รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 542

ฉินอันอันรู้สึกเย็นยะเยือกไปทั้งตัว!

เธอรู้สึกว่าตัวเองถูกหลอกแล้ว!

ถึงแม้ว่าเธอจะเป็นนายแพทย์ฮัวถวอ*ก็ช่วยชีวิตคนตายไม่ได้หรอก!

“คุณฉิน นี่คือลูกสาวสุดที่รักของผม เธอคือผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลก” เสียงของอิ๋นหวังดังก้องอยู่ในหูของฉินอันอัน มันมีความประชดประชันและบ้าคลั่งอยู่เล็กน้อย “คุณรักษาเธอให้หายได้ใช่ไหม? ขอแค่คุณรักษาเธอได้ ผมยินดียกให้คุณทุกอย่าง!”

ดวงตาทั้งสองข้างของเธอเป็นสีแดง เธอผลักเขาออก “คุณมันบ้า! เธอตายไปแล้ว คุณจะให้ฉันรักษายังไง?! ฉันรักษาได้แค่คนเป็นเท่านั้น ฉันไม่เคยพูดเลยนะว่าฉันมีทักษะทางการแพทย์ที่เก่งจนทำให้คนตายฟื้นได้!”

“มีคนบอกผมว่า คุณเป็นลูกศิษย์คนสนิทของหูชิง เธอบอกว่าทักษะทางการแพทย์ของคุณเก่งกว่าหูชิงเสียอีก! ทำไมคุณจะรักษาคนตายไม่ได้ล่ะ?! ถ้าคุณไม่ลองแล้วคุณจะรู้ได้ยังไงว่าทำไมได้?!” อิ๋นหวังกำแขนเธอไว้แน่น ไม่ยอมให้เธอไป “คุณฉิน คุณจะไปไหน? ต่อจากนี้ที่นี่คือบ้านของคุณ!”

หัวใจของฉินอันอันรู้สึกราวกับตกลงไปในถ้ำน้ำแข็ง!

ทันใดนั้นเธอก็ตระหนักได้ว่า คนป่วยที่ต้องการรักษาไม่ใช่คนในโลงน้ำแข็ง แต่เป็นคนที่มีชีวิตตรงหน้าเธอ!

เขาไม่ใช่คนปกติ!

ตอนนี้เธอตกอยู่ในกำมือของเขา เธอต้องทำให้ลูกสาวของเขาฟื้นคืนชีพขึ้นมา ไม่อย่างนั้นก็ต้องตายด้วยมือเขา

เรื่องในอดีตย่อมเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว ถึงแม้จะจ่ายด้วยชีวิตของเธอก็ไม่สามารถช่วยชีวิตลูกสาวของเขาได้

ดังนั้นที่รอเธออยู่มีแค่ความตายเท่านั้นใช่ไหม?

เธอไม่ยอมหรอก…

“ปล่อยฉันไป! คุณต้องการเงินเท่าไหร่ ฉันให้คุณได้… ฉันขอร้องคุณล่ะ! ปล่อยฉันไปเถอะ!” ดวงตาของฉินอันอันเต็มไปด้วยน้ำตาเพราะความกลัว

ในตอนเช้า เธอคิดว่าน้ำตาของตัวเองแห้งเหือดไปหมดแล้ว แต่เธอคิดผิด นั่นเป็นเพราะเธอได้รับการกระตุ้นไม่พอ

ตอนนี้เธอมั่นใจแล้วว่าตนเองไม่มีทางออกจากที่นี่ได้อย่างราบรื่น ความสิ้นหวังกำลังเข้าปกคลุม!

ความมีเหตุผลทั้งหมดของเธอกระจัดกระจายไป เธอพยายามสุดกำลังเพื่อให้หลุดพ้นจากพันธนาการของเขา

แต่ท้ายที่สุดความแข็งแรงทางร่างกายของชายและหญิงนั้นต่างกันมาก ในไม่ช้าเธอก็หมดแรงและถูกผลักลงไปนั่งอ่อนแรงบนพื้น

“ผมผิดหวังมากที่คุณช่วยชีวิตลูกสาวของผมไม่ได้” อิ๋นหวังคุกเข่าลงด้วยใบหน้าเสียใจ ตามด้วยการแสดงความเมตตาต่อเธอราวกับให้ทาน “ขอเพียงต่อจากนี้คุณคอยอยู่ข้างกายผม รับใช้ผมอย่างดีที่สุด ผมจะไม่ฆ่าคุณ”

“ฝันไปเถอะ!” ดวงตาของฉินอันอันราวกับมอมยาพิษ มองเขาพูดทีละคำ “ฉันอยู่กับคนบ้าไร้เหตุผลแบบคุณไม่ได้!”