รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 450

ในความเป็นจริงแล้ว ไม่มีใครบังคับให้เขาดื่ม

หลังจากที่เขาดื่มไวน์หมดไปหนึ่งขวด เซิ่งเป่ยก็มองเขา “แผลของนายหายดีแล้วเหรอ? หมอบอกให้นายงดดื่มแอลกอฮอล์สามเดือนไม่ใช่รึไง? นี่ยังไม่ถึงสามเดือนเลยนี่?”

เมื่อได้ยินสิ่งนี้ เฮ่อจุ่นจือก็เดินเข้ามาพร้อมเหยือกน้ำผลไม้ทันที

“พี่สือถิง ดื่มน้ำผลไม้หน่อยสิ!” เฮ่อจุ่นจือย้ายขวดไวน์ทั้งหมดที่อยู่ตรงหน้าเขา “ในครัว มีอาหารเย็น พวกพี่ไปกินไหม?”

เซิ่งเป่ยดื่มไวน์จนหมดขวด จากนั้นก็จูงฟู่สือถิงไปที่ห้องครัว

หลังจากที่ทั้งสองไปที่ห้องครัว บรรยากาศในห้องนั่งเล่นก็กลับมาครึกครื้นอีกครั้ง

เซิ่งเป่ยรินน้ำผลไม้ให้ฟู่สือถิงหนึ่งแก้ว

“ถ้าฉันรู้ว่ามันจะน่าอายขนาดนี้ ฉันคงไม่ชวนนายมาที่นี่หรอก” เซิ่งเป่ยพูดพลางยิ้มเจื่อน ๆ “หรือจะให้ฉันส่งนายกลับดี!”

เฮ่อจุ่นจือยืนอยู่ข้างพวกเขาแล้วพูดว่า “พี่สองคนเมาแล้วขับรถไม่ได้ วันนี้ผมจ้างรถพยาบาลมาด้วย หรือจะให้รถพยาบาลไปส่งพวกพี่ดี?”

เซิ่งเป่ยเงียบ

ฟู่สือถิงตกตะลึง

“เอ่อ... ถ้าไม่อยากกลับนอนที่นี่ก็ได้ครับ ผมจองวิลล่าไว้แปดหลัง ห้องพักก็น่าจะพอ” เฮ่อจุ่นจือเปลี่ยนใจทันทีเมื่อเห็นใบหน้าที่ตกตะลึงของพวกเขา

เซิ่งเป่ยถามด้วยความสับสน “นายจ้างรถพยาบาลมาทำไม?”

“...ฉินอันอันไม่กินข้าวมื้อเที่ยง เสี่ยวเถียนเป็นคนช่วยพยุงเธอขึ้นไปชั้นบน ผมกลัวว่าเธอจะเป็นลมจึงเรียกรถพยาบาลมาครับ” เฮ่อจุ่นจืออธิบาย “โรงพยาบาลแถวนี้ที่ใกล้ที่สุดก็อยู่ห่างออกไปกว่าสิบกิโลเมตร”

เซิ่งเป่ยยิ่งสับสนมากขึ้น “แล้วทำไมเธอไม่กินล่ะ?”

“ผมไม่รู้! เสี่ยวเถียนไม่ยอมให้ผมถาม เธอบอกว่าผมเป็นพวกเดียวกับพี่สือถิง... ไม่ใช่ว่าเสี่ยวเถียนมีปัญหากับพี่สือถิงนะ เธอแค่ปกป้องฉินอันอันมากเกินไป ยังไงผมก็เข้าใจได้ถึงมิตรภาพที่พวกเธอมีให้กันมานานหลายปี…” เฮ่อจุ่นจือกล่าวและแอบชำเลืองมองฟู่สือถิง

ฟู่สือถิงดื่มไวน์จนหน้าแดงเล็กน้อย

สติของเขาเลือนลาง “เธอกินข้าวเย็นหรือเปล่า?”

เฮ่อจุ่นจือ “น่าจะกินแล้วแหละ! เสี่ยวเถียนขับรถไปซื้อบะหมี่มาให้เธอถุงนึง ผมเห็นตอนที่เธอลงมาชั้นล่าง เธอดูอารมณ์ดีขึ้น เธอก็คงกินแล้ว”

เซิ่งเป่ย “มันขึ้นอยู่กับว่าพี่สือถิงอยากกลับไหม ถ้าเขากลับ ฉันก็จะกลับ ถ้าเขาไม่กลับ ฉันจะดื่มกับนาย”

ฟู่สือถิงสีหน้ามืดมน “พวกนายดื่มกันไปเถอะ!”

หลังจากพูดจบเขาก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินไปที่บันได

เฮ่อจุ่นจือรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติจึงเดินตามเขาไปทันที “พี่สือถิง พี่อยากพักผ่อนเหรอ?”

เขาพยักหน้ารับ

“ถ้าอย่างนั้น ผมจะพาพี่ไปที่ห้องพักตึกถัดไป” เฮ่อจุ่นจือจับแขนของเขาและต้องการจะพาเขาออกไปนอกประตู

เพราะห้องพักทุกห้องในวิลล่านี้ได้จัดสรรไว้หมดแล้ว

คิ้วเข้มของฟู่สือถิงขมวดทันที “นายไม่ต้องสนใจฉันหรอก”

เฮ่อจุ่นจือได้แต่ตกตะลึง