รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 502

ที่ประตูคฤหาสน์ อิ๋นอิ๋นและรุ่ยลาเดินออกจากห้องนั่งเล่น

ฟู่สือถิงเหลือบมองร่างของพวกเธอและเดินไปหาทันที

“อิ๋นอิ๋น รุ่ยลาจะไปโรงเรียนแล้ว พี่จะพาเธอกลับบ้านก่อน” เขาเดินไปหาอิ๋นอิ๋นแล้วพูด

อิ๋นอิ๋นพยักหน้าและกระซิบ “พี่คะ ฉันขอโทษรุ่ยลาแล้ว พี่ก็ต้องขอโทษรุ่ยลาด้วย”

รุ่ยลาเลิกคิ้ว แต่ปากเล็ก ๆ ของเธอกลับเม้ม

ฟู่สือถิงคุกเข่าลงมองดูใบหน้าเล็ก ๆ ของรุ่ยลาที่ดูเหมือนฉินอันอันแล้วพูดเบา ๆ “รุ่ยลา ฉันขอโทษนะ เมื่อคืนฉันไม่ใช่แค่มาสายเท่านั้น ฉันยังทำให้เธอเสียใจอีกด้วย ฉันอยากจะอธิบายเหตุผลกับแม่ของเธอนะ”

เมื่อพูดถึงจุดนี้เขาก็ถามว่า “เธอรู้ไหมว่าแม่ของเธอไปไหน?”

เมื่อสักครู่นี้เขาถามบอดี้การ์ดของฉินอันอันแล้ว แต่บอดี้การ์ดปากแข็งไม่ยอมบอกอะไรเลย

รุ่ยลามองไปที่ใบหน้าของฟู่สือถิงอย่างใกล้ชิด ความตึงเครียดในใจของเธอก็หายไปทีละน้อย

แม้ว่าเขาจะเป็นคนห่วยแตก แต่เขาก็หล่อมากจริง ๆ

“แน่นอน หนูรู้ว่าแม่ของหนูอยู่ไหน” รุ่ยลามองเขาด้วยสีหน้ามั่นใจพลางชี้คางไปที่เขา “แต่หนูต้องไปโรงเรียนแล้ว หนูคุยกับคุณไม่ได้แล้ว ฉันจะไปโรงเรียนสายเหมือนที่คุณมาสายไม่ได้!”

รุ่ยลาเล่นสำนวน

ความลำบากใจและทำอะไรไม่ถูกปรากฏบนใบหน้าของฟู่สือถิง

รุ่ยลากำหมัดเล็ก ๆ ของเธอและในที่สุดเธอก็ปลดปล่อยมันออกมา!

อันที่จริงเธอไม่รู้ว่าแม่ของเธออยู่ที่ไหน ตอนที่เธอตื่น แม่ของเธอก็ไม่อยู่บ้านแล้ว

แต่เธอจงใจกระตุ้นความอยากรู้ของฟู่สือถิงเพื่อเป็นการลงโทษเขา

บอดี้การ์ดเดินเข้ามาถือกระเป๋านักเรียนใบเล็กของรุ่ยลาแล้วอุ้มเธอขึ้นมาด้วยมือข้างเดียว

ฟู่สือถิงยืนขึ้นและมองไปที่อิ๋นอิ๋น “เรากลับกันเถอะ”

อิ๋นอิ๋นพยักหน้าด้วยสีหน้าเศร้า

ขณะที่รถขับออกจากคฤหาสน์สตาร์ริเวอร์ ฟู่สือถิงก็กดโทรศัพท์โทรหาไมค์