รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 540

ห้องผู้ป่วยวิกฤตที่โรงพยาบาล

ร่างกายของเว่ยเจินถูกห่อหุ้มไปด้วยผ้าพันแผล บริเวณดวงตาที่เปิดอยู่สามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเปลือกตาบวม ลูกตาโปน และเต็มไปด้วยเลือด...

นิ้วของเขาถูกพันด้วยผ้าพันแผล และเห็นได้ชัดเจนว่านิ้วของเขาหายไป

รุ่ยลาและเสี่ยวหานไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไป และบอดี้การ์ดก็เฝ้าพวกเขาอยู่ข้างนอก

อิ๋นอิ๋นเดินตามเข้ามา เธอเปิดตาเรียวที่สดใสแล้วจ้องมองไปที่คนบนเตียงผู้ป่วย เธอพยายามสังเกตบุคคลนั้น แต่เธอจำไม่ได้ว่าเป็นใคร

“นี่... นี่ใครคะ?”

เสียงของเธอเล็ดลอดออกมาจากลำคอเบา ๆ ด้วยกลัวว่าจะรบกวนคนบนเตียงผู้ป่วย

ไมค์หันกลับมาและเห็นว่าเธอดูหวาดกลัวจึงพยุงเธอเดินไปที่ประตู “นี่คือเว่ยเจิน อิ๋นอิ๋น เธอออกไปข้างนอก...”

“ฮือ ๆ!” อารมณ์ของอิ๋นอิ๋นดิ่งลงทันที

เธอผลักไมค์ออกไปแล้วเดินอย่างรวดเร็วไปที่ข้างเตียงพลางน้ำตาไหลอาบ

“เว่ยเจิน! เว่ยเจิน คุณเป็นแบบนี้ได้ยังไง? ใครรังแกคุณ? ฮือ ๆ ๆ!” อิ๋นอิ๋นอยากจะจับมือของเขา แต่กลัวสัมผัสบาดแผลของเขา สุดท้ายเธอทำได้เพียงจับผ้าห่มไว้ “ครั้งก่อนที่คุณให้ดอกทานตะวันฉัน... คุณบอกว่ามันคือความหวัง... ตอนนี้ฉันขอคืนความหวังให้คุณได้ไหม?”

ฟู่สือถิงรู้สึกซับซ้อนมากในขณะที่เขาฟังเสียงร้องไห้แสนเจ็บปวดของน้องสาว เขาคิดไม่ถึงว่าเว่ยเจินจะถูกทารุณกรรมขนาดนี้

ถึงแม้จะไม่เกี่ยวข้องกับเว่ยเจิน แต่ใครเห็นเขาแบบนี้ก็ทนไม่ได้ ยิ่งเว่ยเจินสำคัญกับฉินอันอัน ยิ่งไม่ต้องพูดถึง

ไม่รู้ว่าฉินอันอันจะเสียใจแค่ไหนตอนที่เธอเห็นเว่ยเจิน

จู่ ๆ เขาก็จำเหตุการณ์ที่สนามบินได้ ถ้าเขารั้งเธอไว้จนทำให้เธอมาประเทศบีไม่ทัน และทำให้เว่ยเจินเสียชีวิต เธอคงจะเกลียดเขาอย่างแน่นอน!

โชคดีที่เธอยึดติดกับทางเลือกของเธอและไม่มีผลกระทบร้ายแรงแบบนั้น

สำหรับเขาแล้ว เขาอยากให้เธอติดค้างเขามากกว่าให้เขาติดค้างเธออีก

แต่ตอนนี้เธออยู่ในถ้ำปีศาจแล้วเธอจะปลอดภัยได้อย่างไร?