รอวันหย่า คุณสามีร้าย นิยาย บท 610

โจวจื่ออี้เดาได้ว่าทำไมเขาถึงโกรธจึงรีบอธิบายว่า “ฉินอันอันไม่ได้ยอมให้ให้รุ่ยลาเข้าวงการบันเทิง เป็นรุ่ยลาที่ขอร้องและตั้งใจที่จะสัมผัสประสบการณ์นี้เอง คุณเองก็รู้ว่ารุ่ยลาหน้าตาน่ารักขนาดไหน ใครจะปฏิเสธเธอได้ลง”

“รุ่ยลาไม่รู้ประสา เธอก็ไม่รู้เรื่องไปด้วยงั้นเหรอ? ในฐานะแม่ เธอควรมีหน้าที่ในการกำกับดูแลไม่ใช่ตามใจเธอ!” ฟู่สือถิงโต้กลับอย่างเคร่งขรึม

โจวจื่ออี้ “ถ้ารุ่ยลามาขอร้องคุณ คุณจะทำตัวเที่ยงตรงไม่เห็นแก่หน้าใครทั้งนั้นได้จริง ๆ เหรอครับ?”

ใบหน้าฟู่สือถิงหม่นมืดลงทันที “ไม่ต้องพูดว่าฉันทำได้หรือเปล่า ฉันคิดว่านายกำลังเห็นคนอื่นดีกว่าฉันอยู่นะ!”

โจวจื่ออี้แสดงความจงรักภักดีอย่างรวดเร็ว “ไม่ใช่แน่นอนครับ ผมแค่แทนตัวเองเป็นฉินอันอัน ถ้ารุ่ยลามาขอร้องผม ผมจะต้องยอมทุกอย่างที่เธอต้องการแน่ ๆ ก็เธอน่ารักขนาดนั้น… ผมไม่เคยเห็นเด็กผู้หญิงตัวน้อยที่น่ารักแบบนั้นมาก่อนเลย”

คำเยินยอของโจวจื่ออี้ทำให้ฟู่สือถิงเย็นลง

รุ่ยลาน่ารัก เขาเองก็รู้ดี อย่างไรเสียรุ่ยลาก็หน้าตาเหมือนฉินอันอัน

ฉินอันอันมักจะยั่วให้เขาโกรธบ่อย ๆ แต่เขาไม่เคยลงมือกับเธอได้จริง ๆ สักครั้ง ถ้าเธอหดตัวเล็กลงไปหลาย ๆ เท่าจนกลายเป็นรุ่ยลาได้ จิตใจเขาคงนุ่มนวลยิ่งกว่านี้

“จะต้องเป็นเจ้าหนุ่มหน้าขาวจิ้นซือเหนียนที่ยุยงแน่ ๆ!” ฟู่สือถิงขมวดคิ้วสวยแล้วพูดวิเคราะห์ว่า “ถ้าเขาไม่มาหารุ่ยลา รุ่ยลาไม่มีทางเป็นแบบนี้หรอก”

โจวจื่ออี้พยักหน้า “ใช่เลยครับ จิ้นซือเหนียนเคลื่อนไหวแบบนี้สร้างความเสียหายเกินไปแล้ว! เขาไม่ได้ปรึกษาเรื่องนี้กับฉินอันอันเพราะเขารู้ว่าเธอคงไม่เห็นด้วย เพราะถึงยังไงฉินอันอันก็ไม่ได้ขาดแคลนเงิน เธอไม่มีทางยอมให้รุ่ยลาไปปรากฏตัวในวงการบันเทิงอยู่แล้ว จิ้นซือเหนียนจะต้องโน้มน้าวรุ่ยลาเอง ทำให้ฉินอันอันไม่ทันตั้งตัว!”

ฟู่สือถิงกำนิ้วมือแน่น ประกายเย็นเยือกแฝงในดวงตาเขา

โจวจื่ออี้กลัวเขาจะวู่วามจึงเอ่ยเตือนว่า “ประธาน ไม่กี่วันก่อนคุณถูกบังคับให้พูดกับสาธารณะว่าไม่ได้หมายหัวจิ้นซือเหนียน ดังนั้น...” อย่าหาเรื่องให้ตัวเองต้องขายหน้าอีกจะดีกว่า

จิ้นซือเหนียนชักนำรุ่ยลาให้เข้าสู่วงการบันเทิง ถึงจะทำเกินไปหน่อย แต่โจวจื่ออี้รู้สึกได้ว่าจิ้นซือเหนียนจะต้องคอยดูแลรุ่ยลาอย่างดี

ฟู่สือถิงหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม เพื่อระงับไฟโทสะของตน

“ฉินอันอันพาเสี่ยวหานไปประเทศบี เห็นว่าอีกสองวันถึงจะกลับ” โจวจื่ออี้พูดต่อ “ฉินอันอันกลัวว่าเสี่ยวหานจะไม่คุ้นเคยกับการอยู่ค่ายฤดุร้อนเลยเลือกไปส่งเขาด้วยตัวเอง”