รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 482

ที่เอสทีกรุ๊ป

โทรศัพท์มือถือของฟู่สือถิงดังขึ้น

เขารับสาย

“ประธานฟู่ครับ วันนี้คุณอิ๋นอิ๋นพาฉินจือหานไปเข้าร่วมการแข่งขันรายการเด็กแห่งชาติครับ” เสียงบอดี้การ์ดของอิ๋นอิ๋นดังมาจากปลายสาย

ฟู่สือถิงขมวดคิ้วด้วยสีหน้าประหลาดใจ “นายกำลังพูดเรื่องอะไร?”

บอดี้การ์ดพูดซ้ำอีกรอบ จากนั้นอธิบายว่า “คุณอิ๋นอิ๋นไม่ยอมให้ผมบอกคุณครับ”

“แล้วทำไมนายถึงมาบอกฉันเอาตอนนี้?” ฟู่สือถิงลูบระหว่างคิ้ว ลางสังหรณ์ไม่ดีเกิดขึ้นในใจ

บอดี้การ์ด “เมื่อครู่นี้ฉินจือหานคว้าแชมป์ได้ คุณอิ๋นอิ๋นเลยวิ่งขึ้นไปบนเวทีอยางมีความสุขมาก ผลคือคนอื่น ๆ จำเธอได้ครับ เหตุการณ์อยู่เหนือการควบคุมไปพักหนึ่ง ถึงแม้ว่าคุณอิ๋นอิ๋นจะไม่ได้รับบาดเจ็บ แต่เธอต้องตกใจมากแน่นอน”

เมื่อฟู่สือถิงได้ยินเรื่องราวอันแปลกประหลาดนี้ก็รู้สึกเหมือนเป็นเพียงเรื่องที่แต่งขึ้น

ทำไมอิ๋นอิ๋นถึงได้พาฉินจือหานไปเข้าร่วมการแข่งขันรายการสำหรับเด็ก?

ฉินจือหานมีนิสัยชอบเก็บตัว ไม่ชอบเจอคนแปลกหน้า พูดตามหลักการแล้วเขาไม่ควรเต็มใจที่เข้าร่วมการแข่งขันถึงจะถูก แต่ว่าเขาถูกเกลี้ยกล่อมได้ยังไง?”

“ส่งโลเคชั่นมาให้ฉัน!” ฟู่สือถิงพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำจบก็วางสายไป

......

สวนสาธารณะใกล้พิพิธภัณฑ์วิทยาศาสตร์และเทคโนโลยี

ฉินจือหานเดินจนเหนื่อยแล้ว นั่งลงบนม้านั่งริมถนน

อิ๋นอิ๋นกอดถ้วยรางวัลทองคำของเขาแล้วนั่งลงข้าง ๆ

“เสี่ยวหาน ฉันขอโทษ” อิ๋นอิ๋นมองเขาด้วยสีหน้าขอโทษ “ฉันอยากให้นายเข้าชั้นเรียนอัจฉริยะ ถึงให้นายเข้าแข่งขัน”

เสี่ยวหานมองเธอด้วยความโกรธ “ทำไมถึงอยากให้เข้าชั้นเรียนอัจฉริยะล่ะ?”

“คุณครูของฉันบอกว่าคนของชั้นเรียนอัจฉริยะล้วนแต่เป็นคนฉลาดอันดับต้น ๆ ฉันคิดว่านายจะมีความสุขมากขึ้นถ้าได้เข้าเรียนที่นั่น” อิ๋นอิ๋นพูดหลักการของตัวเองให้เขาฟัง “เพราะว่ามีคนแบบนายอยู่ที่นั่นไงล่ะ ถ้ามีสถานที่ที่เต็มไปด้วยคนที่เหมือนฉัน ฉันจะมีความสุขมากแน่นอน”

เดิมเสี่ยวหานอยากโต้แย้งเธอ ทว่าเมื่อเห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความปรารถนาของเธอ ในใจรู้สึกขัดแย้งอย่างมาก

เขาไม่อยากตำหนิเธอ แต่ก็กลัวว่าเธอจะทำแบบนี้อีก