”

เซิ่งเป่ย “ฉันอยากให้นายลืมเธอเสีย”

“แล้วนายพูดเรื่องเธอให้ฉันฟังทำไม?” สายตาเย็นชาของเขาจ้องไปที่ใบหน้าของเซิ่งเป่ย “ไม่ต้องพูดเรื่องอะไรที่เกี่ยวกับเธออีก ฉันไม่สนใจ”

“งั้นก็ดีแล้ว! ตอนแรกฉันก็กังวลว่าแผลเป็นของนายจะยังเจ็บอยู่” เซิ่งเป่ยถอนหายใจด้วยความโล่งอก “เสียดายที่นายดื่มไม่ได้ งั้นฉันดื่มคนเดียวก็แล้วกัน”

เขาเดินไปที่บาร์เล็ก ๆ และหยิบไวน์แดงมาหนึ่งขวด

ฟู่สือถิงทานอาหารเสร็จอย่างรวดเร็ว พลันวางชามและตะเกียบลงแล้วออกจากห้องรับประทานอาหารทันที

เซิงเป่ยถือแก้วไวน์ด้วยสีหน้าไม่พอใจ “อ้าว! ทำไมไม่อยู่คุยกับฉันซักพักก่อนล่ะ?! กินคนเดียว น่าเบื่อจะตาย!”

ฟู่สือถิงเดินไปที่ห้องของอิ๋นอิ๋น

เมื่อคืนเขาไม่ได้นอน วันนี้ก็นอนจนถึงบ่ายกว่าจะตื่น

หลังจากตื่นนอน เขาก็ได้ยินป้าจางพูดว่าวันนี้อิ๋นอิ๋นอารมณ์ไม่ดี ไม่ไปเรียน และไม่ค่อยกินข้าว

เขาไปที่ห้องของเธอเพื่อดูอาการ

ตอนนั้นเธอกำลังหลับอยู่ เขาจึงถามไม่ได้ว่าทำไมเธอถึงอารมณ์ไม่ดี

ตอนนี้เป็นเวลาอาหารเย็นและก็เริ่มมืดแล้วจึงไม่เหมาะที่จะนอนต่อ

ถ้านอนต่อ อาจจะตื่นขึ้นมากลางดึกได้

เขาเปิดประตูห้องของอิ๋นอิ๋น

ดวงตาของอิ๋นอิ๋นเปิดอยู่

นัยน์ตากลมดำเป็นประกายของเธอกำลังมองไปยังสถานที่แห่งหนึ่งโดยไม่ได้เพ่งความสนใจ