หลีเสี่ยวเถียนส่ายหน้า “ไม่ได้สั่งนะ! ข้อมูลของผู้ส่งมีเขียนอยู่บนพัสดุไม่ใช่เหรอ?”
“ฉันแค่ดูแวบเดียว เหมือนจะเป็นชื่อของบริษัทนะ” ฉินอันอันแสดงความสงสัย “ฉันบอกให้เขาเอามันไปวางไว้ในตู้พัสดุของหมู่บ้าน หรือกดกริ่งประตูบ้านแล้วส่งให้พี่เลี้ยง แต่เขายืนกรานจะให้ฉันเซ็นด้วยตัวเอง”
“โอ้ บางทีอาจจะมีของมีค่าอยู่ข้างใน โดยปกติแล้ว ของมีค่าเท่านั้นที่ผู้รับจะต้องเซ็นรับด้วยตัวเอง” หลีเสี่ยวเถียนยิ้มกรุ้มกริ่ม “หรือว่ามันจะเป็นของขวัญที่ฟู่สือถิงซื้อให้เธอ? ตอนนี้พวกเธอกำลังมีความรักไม่ใช่เหรอ?”
ฉินอันอันพูดโดยไม่คิด “ไม่น่าจะเป็นเขา เขาไม่เคยส่งของขวัญให้ฉันทางไปรษณีย์เลย ถึงจะซื้อมาจากต่างประเทศก็จะส่งไปให้เขาก่อน และเขาจะตรวจสอบก่อนที่จะให้ฉัน”
“จุ๊จุ๊! สิ่งที่เธอพูดทำให้ฉันตกหลุมรักเขาอีกครั้ง ยังไงซะเขาก็เคยเป็นเทพบุตรของฉัน!” หลีเสี่ยวเถียนใช้ช้อนคนกาแฟในถ้วย “อันอัน เธอโล่งใจขึ้นบ้างรึยัง?”
เมื่อดูจากพฤติกรรมของฉินอันอันในวันนี้ เห็นได้ชัดว่าเธอเหมือนสาวน้อยที่กำลังมีความรัก
ฉินอันอันรู้ว่าตัวเองซ่อนมันไว้ไม่ได้จึงพยักหน้า “ปล่อยให้อดีตมันผ่านไปได้แล้ว!”
“ฉันเคารพการตัดสินใจของเธอ ใครบ้างไม่เคยผิดพลาดในชีวิต?” หลีเสี่ยวเถียนดีใจกับเธอ “ฉันรู้สึกเหมือนเธอเป็นคนละคนเลยหลังจากที่ได้คืนดีกับเขา แน่นอนว่าฟู่สือถิงก็เหมือนกัน เห็นได้ชัดว่าเธอทั้งสองคนกลับมาคบกันแล้วมีความสุข อย่างนั้นก็รักกันดี ๆ ล่ะ แบบนี้ลูกทั้งสามก็ถือว่าเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ ดีจริง ๆ!”
ฉินอันอันหรี่ตาลง “เรื่องอนาคตฉันไม่รู้หรอก แต่ฉันจะรักษาเวลากับเขาให้มากขึ้นกว่าเดิมอย่างแน่นอน เขากับฉันไม่ใช่เด็ก ๆ แล้ว และลูก ๆ ของเราก็โตแล้วเหมือนกัน”
เธอคิดอย่างจริงจัง
ตอนนี้การแต่งงานไม่สำคัญสำหรับเธอและฟู่สือถิง
พวกเขาต้องการความสัมพันธ์ที่ไว้วางใจได้แบบคนในครอบครัว ไม่ใช่แค่ทะเบียนสมรส
……
เวลาห้าโมงเย็น
พี่เลี้ยงพารุ่ยลากลับจากโรงเรียนอนุบาล
ตอนที่รุ่ยลาเข้ามาเปลี่ยนรองเท้า เธอเหลือบไปเห็นพัสดุที่วางอยู่บนตู้รองเท้า
“คุณป้า นี่พัสดุของใครคะ? ข้างในเป็นอะไรเหรอคะ?”
พี่เลี้ยงตอบ “ของคุณแม่ของเธอ”
“โอ้... หนูอยากเปิดดู...” รุ่ยลารู้สึกว่าของของแม่ก็เหมือนของเธอ
พี่เลี้ยงลำบากใจเล็กน้อย “แม่ของเธอใกล้จะกลับมาแล้ว เราจะรอให้เธอกลับมาเปิดดีกว่าไหม? หรือรอพี่ของเธอกลับมา ดูว่าพี่จะว่ายังไง”
รุ่ยลาคิดว่าพี่ชายของเธอจะกลับมาเร็ว ๆ นี้ เธอจึงพยักหน้า
ประมาณสิบนาทีต่อมา บอดี้การ์ดก็พาเสี่ยวหานกลับมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: รอวันหย่า คุณสามีร้าย
ทนความโง่ของนางเอกไม่ไหว ทำไมต้องให้เสิ่นอวี๋ได้หน้า ไม่เห็นจะสมเหตุสมผลเลย ถ้าไม่อยากเปิดเผยตัว ก็ส่งข้อความผ่านเว่ยเจินได้นี่ว่าผ่าตัดเสร็จแล้ว ต้องดูแลอย่างนั้นอย่างนี้ แล้วที่นังเสิ่นแท้ง ก็บอกให้ตรวจดีเอ็นเอสิ เพคาะตัวเองก็สงสัยว่าทำไมมันถึงจงใจให้แท้ง ตอนหลังมารู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ก็ยังจะเก็บเงียบ ไม่บอกพระเอก ด้วยเหตุผลประสาท ๆ ว่าไม่อยากให้รู้สึกแย่ เอิ่ม แล้วปล่อยให้ถูกหลอกว่าเป็นคนรักษาน้องจนหายดี หลอกว่ามีลูกด้วย แบบนี้คือ ดีกว่าเหรอ งงกับตรรกะ...
ยังไงก็ให้อภัยไม่ได้ที่บังคับให้ทำแท้ง ต่อให้นางเอกยื้อลูกเอาไว้ได้ก็เหอะ ทำไมชอบเขียนให้นางเอกอภัยให้คนแบบนี้ นี่เป็นการใช้ความรุนแรงและการฆ่าคนชัด ๆ...
ตามหลายเรื่องอัพเดทไม่จบซักเรื่อง😂😂...
หยุดอัพเดท..หลายเรื่องมาก😂😂...
กำลังสนุก โดนเทอีกแล้ว😂😂😂...
รออยู่นะคะ...
อยากได้วันละ5ตอนเหมือนเดิมได้ไหมคะ🤩😍🥰...
แอดมิน..ให้อ่านวันละ1ตอน😁😁😁...
ข้ามไป 4 ตอน238-241...
สนุกมากค่ะ...