รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 582

หลีเสี่ยวเถียนปิดแก้มที่เจ็บของเธอ แล้วมึนงงไปทั้งร่าง!

สิ่งที่ทำให้เธอไม่คาดคิดก็คือ วินาทีต่อมาฟู่สือถิงพูดกับเธอคำหนึ่ง “ไสหัวไป!”

หลีเสี่ยวเถียนใช้ชีวิตราวกับเจ้าหญิงมายี่สิบว่าปี ไม่เคยมีใครแตะต้องใบหน้าของเธอ ไม่เคยมีใครพูดว่า ‘ไสหัวไป’ กับเธอมาก่อน!

เธอมีอารมณ์ร้อน ไม่ได้หมายความเธอแข็งแกร่งอะไร

เธอปิดหน้าแล้วร้องไห้วิ่งออกไป!

ฟู่สือถิงมองด้านหลังของเธอจากไป นิ้วมือของเขากำแน่น

เขานึกภาพออกเลยว่า ฉินอันอันจะโกรธมาขนาดไหน ถ้าหลีเสี่ยวเถียนบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้

แต่สิ่งต่าง ๆ เกิดขึ้นไปแล้ว ไม่มีทางให้ย้อนกลับ ถ้าต้องทำอีกครั้ง เขาก็ยังจะให้บทเรียนกับหลีเสี่ยวเถียน!

ผู้หญิงคนนี้ ไม่รู้ความเกินไปจริง ๆ

ไม่เพียงแต่จะพูดจาไม่มีขอบเขต พฤติกรรมยังอวดดีเกินไปอีกด้วย!

ถึงแม้ว่าถังเชี่ยนจะเป็นเพียงผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์ของเขา แต่นอกเหนือจากสถานะนี้ เธอยังเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลถังด้วย!

ไม่ว่ายังไงก็ตา หลีเสี่ยวเถียนไม่ควรล่วงเกินถังเชี่ยนในที่สาธารณะ

......

หลีเสี่ยวเถียนร้องไห้ออกมาจากโรงแรม

หลังจากขึ้นรถแล้ว เธอขับรถไปถึงถนนสายหลัก จากนั้นก็กดหมายเลขของเฮ่อจุ่นจือ “ฮือ ๆ ๆ…สามี! ฟู่สือถิงตบฉัน!”

ดวงตาของหลีเสี่ยวเถียนเต็มไปด้วยน้ำตา อารมณ์ของเธอแตกสลาย ขับรถไม่ได้เลย

เธอจอดรถไว้ข้างทาง ซบหน้าร้องไห้กับพวงมาลัยรถ

เฮ่อจุ่นจือเลิกคิ้วแล้วพูดอย่างเหลือเชื่อ “ที่รัก คุณพูดว่าอะไรนะ? พี่สือถิงตบคุณเหรอ?!”

“ห้ามเรียกเขาว่าพี่อีก! เขาตบฉัน ไอ้สารเลวนั่นตบฉันเพื่อถังเชี่ยน!” หลีเสี่ยวเถียนร้องไห้หนักมากจนหายใจไม่ออก รู้สึกเหมือนกำลังจะตายในวินาทีถัดไป

เฮ่อจุ่นจือรู้สึกปวดใจอย่างรุนแรง “ภรรยาที่รัก ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน? ผมจะไปรับคุณ!”

“ฮือ ๆ ๆ! ฉันอยู่นอกโรงแรม ฉันเปิดไฟฉุกเฉินไว้… ฉันร้องไห้ตลอด เลยขับรถไม่ไหวแล้ว ฮือ ๆ!”

“ที่รัก อย่าร้องไห้เลย! ผมรู้ว่าคุณรู้สึกเสียใจ พวกเรากลับบ้านกันก่อนเถอะ!” เฮ่อจุ่นจือมีรู้สึกหนักอึ้ง แต่เขาแสดงออกมาไม่ได้ “กลับบ้านแล้วผมจะทำอาหารให้คุณทานนะ”

“ฉันไม่อยากกินอะไรทั้งนั้น… ฉันเสียใจมาก…เขาตบฉัน….แถมยังบอกให้ฉันไสหัวไปอีก…” หลีเสี่ยวเถียนพูดพร้อมกับใช้สองมือปิดหน้า “ฉันหลีเสี่ยวเถียนไม่เคยอับอายขายหน้าขนาดนี้มาก่อนเลยในชีวิต!”

เฮ่อจุ่นจือฟังเธอพูดแล้วรู้สึกอึดอัดในใจอย่างมาก

เมื่อกลับถึงบ้าน คงเพราะว่าเธอร้องไห้จนเหนื่อยเกินไป พอเธอกลับไปที่ห้องก็ผล็อยหลับไปแล้ว

เฮ่อจุ่นจือเปิดโทรศัพท์ของเขาและเห็นข้อความจากฟู่สือถิง : จุ่นจือ ไว้นายสะดวก พวกเราโทรคุยกันนะ

เฮ่อจุ่นจือออกจากห้องทันทีและกดหมายเลขของฟู่สือถิง

สายตอบรับอย่างรวดเร็ว

“พี่ถิง เสี่ยวเถียนยั่วให้พี่โกรธใช่ไหม?” เฮ่อจุ่นจือพูดอย่างอึดอัดใจ “เธอไม่เคยลำบาก นิสัยค่อนข้างเย่อหยิ่ง ถ้าเธอทำให้พี่ขุ่นเคือง ผมขอโทษนะครับ”

ฟู่สือถิง “เธอตบถังเชี่ยนแล้วยังพูดกับฉันด้วยคำพูดแย่ ๆ เพราะงั้นฉันเลยทนไม่ไหวเลยลงมือไป”

เฮ่อจุ่นจือส่งเสียงตอบรับ “ผมเดาแล้วเชียว เธอคงทำเรื่องอะไรที่มากเกินไป ไม่อย่างนั้นพี่ไม่มีทางทำอะไรเธอแน่”