รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 557

เช้าวันรุ่งขึ้น

อิ๋นอิ๋นมาที่ห้องของฉินอันอันและกล่าวคำอำลาเธอด้วยเสียงแผ่วเบา “อันอัน ฉันจะไปแล้วนะ ดูแลตัวเองดี ๆ ล่ะ ถ้าหายดีแล้วต้องกลับไปประเทศเอนะ!”

หลังจากที่อิ๋นอิ๋นพูดจบ เธอก็กลัวว่าจะปลุกฉินอันอันให้ตื่น จึงไม่อยู่ต่อและรีบออกจากห้องไป

ฉินอันอันลืมตาขึ้นและมองไปยังห้องอันว่างเปล่าด้วยความรู้สึกโหวงในใจ

เวลาแปดโมงเช้า เครื่องบินส่วนตัวกัลฟ์สตรีมจีหกห้าศูนย์ออกเดินทางจากสนามบินเมืองหลวงประเทศบี ไปยังสนามบินเมืองหลวงประเทศเอซึ่งเป็นสนามบินปลายทาง

หลังจากบินนานกว่าสิบชั่วโมง เครื่องบินก็ลงจอดช้า ๆ ที่สนามบินเมืองหลวงประเทศเอ

ขณะนี้ประเทศเองเป็นเวลาหกโมงเช้า

เว่ยเจินกลับมาพร้อมกับพวกเขา

“คุณฟู่ ขอบคุณที่พาพวกเรากลับมานะคะ” คุณแม่เว่ยแสดงความขอบคุณฟู่สือถิง

ฟู่สือถิงถิง “ยินดีครับ”

“งั้นเราไปก่อนนะคะ!” แม่เว่ยพูด

ลูกกระเดือกของฟู่สือถิงกระตุก หลังจากลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็พูดว่า “คุณเว่ย การที่เว่ยเจินได้รับบาดเจ็บแบบนี้ไม่สามารถไปตำหนิฉินอันอันได้ เธอไม่ได้พูดด้วยซ้ำว่าเธอเป็นศิษย์หลับของศาสตราจารย์หูชิง เว่ยเจินถูกลักพาตัวเพราะเวิยเจินเป็นผู้ช่วยของศาสตราจารย์หูชิง และฉินอันอันไม่ได้เป็นคนทำให้เขาตกอยู่ในอันตรายแบบนี้”

แม่เว่ยตกตะลึง

ฟู่สือถิงพูดสิ่งที่เขาต้องการจบแล้วเดินจากไป

“แม่พูดกับอันอันว่าอะไรเหรอ?” เว่ยเจินนั่งบนรถเข็นด้วยสีหน้าเคร่งขรึม “อันอันก็เป็นเหยื่อเหมือนกัน แม่ไปตำหนิอันอันได้ยังไง?”

ทันใดนั้นดวงตาของแม่เว่ยก็เปลี่ยนเป็นสีแดง “ขอโทษนะลูก แม่เองก็ลำบากใจมาก ลูกควรจะมีอนาคตที่สดใส แต่ตอนนี้มันพังหมดแล้ว... ถ้าลูกไม่รู้จักฉินอันอัน ก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนั้นหรอก”

เว่ยเจินตอบโต้อย่างรุนแรง “แม่! เรื่องที่ฟู่สือถิงพูดไปเมื่อกี้ยังไม่ชัดอีกเหรอ? มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉินอันอันเลย!”

แม่เว่ย “ทำไมจะไม่เกี่ยวล่ะ? ถ้าศาสตราจารย์หูไม่ยกให้เธอเป็นลูกศิษย์ลับ ก็คงไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรอก”

เว่ยเจิน “ความเป็นเลิศกลายเป็นความผิดพลาดตั้งแต่เมื่อไหร่? ถ้าแม่คิดอย่างนั้น งั้นผมก็จะเป็นคนไร้ประโยชน์ไปตลอดชีวิต!”

......

ข่าวการกลับมาของฟู่สือถิงแพร่กระจายไปทั่วประเทศอย่างรวดเร็ว