หลังจากที่ฟู่สือถิง โจวจื่ออี้และเซิ่งเป่ยมาในตอนเช้าแล้วก็อยู่ที่นี่ตลอด
พวกเขากำลังพิจารณาปัญหาของฉินกรุ๊ป
พูดว่าพิจารณาปัญหา แต่ที่จริงแล้วเป็นการรับประทานอาหารร่วมกัน
“หวังหว่านจือเข้าใจการตลาดเป็นอย่างดี” เซิ่งเป่ยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วเลื่อนข่าว แต่มาเจอเรา ก็เหมือนเธอชนกับแผ่นเหล็กแล้วล่ะ”
“แต่ว่ายอดขายของพวกเขาดีมากจริง ๆ” โจวจื่ออี้กล่าว “ศักยภาพในตลาดระดับล่างก็ยังมีมาก”
“ถึงยังไงก็ราคาถูก! พวกเขากำลังเสียเงินเพื่อสร้างชื่อเสียง ยิ่งซื้อเยอะ ยิ่งขาดทุน… เดิมพวกเขาต้องการครองตลาดอย่างรวดเร็ว โค่นฉินกรุ๊ปแล้วผูกขาดตลาด จากนั้นก็ขึ้นราคา” เซิ่งเป่ยกล่าว “แต่พวกเขาตระหนักแล้วว่าการโค่นฉินกรุ๊ปไม่ใช่เรื่องง่าย พวกเขาจึงเริ่มคิดวิธีอื่นแล้ว”
“ลดต้นทุนงั้นเหรอ? และหลังจากครองตลาดทั้งระดับกลางและตลาดล่างแล้วก็ให้คำสัญญาที่เกินจริงกับนักลงทุนอย่างต่อเนื่องเนี่ยนะ?” เขาพูดต่อว่า “สุดท้ายก็จะระดมทุนและเสนอขายแก่สาธารณะใช่ไหมครับ?”
“ทั้งสองอย่าง และยังมีนักลงทุนจำนวนมากที่ยังมองพวกเขาในแง่ดี” เซิ่งเป่ยยิ้มพร้อมพูดว่า “หวังหว่านจือมีความเฉียบแหลมเรื่องธุรกิจจริง ๆ”
ฉินอันอันหยิบเมนูมาสั่งอาหาร แต่หูกลับยังคงฟังพวกเขาคุยกัน
ฟู่สือถิงเห็นว่าเธอใจลอย เขาจึงกระซิบข้างหุเธอ “คุณไม่จำเป็นต้องกลัวหวังหว่านจือ เธอไม่มีทางทำอะไรคุณได้”
แก้มเธอร้อนทันที “ฉันไม่ได้กลัวเธอค่ะ ฉันกำลังคิดว่าจะดื่มน้ำส้มหรือน้ำแตงโมดี”
“งั้นสั่งมาอย่างละที่”
“โอ้…” หลังจากสั่งเสร็จแล้ว เธอก็ยื่นเมนูให้เขา
“อันอัน ตอนนี้คุณท้องได้สามเดือนกว่าแล้ว รู้สึกยังไงบ้าง?” เขามุ่งหัวข้อสนทนามาที่เธอ
“นอกจากคลื่นไส้นิดหน่อยในบางครั้ง ก็ไม่ได้รู้สึกอะไรเป็นพิเศษค่ะ” การตั้งครรภ์ของเธอครั้งนี้ สบายกว่าครั้งแรก
“ถ้าอย่างนั้นก็ดี ตอนนี้คุณมีพี่เลี้ยงที่ทำงานช่วงกลางวันคนเดียวใช่ไหม?” เซิ่งเป่ยกล่าว “งั้นพอถึงตอนที่ท้องคุณใหญ่แล้ว ควรจะมีพี่เลี้ยงเด็กประจำอยู่ที่บ้านใช่ไหม? ถึงยังไงไมค์ก็เป็นผู้ชาย ถ้าคุณเป็นอะไร เขาก็คงช่วยได้ไม่มาก…”
ฟู่สือถิงเหลือบมองฉินอันอันจากหางตาของเขา
ฉินอันอันสีหน้าเยือกเย็นและสงบนิ่ง “ตอนนี้เป็นช่วงต้นของไตรมาสที่สาม รอจนถึงตอนนั้นแล้วค่อยว่ากันเถอะค่ะ”
“ฮ่า ๆ ๆ ไม่รู้ว่าทำไม คุณท้อง ผมกลับตื่นเต้นมาก มันเหมือนกับเด็กคนนี้อยู่ในท้องของผมเลย…” เซิ่งเป่ยพูดติดตลกพร้อมรอยยิ้ม
โจวจื่ออี้ “พี่เป่ย คุณทำแบบนี้ เจ้านายตกใจนะ เขาไม่อยากมีลูกกับคุณหรอก!”
ทุกคนระเบิดเสียงหัวเราะเฮฮา
บรรยากาศมีชีวิตชีวาทันที
ฉินอันอันถือโอกาสขณะที่ทุกคนมีอารมร์ผ่อนคลาย ถามออกมาว่า “ผู้ชายอย่างพวกคุณกลัวอะไรมากที่สุดเหรอคะ? ไม่มีเงิน? หรือถูกสวมเขา?”
“ถูกสวมเขา!” ไมค์ตอบคนแรก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รอวันหย่า คุณสามีร้าย
ทนความโง่ของนางเอกไม่ไหว ทำไมต้องให้เสิ่นอวี๋ได้หน้า ไม่เห็นจะสมเหตุสมผลเลย ถ้าไม่อยากเปิดเผยตัว ก็ส่งข้อความผ่านเว่ยเจินได้นี่ว่าผ่าตัดเสร็จแล้ว ต้องดูแลอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วที่นังเสิ่นแท้ง ก็บอกให้ตรวจดีเอ็นเอสิ เพคาะตัวเองก็สงสัยว่าทำไมมันถึงจงใจให้แท้ง ตอนหลังมารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ยังจะเก็บเงียบ ไม่บอกพระเอก ด้วยเหตุผลประสาท ๆ ว่าไม่อยากให้รู้สึกแย่ เอิ่ม แล้วปล่อยให้ถูกหลอกว่าเป็นคนรักษาน้องจนหายดี หลอกว่ามีลูกด้วย แบบนี้คือ ดีกว่าเหรอ งงกับตรรกะ...
ยังไงก็ให้อภัยไม่ได้ที่บังคับให้ทำแท้ง ต่อให้นางเอกยื้อลูกเอาไว้ได้ก็เหอะ ทำไมชอบเขียนให้นางเอกอภัยให้คนแบบนี้ นี่เป็นการใช้ความรุนแรงและการฆ่าคนชัด ๆ...
ตามหลายเรื่องอัพเดทไม่จบซักเรื่อง😂😂...
หยุดอัพเดท..หลายเรื่องมาก😂😂...
กำลังสนุก โดนเทอีกแล้ว😂😂😂...
รออยู่นะคะ...
อยากได้วันละ5ตอนเหมือนเดิมได้ไหมคะ🤩😍🥰...
แอดมิน..ให้อ่านวันละ1ตอน😁😁😁...
ข้ามไป 4 ตอน238-241...
สนุกมากค่ะ...